Omdat ik de laatste tijd veel te veel optimistische posts schrijf, ga ik vandaag even lekker een potje lopen zeiken. Iedereen schreeuwt namelijk zo van de daken dat het zonnetje toch zo lekker is (including moi) maar er kleven ook heus wel nadelen aan.. zoals:

– Ik doe dus niks aan mijn studie. Het is druk op mijn werk, want met mooi weer komen mensen naar het strand en dan moet ik dus werken. Nou dat vind ik helemaal geen probleem, ik ga met plezier naar mijn werk. Mijn scriptie wordt er echter niet vrolijk van. Zon de-stimuleert de studie ook nog op een andere manier. Als ik dan eindelijk een keertje vrij ben kan ik me maar erg moeilijk tot productieve activiteiten zetten. Ik neem me altijd voor aan mijn scriptie te gaan in de tuin, maar na een half uurtje knijpen tegen de zon geef ik het vaak wel op.

– Mijn hoofd is niet gemaakt voor de Nederlandse zon. Na een uurtje in de tuin heb ik barstende koppijn. Heel andere hoofdpijn dan ik normaal heb. Echt zo’n zeurderige, benauwde pijn boven mijn slapen. Ik word er zelfs een beetje misselijk van. ’s Avonds aan de studie gaan heeft dus ook geen zin, want dan heb ik hoofdpijn van de zon.

– Ik krijg rimpels. Ik praat serieus. Onder mijn ogen heb ik van die kleine lijntjes, lachrimpels noemt mijn moeder ze, ik zie ze bij wijzen van spreken met de dag groter worden en grijp inmiddels iedere avond al naar de dure oogcreme van mijn moeder..

– Ik kleed me iedere dag weer veel te koud. Denk je, het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, we redden het wel met een vestje en colbertje, kom je buiten wordt je bijna de lucht in geblazen. Eigenlijk is dat natuurlijk niet de schuld van de zon, maar van de wind.. maar omdat ik vandaag de zon de volle laag geef, is dit natuurlijk volledig aan de zon te danken.

& morgen sta ik weer fris en fruitig op, ren ik een rondje over het strand en ga ik vol goede moed weer aan mijn scriptie. Wedden dat ik dan weer bij de zon-aanbidders hoor (maar morgen blijf ik echt binnen!)

Liefs.

Ik ontwaakte vanmorgen naast mijn vriendje. Ja, het was veel te vroeg (als in zeven uur ’s ochtends) en ja, ik had me graag nog een keer omgedraaid. Maarrrrr… ik werd wel wakker naast mijn vriendje, die mij speciaal naar de tram bracht zodat ik niet met de bus hoefde, dus absoluut geen reden om te klagen, toch? Of misschien toch wel.. Ik had namelijk mijn kleding gisteravond al uitgezocht en was in iets te zomerse mood voor de weerssituatie van vanmorgen. Toen ik Amsterdam kwam leek het er dan ook even op dat ik dood zou vriezen in mijn strapless jurkje met enkel een dun leren jasje eroverheen.

Maar omdat dit een goede dag was kwam ook dat goed. Ik leverde eerst de conceptversie van mijn scriptie in (de winkels waren nog gesloten) en betrad toen de eerste de beste H&M. Ik kocht een heerlijk knalroze vest, een maatje groter dan ik normaal zou nemen, voor een extra comfortabel gevoel. En mijn dag werd al snel weer zonnig.

Van 11.00u tot 13.00u had ik college. Het was saai en ik heb stiekem ook niet zo goed opgelet. Misschien een beetje dom, het was toch geen verplicht college, waarom ben ik er dan überhaupt naartoe gegaan..? Maar ja, misschien heb ik in mijn onderbewuste toch nog wel wat opgestoken van het college. Maar weet je.. ik vind het vak gewoon niet zo boeiend. De naam klonk interessant, web 2.0 en het idee is ook leuk. Maar als een vak als dit filmpjes laat zien uit 2005 dan vraag ik me toch af waar het in godsnaam nog over gaat. Dat filmpje is vijf jaar oud, vijf jaar geleden was de situatie op internet toch nog een heel stuk anders dan nu. Het verandert allemaal zo snel. Ja dat vind ik gewoon een beetje jammer. Mijn cijfers voor dit vak zijn trouwens best wel okee.. een acht en twee negens, I feel very smart :)

Na het college had ik m’n Sushi Date met Laura! Ik had haar al veel te lang niet gesproken en er was dus een heleboel te bespreken. Laura is een van de weinigen aan wie ik echt ALLES vertel, dus je begrijpt, ik heb haar de oren van d’r kop geluld. De sushi was ook weer heerlijk trouwens, maar eigenlijk wel een klein beetje te veel. Ik was een tikkeltje te enthousiast met bestellen. Haha, nou ja het is gezond, dus waarom niet?

De Sushi Date ging over in een Shop Date en bij de H&M sloegen wij beide onze slag. Ik kocht een erg mooi zwart tulpmodel taille rokje van de H&M Trend collectie (die zien jullie vast snel wel een keer in een van mijn outfitposts verschijnen) en Laura slaagde ook goed. Top. 

Na de H&M waren we wel even toe aan een stoel (het leek wel leegverkoop daar, druk!) en die stoel moest natuurlijk wel in het zonnetje staan dat inmiddels was gaan schijnen. Op het Spui dronken wij een glaasje Cola Light met citroen en verse Jus d’Orange en pakte ik mijn eerste terrasje van 2010. Ik heb zo’n voorgevoel dat er niet veel zullen volgen want als het mooi weer is ben ik natuurlijk meestal aan het werk. Maar deze pakt niemand meer van mij af!

Maar na dit heerlijke terrasje hielden mijn geluksmomentjes nog steeds niet op. De volgende stop was op het Centraal Station, bij Starbucks. Ik bestelde mijn all time favourite, Caramel Light Frappuccino! Dat is dus echt MIJN drankje. Ik maak in de winter wel eens uitstapjes naar soja latte’s en heeeel soms caramel chocolademelk (500 calorieen mensen, 500! voor de kleinste beker!) maar de Frappuccino blijft mijn favoriet. Heb hem heerlijk in het zonnetje op het perron opgedronken. Echt genieten.

In de trein had ik ook weer een plekje in het zonnetje uitgezocht en in mijn net gekochte Moleskine schriftje heb ik heerlijk poetisch gedaan. Het is vooralsnog een ‘alleen als niemand kijkt’ bezigheid, maar ik heb er wel echt plezier in.

Toen ik thuis kwam heb ik een uurtje geskeelerd, wat ik echt al minstens een jaar niet meer had gedaan, maar wat ik absoluut nog niet verleerd was. Zo fijn. Nu wil ik nooit meer hardlopen ;-) Haha nee hoor, dat is gekheid natuurlijk. Maar skeeleren is wel een stuk makkelijker dan hardlopen. Het verschil is dat ik me tijdens het skeeleren heel erg lekker voel en daarna voel ik me heel snel weer normaal en bij hardlopen is het een beetje andersom. Dan voel ik me daarna pas echt heel erg lekker, maar dat gevoel blijft wel veel langer hangen.

Om het helemaal een drukke dag te maken mocht ik daarna nog eventjes naar mijn werk, maar daar was ik snel klaar, dus nu mag ik naar bed met een goed boek. En morgenochtend mag ik weer hardlopen en daar heb ik nu al zin in. 

LIFE IS GOOD :)

– Ik liep hard over het strand en de lucht was echt strak blauw en eventjes leek het strand zelfs wit. Nee echt, het leek echt wit, het was geen hallucinatie.  En ja dat maakte dus erg gelukkig.

– Toen ik klaar was met hardlopen had ik nergens last van. Ik was niet buitenadem, mijn benen deden geen pijn. Ik ben eindelijk op dat punt dat hardlopen echt alleen maar voordelen heeft. Ik heb zelfs het idee dat mijn benen zo ‘sterk’ worden dat ik zelfs na een hele dag lang werken nog geen last heb van vermoeide benen. En dat is fijn.

– Ik werd gisterochtend wakker, rond een uurtje of half acht, en toen ging ik gewoon direct aan mijn scriptie. Eventjes later bedacht ik me dat de nieuwe Gossip Girl misschien al te downloaden was en ja hoor! Binnen tien minuten had ik aflevering nummer zeventien binnen. Dus toen was het eventjes bye bye scriptie, hallo Gossip Girl. En ook dat was geheel niet vervelend.

– Ik heb gister ge-break-dienst. Ik was eigenlijk vrij, voor mijn scriptie, maar ik kan nou eenmaal erg slecht nee zeggen. En aangezien ik slechts vijf minuutjes fietsen van Elzenduin woon is het helemaal niet vervelend om tussendoor naar huis te gaan. Dus ik werkte van 13.00u tot 16.00u, werkte daarna nog wat door aan mijn scriptie en ging toen van 19.00u tot 24.00u weer verder. Heb ik die acht uur toch gemaakt en heb me geen moment verveeld.

– Ik krijg een dezer dagen mijn salaris en dan mag ik weer eventjes winkelen. Niet veel, gewoon een klein beetje. Gewoon iets heel moois. Ja daar heb ik zin in.

– Morgenmiddag ga ik lekker sushi-daten met Laura en ik heb er zoooooo’n zin in. Heb d’r al veel te lang niet gesproken en sushi is ook al zeker weer een week geleden, dus het wordt hoog tijd dat ik weer eens aan de sushi ga.

– Ik ga over precies vijftien minuten weer hardlopen en de gedachte daaraan maakt me ook alweer zo happy. De runner’s high slaat ein-de-lijk weer toe!

Liefs!

Zo nog een half uurtje en dan gaat het echt gebeuren, Annemerel gaat vijf dagen achter elkaar werken en ze heeft er zin in! (Nee echt, geen greintje sarcasme, ik meen het.. en nee het mag dan 1 april zijn, ik maak geen grapjes). Vanavond gaat elzenduin beach (het strandrestaurant) ein-de-lijk na bijna een half jaar weer open en ik kan echt niet wachten. Ben er de afgelopen maand al minstens 10x langs gelopen met hardlopen maar echt van binnen heb ik het nog niet gezien. So excited!

Maarrr, nu komt de maarrrrr inderdaad. Ik voel me ziek, zwak en misselijk. Mijn keel voelt als een dikke prop, mijn oren maken de hele tijd zo’n irritant krakend geluid en mijn hoofd voelt als een blok beton. Niet echt de ideale omstandigheden om op het strand te gaan werken. Kijk op dit moment kan ik er best mee leven, roze pilletje erin en gaan met die banaan, maar ik heb zo’n flauw vermoeden dat dit pas het puntje is van een hele grote ijsberg en dat dat werken op het strand mij niet veel goeds zal doen.

Dit vermoeden spreek ik liever niet hardop uit, want ik wil werken. Ik stop me nu dus vol met fruit (nog meer dan anders) ik drink liters groene thee met honing (inderdaad, ook nog meer dan normaal) en ik lag gister al om half tien in bed. Om mijn nek zit een dikke sjaal, mijn voeten houd ik warm in uggs en dat zijn eigenlijk alle maatregelen die ik getroffen heb. 

Jullie nog tips om niet ziek te worden, zonder al te veel rust te nemen?

Liefs,

Annemerel

Donderdag dus tentamen, veel te vroeg. Om zes uur stond ik naast mijn bed, een kwartiertje later zat ik bij mijn vader in de auto op weg naar het station. Verliep allemaal prima. Was ruim op tijd voor de trein, had mijn aantekeningen en een thermoskan hete thee in mijn tas en het zou gewoon allemaal goed komen. Totdat ik op het perron stond en er opeens wel heel erg veel mensen stonden. Wat vreemd, het is kwart voor zeven? Dan is het toch meestal niet zo druk. 

Een paar minuten later begreep ik waarom. Er reden alleen pendeltreinen en die kwamen niet al te frequent. Iets met een ongelukje tussen Rotterdam en Schiedam, reizigers werden verzocht via Den Haag Centraal te reizen. Top Den Haag Centraal was een half uur met de tram en mijn trein die ik eventueel vanaf Den Haag Centraal zou kunnen nemen om net op tijd te komen ging over vijf minuten. Stress, ik? Nee. Absoluut niet. Alleen beetje paniekerig.

Ik belde mijn papa, met een trillende stem, en gelukkig stond die binnen een kwartier alweer bij het station. Mijn enige mogelijkheid om op tijd te komen was als hij me naar Amsterdam Weesperplein bracht, dus zo geschiedde. Onderweg hoorde we op de radio dat het natuurlijk abnormaal druk was voor de donderdagochtend en gaf ons navigatiesysteem verschillende files aan, maar dat is alleen maar logisch. Want als het tegen zit, dan zit het natuurlijk altijd ook meteen goed tegen. 

Uiteindelijk was ik net op tijd, ben ik door het voor mij onbekende gebouw heen gerend op zoek naar de zaal en kon ik uiteindelijk toch wel weer rustig beginnen. Het tentamen, tsja.. wat zal ik daar is van zeggen. Het kwam me allemaal wel bekend voor en ik heb ook genoeg ingevuld, dus ik hoop er maar het beste van. 

Toen ik klaar was moest ik mezelf natuurlijk eventjes verwennen en ik zou dat in de Kalverstraat, bij de H&M (budgetverantwoord) gaan doen. Maar ik haat metro’s, dus ik ging lopen. Op gevoel, want mijn iPhone werkte niet mee. Uiteindelijk kwam ik na een half uur lopen door niemandsland plots op de Leidsestraat. Ja en wat doe je als je daar bent, dan laat je de H&M gewoon de H&M en dan ga je naar Shoebaloo en onder het mom van ‘ik heb nog goede sneakers voor mijn werk nodig’ koop je schoenen die ver boven je budget liggen en waar je tien paar schoenen bij de H&M van had kunnen kopen.

Maar ze zitten heerlijk, mijn Dior sneakers en daar gaat het om. Twee jaar terug had ik Prada’s en echt ik heb een hele zomer top gelopen. Vorig jaar was ik zuinig en kocht ik steeds ‘net – niet’ schoenen. Gevolg: hele zomer rot gelopen en uiteindelijk nog meer geld kwijt dan aan mijn Prada’s. Die veel te dure, maar toch ook wel heel erg mooie Dior sneakers zijn dus gewoon een geweldige investering. Want kijk, nu heb ik goede schoenen, kan ik langer werken, en dus meer geld verdienen. 35 uur voordat ik ze heb terugverdiend. Nou zeg dat je 5 uur per week meer kunt werken heb ik ze binnen 2 maanden terug! Ik zeg win-win.

Wat ik na mijn schoenenavontuur gedaan heb? Werken, op mijn nieuwe schoenen. En vandaag? Mijn kamer opruimen. Het is leuk hoor, een overvolle kledingkast, maar brengt wel wat mindere zaken met zich mee. Ik heb gewoon geen plek om alles op te hangen dus ligt de helft maar door mijn kamer te zweven. Echt, de gemiddelde mannelijke studentenwoning ziet er nog beter uit dan mijn kamer. Ik wil er gewoon niet eens zijn zo’n bende is het er. Maar kleding wegdoen? Ben toch zeker niet gek! Minder gaan shoppen? Leuk idee, werkt niet. Gewoon wat vaker opruimen dus.

Liefs :)