Vannacht belandde ik per toeval (via google) op een oude weblog (2005) van mijn hand en toen.. waren we spontaan twee uur verder (en was het dus half vier ’s nachts). Ik vind het zo leuk om oude blogs terug te lezen. Ik heb tijden gehad dat ik het echt niet kon lezen, dat ik dacht, oh nee, dat kan niet, heb ik dat echt geschreven? Nu zijn we inmiddels heel wat jaren verder en vind ik het hilarisch om te lezen wat de jonge ik allemaal meemaakte.. Dus vandaag, een reis door de tijd. Een aantal blogposts die ik rond deze tijd van het jaar in de afgelopen acht jaar geschreven heb.
Dinsdag 23 September 2003
Vanmiddag vonden Marlene en ik het tijd voor een Beautymiddag
We hebben een lipgloss gemaakt van vaseline en Lipstift, een ei door ons haar gegooid (die geur krijg je er NIET uit) en we hebben vooral veel foto’s gemaakt.
We waren nogal in een eh… hoe zeg je dat… in een soort van melige bui, de foto’s zijn eh… nou kijk zelf maar!
Op school had ik vandaag nou niet echt heel erg veel geluk!
Ik zei kim een antwoord half voor en daarom moet ik nu morgen een presentatie samen met Lisa & Britt (die ook om de een af andere reden ‘straf’ hebben) houden over heel hoofdstuk van 10 minuten, zonder blaadje!!!
Jaaaaaaaaaa… daar zit ik op te wachten!
Ik heb net wat aantekeningen gemaakt, wat formules opgeschreven en ik vind dat ik het ken!
morgen eerst (waarschijnlijk) werken want ik hoef pas om half 1 op school te zijn (en ik ben om 2 uur al weer uit!)
Liefs, Annemerel
28 September 2004
You Make Me Wanna
Ik heb nu de rust niet om een verslag te schrijven! maar binnenkort gaat het gebeuren hoor, anders ben ik dalijk alles weer vergeten. niet dat ik van plan ben iets van mijn uber geweldige week te vergeten, maar toch…
Langzamerhand gaat het gewone leven weer door. Op school wordt er nog steeds veel over Londen en de andere werkweken gesproken en dat bevalt me wel. als ik zo de verhalen van de andere werkweken hoor heb ik zeker geen spijt van mijn keuze, sterker nog ik zou zo weer gaan…
Door de werkweek heb ik heel veel mensen echt goed leren kennen. Zo weet ik nu dat Anika het grappigste kind ter wereld is, ik me aan Tessa na een week non stop contact te hebben nog niet irriteer, Merel zo droog is als ik weet niet wat en Melissa het liefste vriendje ter wereld heeft…
Maar goed, nu moet ik weer gewoon naar school… morgen heb ik een frans repetitie die ik nog maar eens goed moet gaan leren, maar ik kan mijn aandacht er maar niet bij houden. Ook in de klas dwalen mijn gedachten steeds af, leraren vinden mij dan niet zo leuk volgens mij… maar ja het komt wel weer goed denk ik.
Morgen schrijf ik wel weer iets normaals, maar ik moet er weer even inkomen… Liefs, Annemerel
woensdag 14 september 2005
School Blog
Oh geweldig ik krijg het druk met huiswerk. Dat had ik eigenlijk al een paar weken, maar het maakwerk gaf ik na zo’n 2 weken eigenlijk al op.. En nu.. Vrijdag wiskunde proefwerk (het begon zo simpel en nu snap ik er niks meer van) en een engels woordjes overhoring. Op zich is dat laatste niet zo moeilijk, maar ik wil die woordjes gewoon graag écht goed kennen zodat ik ze nog lang onthoud, want ik vind dat belangrijk. En dan heb ik dinsdag dat schoolexamen aardrijkskunde waar ik nog niks aan gedaan heb. En iedere keer als ik uit school kom is het enige wat ik wil ‘heeeel veel eten en slapen’. Heel ernstig.
Vandaag ook weer een heerlijk dagje school gehad. Eerste 2 uur drama, eerste uur een acteur die een vreselijk saai verhaal vertelde waar de klas en mijn dramalerares van in slaap vielen, zodat we het tweede uur niks meer konden doen en daarom wel de lama’s móesten kijken, want iets anders konden we niet. Het derde tussenuur, op de grond in de hal, omdat de aula weer eens gesloten is. Het vierde uur aardrijkskunde waar ik me echt niet meer kon concentreren omdat ik die eerste 3 uurtjes ook alleen maar lui had gedaan. Het vijfde uur weer op de grond doorgebracht en het zesde en zevende uur sliep ik bij wiskunde en eco.
Blogs over school zijn saai, ik weet het.. maar op dit moment heb ik geen idee waar ik anders over zou kunnen schrijven.. Misschien over mijn tvavond van gisteren (SATC, Desperate Houewives, Gilmore Girls) maar meer dan ‘dat was echt lekker.. 2,5 uur tv in bed met mijn favoriete series’ komt er ook niet uit.
Dus hou ik het maar eventjes hierbij en zal ik proberen binnekort weer eens wat interessanters te schrijven!
Liefs!
OJA IK HEB LEKKER HET ZESDE GOSSIPGIRL DEEL ‘IK WIL JOU VOOR ALTIJD’ en ik heb hem al uit en het was weer léuuuuk!
zondag 24 september 2006
Misunderstood
Normaal heb ik totaal geen behoefte om mezelf te verdedigen but this time, I just can’t help myself.
Annemerel is materialistisch
Ik hou inderdaad van mooie spulletjes en shoppen. Het maakt me gelukkig, blij en misschien ben ik ook wel een heel klein beetje geld-uitgeef-verslaafd. Ik ben dus misschien wel een beetje materialistisch. Maar ik besef ook heel goed dat er meer in de wereld is dan Miss Sixty spijkerbroeken en Guess tassen. Ik word niet alleen gelukkig van spullen, liefde en gezelligheid vind ik eigenlijk een stuk belangrijker. Wat heb je nou aan een nieuwe tas als je hem niet eens aan je vriendinnen kan laten zien?
Annemerel is verwend
Ik heb het goed thuis. Ik woon een goed huis, heb een mooie kamer en een goed gevulde kledingkast. Maar dat krijg ik écht niet allemaal van papa en mama. Ik krijg kleedgeld, maar absoluut niet absurd veel. Ik krijg mijn geld vooral binnen via mijn bijbaan. Ik werk 3 keer per week in de bibliotheek, een leuk baantje, maar ook echt niet altijd leuk en makkelijk. Als mijn vriendinnen op vrijdagavond met zijn alle pizza gaan eten, moet ik werken. Dus.
Annemerel vindt zichzelf geweldig mooi
Best leuk om te horen, alleen omdat ik een paar foto’s van mezelf boven aan mijn persoonlijke weblog heb staan vindt ik mezelf mooi. Die foto’s staan daar omdat het een persoonlijke weblog is, ik schrijf over persoonlijke dingen, dus dan lijkt het me logisch dat ik boven mijn weblog een foto van mezelf zet in plaats van en foto van een 1 of ander 10000x mooier model. En ik haat mijn neus.
Okee genoeg verdediging voor vandaag. Alweer bijna een week voorbij, tijd vliegt, as usual. Toch heb ik het gevoel dat het al weer bijna zomervakantie moet worden, maar daar zit mijn gevoel er toch een beetje naast. School gaat zijn gangetje, sociale leven gaat zijn gangetje, geen onwijs noemenswaardige gebeurtenissen geweest de afgelopen paar dagen.
Op dit moment leef ik echt úit naar donderdag, als Anika een SATC-Sexy Pyjama-Cocktail-Vooralnietslapen-Party geeft. Gezellig met een hele groep vriendinnen Sex and the City kijken en vooral heel erg veel plezier maken. Ha daar heb ik nou echt zin in. Vrijdag hoef ik lekker niet naar school. Heb normaal op vrijdag maar 1 uur les en die heb ik voor deze week naar een ander uur kunnen verplaatsen, dus ik heb weer eens geluk.
Liefs!
maandag 17 september 2007
Afgelopen week 41 uur gewerkt, 13 uur les gehad, 14 uur gereisd en mijn tijd verder gevuld met winkelen, studeren en slapen. Druk, druk, druk dus, maar ik geniet. Van het weekend eerst 2 dagen op Westland Culinair gestaan, wat echt een super leuke ervaring was. Erg gezellig, leuk sfeertje, leuk werk, leuke mensen, top dus. Onder werktijd nog eventjes snel een paar winkeltjes in gelopen en toen een prachtige armband -die ik al een paar maanden wilde hebben- met 70% korting gekocht. Ik zeg, perfect? De kleding die ik tijdens het evenement droeg was trouwens ook prachtig. Nieuwe collectie Blueblood. Ik werd spontaan een beetje verliefd. Ben alleen bang dat ik het van de week weer in moet leveren. Helaas, helaas. Het is echt prachtig. Een grijze hoge taille broek met 2 taillebanden (heup en taille), een zwart shirt van een prachtige stof. Ik weet niet wat het precies is maar het is niet 100% katoen er zit iets in waardoor het erg mooi gaat glanzen en waardoor het echt prachtig valt. het donkergrijze vest wat erbij hoorde zit ook super lekker. Damn, ik denk dat het me nog zwaar gaat vallen dit weer in te moeten leveren. But I’ll get over it.
Zondag weer op de beach gewerkt en vandaag weer naar Amsterdam. Het weer is niet echt om vrolijk van te worden, maar ik ben het wel. Engels was leuk, ik had alle vragen bij grammatica goed (en dan te bedenken dat ik heel erg bang was om achter te lopen). In mijn twee tussenuren gezellig gaan shoppen met een paar meiden. Eerst een uur bij de bijenkorf doorgebracht, serieus mijn favoriete winkel. Een iets minder prettige ervaring met een muis in het literair cafe gehad, daar kom ik dus nooit meer. Echt, een muis langs onze tafel. Te ranzig. Bij een leuk zaakje dicht bij de dam een mooi, iets te duur, shirt van Nolita gekocht. Maar ik werk er hard voor, dus ik heb geen schuld gevoel. Na academische vaardigheden magnaplaza ontdekt. Het staat dan wel tegenover mijn faculteit, maar echt binnen gekeken had ik er nog niet. Tering, winkelparadijs. Daarna bij Guess een mooi zijde sjaaltje gekocht (nu koop ik echt een paar weken niks meer) en toen een lekker frozen cappucino gedronken bij de coffee company. Ja ik zorg goed voor mezelf. Helaas net mijn trein gemist, maar he ik was vrolijk so I didn’t care. Na de trein en de tram, helaas mijn bus gemist. Moest een half uur wachten. Ben maar gaan lopen want een half uur op zo’n bankje ziten vind ik ook zo nutteloos. Na een half uur lopen bij een halte gaan wachten en na een paar minuutjes was ik thuis.
Net snel wat huiswerk gemaakt en gelezen en nu duik ik denk ik zo lekker mijn bedje in, want heb morgen weer een druk dagje voor de boeg.
Liefs.
(Excuses voor mijn saaie langdradige verhaal, maar ik ben moe en heb niks beters te melden.)
woensdag 17 september 2008
Nou mijn tweede rijexamen failure is ook een feit. Dit keer was ik niet met mijn gedachten ergens heel ver weg, deze keer was ik onzeker en keek ik niet ver genoeg vooruit. Geen ingreep, geen grote fouten, gewoon heel erg flauw! Bah; nu is mijn geld wat ik voor rijlessen heb gekregen op en zal ik mijn zuurverdiende centjes aan lessen en examens uit moeten geven. Ik kan wel leukere doeleinden bedenken.
Maar ja; er zijn veel ergere dingen op de wereld en daar hou ik me dan ook maar aan vast. Uiteindelijk komt het toch wel een keer goed! Tenminste, dat is wat mij gezegd wordt.
Leuker nieuws; ik ga deze winter misschien wel 3 keer op wintersport. Wat vervelend nou! In de kerstvakantie een week met het gezin, eind januari (waarschijnlijk) een weekje met vriendinnen en eind februari nog een weekje met mijn ouders. Echt heel erg sneu en zielig voor mij. Drie weken skiën, drie weken soepjes, patatjes, broodjes en schnitzels, drie weken frisse lucht, drie weken sneeuw, drie weken genieten. He bah.
Amsterdam begint ook al weer te wennen. Ik heb nu al weer heerlijk weekend. Mijn weekend begint namelijk dinsdagmiddag om 13.00u! Niet dat ik nu in mijn luie stoel de hele dag dvdtjes kan kijken, maar toch.. het idee dat ik niet in die slaapverwekkende collegebanken hoef te zitten is toch erg fijn. Toch maak ik ook van iedere collegedag gewoon een feestje. Er gaat eigenlijk geen dag in Amsterdam voorbij dat ik niet gezellig een drankje en/of een hapje eet. Maandag lunchte Laura en ik bij de Bijenkorf Kitchen. Nieuw restaurant wat de gehele vijfde verdieping van de Bijenkorf beslaat. Echt super leuk, mooi, groot, gezellig en lekker! Acht verschillende keukens met salades, vis, pizza’s, pasta’s echt TOP! De zit gedeeltes zijn ook stuk voor stuk prachtig. Leren kuipstoeltjes met grote spiegelwanden, grote witte leren banken, hippe hoge tafeltjes met krukjes en een prachtig dakterras met een fabulous uitzicht over Amsterdam! Ik heb zo’n idee dat Laura en ik hier nog heel wat uurtjes gaan slijten. Mijn salade Caprese en Grapefruitsapje smaakte naar heel veel meer!
Verder is deze week chocola en andere vettigheid uit de boze. Zaterdag is er een shoot van Living Magazine op Elzenduin Beach. Super leuk, maar mijn huid wordt tegenwoordig in het hokje ‘typisch gevalletje van acne’ gestopt en ik zit nou niet bepaald te wachten op een grote uitbraak zaterdag. Nu zeggen ze wel dat chocola en vet eten geen invloed heeft op de toestand van je huid, maar ik heb toch het idee dat het de kwestie niet al te veel goed doet. Verder maakt mijn kont momenteel ook een gigantische groeispurt mee. Al die midnight dinners bestaande uit patatjes pinda en broodjes kroket zijn niet echt bevorderlijk; of juist wel.. het is maar hoe je het bekijkt 
Ik ga nog maar eventjes een lekkere sterke espresso drinken en mezelf dan maar weer begraven in mijn collegedictaten voor het college ‘Geschiedenis en Theorie van de Kritieke Journalistiek’ een hele mond vol ja, het dictaat is ook niet niks.
Liefs.
maandag 22 september 2009
Writertobeblock
De hele dag, wat zeg ik, de hele week was ik op zoek naar invalshoeken voor mijn recensie van het Coldplay concert. Ik stelde het schrijven uit, deed eerst alle andere studie gerelateerde opdrachten en begon daarna mijn Gossip Girl verslaving nieuw leven in te blazen. Toen ik besloot dat het toch echt tijd werd dat ik die recensie gewoon ging schrijven zat ik een uur met een leeg word document voor mijn neus. Ik kreeg er spontaan een vreetbui van, wat mijn stemming niet ten goede kwam. Na het avondeten besloot ik het maar over een heel andere boeg te gooien, ik besloot dat ik lang genoeg gefrustreerd achter mijn laptop had gezeten en dat de inspiratie echt niet zou komen door nog een paar uur naar een beeldscherm te staren. Het zonnetje scheen, de lucht was strak blauw en ik eigenlijk geen reden bedenken om niet mijn hardloopschoenen aan te trekken en een rondje te gaan rennen.
Zo gezegd, zo gedaan. Binnen vijf minuten stond ik buiten en toen ik begon te rennen ging het eigenlijk weer als vanzelf. Ik heb bijna een maand niet gelopen, ik had het ‘veel te druk’ maar na dat uurtje rennen voor vanavond ben ik er wel weer achter dat ik voor hardlopen gewoon tijd moet MAKEN. Ik word gelukkig van hardlopen, ik voel me gezond, energiek en als ik klaar ben heb ik echt het gevoel dat mijn hoofd weer is opgeschoond, ik ben lekker fris en zit ineens weer vol met inspiratie.
Het is zonde dat ik niet vaker tijdmaak om hard te lopen, net zoals het zonde is dat ik tegenwoordig hooguit een keer per week op mijn weblog schrijf. Of dat ik mezelf volstop met chips en chocola terwijl ik er niet eens echt trek in heb, of het feit dat ik iedere week minstens 30 euro spendeer bij Starbucks, of het feit dat ik zoveel jurkjes in mijn kast heb hangen dat ik ze hooguit 3 a 4 keer draag. Het is ook zonde dat ik zoveel werk en studeer dat ik mijn vriendinnen (serieus) al maanden niet gezien heb. Zonde is ook het feit dat ik mijn macbook zo heb volgestopt met prullaria dat dat ding nu zo traag als dikke stront is en minstens een keer in de vijf minuten vast loopt. Zo is het ook erg zonde dat ik veel te veel tijd besteed aan doelloos pagina’s refreshen, terwijl ik mijn tijd 10x beter kan besteden. En wat dacht je van dat abonnement op de NRC.next? Ik kan me niet herinneren dat ik die krant in de drie weken dat ik hem nu heb een keer goed heb gelezen.
Ja er zijn aardig wat dingen die ik liever iets beter en efficiënter zou willen aanpakken. Ik weet wat me te doen staat, nu nog even de moed en energie vinden om mijn leven te beteren. Laten we beginnen met vaker bloggen.. Goed idee?
Liefs.
18 september 2010
Back on track
Met min vijf en spekgladde wegen liep ik in enkel een dunne legging en een truitje door de duinen te rennen alsof mijn leven er vanaf hing afgelopen winter. Toen werd het zomer, ging de zon schijnen en verloor ik mijn hardloopschoenen uit het oog. Zo gaat het ieder jaar. Ik zou kunnen zeggen ‘wat vreemd’ maar ergens weet ik heus wel waarom ik ’s winters wel mijn weg naar mijn hardloopschoenen weet te vinden en ’s zomers die dingen altijd spoorloos zijn. In de zomer heb ik het gewoon een tikkeltje drukker en van drie dagen verval komt een week verval, van een week verval komt een maand verval, wat vervolgens uitloopt in een complete zomer van sportieve afwezigheid.
Vandaag, 18 september, drie dagen voordat de herfst officieel zijn intrede zal doen, verzamelde ik eindelijk genoeg moed om mijn hardloopschoenen op te zoeken. Ik had even daarvoor een programmaatje van Nike gedownload dat bijhoudt hoe lang, hoe hard en waar ik loop (met GPS, geen sensor meer nodig dus!) en dat moest ik natuurlijk even uitproberen. Ik liep een klein half uur, vijf kilometer precies. We zijn nog lang niet op het niveau van een paar maanden geleden, maar het begin is er en met deze super leuke nieuwe gadget ben ik weer extra gemotiveerd.
Mijn doel? De eerst komende tijd mijn vijf kilometer perfectioneren en als mijn spieren dan weer back in track zijn weer over gaan op tien kilometers, wat halloooo volgend jaar wil ik toch echt een keer een halve marathon gaan lopen!
Liefs,
Annemerel
Halleluja dat was me wel een trip down memorylane! Wat schreef ik vroeger PERSOONLIJK. Dat was ik eigenlijk alweer bijna vergeten. Best wel leuk om terug te lezen. Ik weet dat ik lezers heb die het jammer vinden dat mijn weblog een beetje veranderd is en niet meer zo persoonlijk is als een paar jaar geleden, maar weetje, het kan eigenlijk gewoon niet meer anders. Ik werk fulltime en over werk schrijf ik niet. Waarom niet? Nou ten eerste leest 75% van mijn collega’s mee (HALLO!) en ten tweede weet ik inmiddels wat er kan gebeuren met dingen die je op internet zet. Laatst werd ik op mijn werk gebeld door een gast die mijn werk gegoogled had en daarna op mijn blog terecht was gekomen. Neem ik de telefoon op, zeg ik mijn naam, zegt meneer dat hij mijn blog zo leuk vind. Ontzettend leuk natuurlijk, maar ik moet dus wel heel erg goed uitkijken met wat ik schrijf.
Daar komt bij, ik ben inmiddels 22. Kijk nu kan ik lachen om wat ik als tiener allemaal voor onzin uitkraamde, inmiddels zijn we een aantal jaar verder, kan ik nog steeds dezelfde onzin uitkramen, maar ik word nu eigenlijk wel geacht iets volwassener te zijn. Het is nu niet schattig meer, als jullie begrijpen wat ik daarmee bedoel. En natuuuurrrrlijk houd ik ook rekening met potentiele eventuele opdrachtgevers/toekomstige bazen. Stel je voor dat ik nu blogjes schrijf met “Ik moest vandaag werken, maar ik had eigenlijk helemaal geen zin. Het liefst lig ik de hele dag in bed en kijk ik stomme filmpjes op de website van MTV.” Eh… ja die dagen heb ik ook wel eens, maar ik denk dat de meeste meiden daar wel eens last van hebben. Staat het echter op je blog, dan kunnen mensen een hele verkeerde indruk van je krijgen.
Goodie, tot zover de langste blogpost in TIJDEN! Ik ben benieuwd wie hem van begin tot eind gelezen heeft. Haha!
Hoe lang lezen jullie eigenlijk al mijn blog?
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
