Soms denk ik dat het beter zou zijn als ik nooit meer achter het stuur van een auto plaats zou nemen. Niet alleen voor mijn eigen veiligheid, maar ook van die van mijn medemens en de autootjes die mij als bestuurder moeten verduren.

Ik reed vrijdag welgeteld twaalf hele kilometers. Twee ritjes, eentje naar mijn werk en eentje naar de plaatselijke supermarkt. En er zijn drie momenten geweest dat mijn rijbewijs gewoon afgepakt had moeten worden.

Het begon allemaal redelijk goed, ik reed naar mijn werk, parkeerde netjes mijn auto recht in het vak, nee het ging allemaal nog prima. Het ging pas fout toen ik uit wilde parkeren. Ik zette mijn auto in zijn achteruit en ineens stond mijn stuur vast. Huh? Ik heb getrokken aan dat ding, dat wil je niet weten, maar er was geen beweging in te krijgen. Wat er gebeurd was? Ik had de auto niet in z’n achteruit gezet maar in z’n vier, de moter was afgeslagen, wat ik niet gehoord had omdat de muziek afschuwelijk hard stond. Erg dom, maar gelukkig geen schade en volgens mij heeft niemand het gezien.

Toen ging ik naar de supermarkt, aan mijn voeten teenslippers. Vrij dom. Ik stond voor het stoplicht en had het helemaal naar mijn zin. Ik zong mee met zo’n heerlijk fout Miley Cyrus (Party in the USA) ik was nog net niet aan het dansen (het enige wat me tegenhield was de ruimte in de Ford KA). Toen het stoplicht op groen ging had ik een klein probleem. Mijn teenslipper was op de een of andere manier met de koppeling verstrengeld geraakt dat ik absoluut niet mijn koppeling in kon trappen en dus niet weg kon rijden. Lichte paniek. Mensen achter me begonnen te toeteren (dat was zelfs over m’n loeiharde muziek heen te horen). Net op tijd besloot ik mijn teenslipper uit te schoppen en kon ik toch nog mijn koppeling intrappen en was ik in ieder geval door het groene licht (de mensen achter me hadden vast minder geluk…)

Mijn stomste fout maakt ik bij de Albert Heijn. Ik had m’n boodschappen gedaan, kroop achter het stuur toen mijn oog op de Grazia viel. Ik begon te bladeren en pas zo’n tien minuten later dacht ik ‘oh ja ik sta op een parkeerterrein, laat ik eens wegrijden’. Ondertussen was de minder tegenover in het parkeervak weggereden en ik dacht ‘mooi dan kan ik gewoon doorsteken en rechtuit het parkeervak uit. Dat was stom. Want dat kon dus helemaal niet! Er zat nog een half voetbalveld tussen wat me eventjes niet was opgevallen en waar ik dus doodleuk doorheen ben gereden. Maar niet nadat de moter natuurlijk halverwege was afgeslagen omdat de auto niet berekend was op zo’n hobbel. Ik heb de onderkant van de auto gecontroleerd, er is geen schade.. maar toch.. ik moet in het vervolg toch iets beter opletten!

En sinds vrijdag ben ik dus maar niet meer achter het stuur gekropen. Mijn ouders zijn op vakantie, wat betekent dat ik de auto kan gebruiken wanneer ik wil, maar ik doe het niet meer. Hij staat daar prima geparkeerd, ik neem wel gewoon de fiets!

Liefs.

Voor mij is het vandaag officieel rokjesdag. Het is eindelijk een keertje semi-lekker weer op m’n welverdiende vrije dagje. Inmiddels hangt er wel van die vieze sluierachtige, maar toch ook wel weer erg dikke bewolking, maar het is broeierig warm en ik hoef mijn benen voor de verandering eens niet met een broek, panty, maillot of legging warm te houden, dus ik ben allang gelukkig. 

Het is nou niet meteen dat ik vandaag ineens allemaal rokjesdag-achtige activiteiten op het programma heb staan. Een terrasje zit er bijvoorbeeld niet in. Ik heb net mijn ouders en zusje uitgezwaaid die voor iets meer dan een week richting Italië zijn vertrokken. Het werd een iets emotioneler afscheid dan gepland, waarschijnlijk door de combinatie ‘die periode van de maand’ en de film ‘Komt een vrouw bij de dokter’ die ik vanmorgen om zeven uur (voor het eerst!!!) in bed heb liggen kijken. Serieus, die film kun je toch echt beter ’s avonds kijken, ik ben nu al de hele dag emo. hè bah. 

Mijn verdere programma van vandaag staat nog niet echt vast. Ik ga niet werken. Dat is een ding wat zeker is, ik ben echt te moe, te versleten en (eigenlijk ook te lui) om ook vandaag weer naar mijn werk te gaan. Als ik verstandig ben dan doe ik vanavond wat aan mijn scriptie (die ik over vijf dagen moet inleveren) maar verstandig ben ik al veel te vaak, dus misschien maak ik er wel een Ben & Jerry avond van. Of een fruit avond, want eigenlijk heb ik heel veel trek in mango en ananas en aardbeien en frambozen.. Zou wel een stuk gezonder zijn en misschien ook nog wel lekkerder. Kan natuurlijk ook de low fat mango en ananas bekers van Ben & Jerry halen, dan heb ik het allebei.. U ziet dames en heren, ik ben er nog niet helemaal uit..

Waar ik wel uit ben? Dat ik vanavond IETS moet gaan doen, want vrijdag, zaterdag en zondag ben ik weer de gehele dag van elf uur ’s ochtends tot ’s nachts aan het werk. Niet dat ik dat echt vervelend vind, maar moet nu natuurlijk niet mijn tijd gaan verdoen met 100000x dezelfde website vernieuwen, daar word ik zeker niet gelukkiger van :)

Liefs

Ik ben druk, dat hadden jullie vast al door.. het is niet meer echt Annemerel-esque om zomaar twee-en-een-halve dag te zwijgen. Het spijt me dan ook verschrikkelijk. Maar ik vind dat mijn ‘druk druk druk’ excuus best wel passend is.

Ik werkte vorige week 64 uur, herschreef mijn scriptie, beoordeelde Laura’s scriptie, volgde twee colleges, had een meeting over een opdracht, las 200 bladzijde in mijn geschiedenisboek, had een lunchdate met Laura en probeerde tussendoor ook nog even adem te halen.

Ook deze week belooft weer druk te worden. Gister was mama jarig en iedereen die mijn twitter volgt weet wat voor stress dat allemaal heeft opgeleverd. Ik moest hals over kop naar de stad voor een cadeau omdat mijn vader daar geen tijd voor had gehad (ik had wel een cadeautje hoor!), ik moest boodschappen doen en koken (wat ik zonder mijn vriend echt nooit had kunnen doen.. ik gooide de pasta in koud water) en heb ’s avonds alle mogelijke moeite gedaan om mijn broertje te bereiken omdat hij mijn moeder vergat te bellen om haar te feliciteren.

Vandaag is mijn zusje jarig en had ik weer college in Amsterdam, daarna had ik een exciting meeting @ I Love Fashion News (stay tuned…) en ben daarna naar huis geracet voor het feestje van mijn zusje. We aten spareribs, patat en brownietaart, mijn buik staat op ontploffen, maar ik hou mezelf maar voor dat je van twee schransdagen nog niet dik wordt. 

En nu is het alweer half elf en wil ik eigenlijk naar bed omdat ik aan chronisch slaapgebrek lijd. Of nou ja aan slaap geen gebrek, ik krijg het alleen niet zoveel de laatste tijd. Vroeg naar bed dus, want morgenochtend vroeg ga ik met mijn mama naar Amsterdam om mijn verjaardagscadeau uit te zoeken bij TIFFANY’S. Ach, ik word zo verwend :)

Slaap lekker lieve lezers en ik beloof tussen alle bedrijven door toch nog zoveel mogelijk blogs te produceren!

Liefs,

Annemerel

Natuurlijk heb ik geen hekel aan de zon, in de verste verte niet. Ik hou van de zon, soms denk ik zelfs dat er geen groter zonaanbidster is dan ik. Voor de zon laat ik alles staan, voor de zon heb ik heel erg veel over en zonder zon voel ik me heel erg anders, op een niet zo positieve manier. Kijk, het is een beetje als met het vriendje waar je zo ontzettend veel van houdt, waar je niet zonder kan, waarvan je zoveel houdt en die je zo bezig houdt, dat al het andere op de achtergrond verdwijnt. Zo is het met mij en de zon, alles verdwijnt op de achtergrond zodra de zon verschijnt. En daarom wil ik de zon soms eventjes gewoon niet zien. Maar net als het vriendje wat je af en toe een beetje zat bent en wat je dan onwijs gaat missen, zo mis ik de zon dan ook als er ook maar een paar wolkjes voor verschijnen.

En dat gebeurde gisteren. Mijn enige middag dat ik echt vrij was, had de zon zich verstopt. Beledigt waarschijnlijk, door mijn onaardige, ondankbare stukje van de dag daarvoor. Natuurlijk miste ik de zon. Ik had mijn opdracht voor mijn studie af en ik mocht van mezelf een paar uurtjes luieren in de zon, maar de zon dacht.. nu heb ik je Annemerel, nu ineens wel he? Nou je kan de pot op.

Toen ben ik maar twee uurtjes vroeger naar mijn werk gegaan, want daar was het druk wist ik. Natuurlijk kwam de zon het moment dat ik een voetstap over de drempel van mijn werk heen zette weer tevoorschijn, maar dat is logisch. Het was lekker gezellig druk, na het avondeten aten we festini perenijsjes die ik nog snel even bij de supermarkt had gehaald en ’s avonds hadden we ook alleen maar gelukkige mensen aan tafel. 

Na het werk dachten we nog even te gaan dimsummen in Den Haag, maar Den Haag is op dit moment niet echt de plek waar je wilt zijn met je auto, dus deden we over een ritje van twintig minuten, ruim drie kwartier. Natuurlijk sloten alle chinezen plots al hun deuren toen wij er aan kwamen en uiteindelijk zijn we maar naar de Chinees in Scheveningen gereden (die is iedere nacht, no matter what, tot vier uur geopend!) Heerlijk fout gegeten, absoluut niet volgens mijn gezonde leefregels, maar regels zijn er om gebroken te worden, want dat houdt het leven leuk, toch? Toen we bij de auto’s (drie in totaal, voor zeven man) terug kwamen hadden we allemaal een prachtige parkeerbon ter waarde van 52 euro. Want ja, als het eventjes niet mee zit, dan zit het ook echt niet mee. Gelukkig konden we er allemaal om lachen, maar zo wordt het natuurlijk wel een duur avondje uit.

En vandaag werd ik al weer gewekt door fluitende vogeltjes en een stralend zonnetje. Over twintig minuten moet ik op mijn werk zijn en ik heb zo’n gevoel dat het weer gezellig druk gaat worden. Heb er zin in :).

Liefs, fijn weekend!