Weet je hoe lang het geleden is dat ik echt weekend had. Vakanties niet meegerekend, want op vakanties heb je geen weekend aangezien je de hele week al niets bijzonders uitvoert. Nee ik bedoel echt weekend, zo van vijf dagen werken/leren en daarna twee dagen vrij? Volgens mij is dat al minstens 1,5 jaar geleden.

Maar het is nu toch heus. Ik heb weekend. Ik kan eindelijk oprecht ‘fijn weekend’ tegen mensen zeggen, want ik heb zelf ook weekend. Kijk die onregelmatige werktijden houden het spannend en geven me de mogelijkheid om op woensdagmiddag te gaan lunchen en om op maandag uit eten te gaan, maar weekend is zo nu en dan ook best leuk.

Wat ik vandaag dan op mijn eerste weekenddag deed? Nou ten eerste was de helft van mijn dag al voorbij toen ik wakker werd. Toen was het namelijk al over twaalven. Maar in plaats van balen van het feit dat ik mijn tijd had verdaan, heb ik me aangekleed ben, ben ik ondanks de regen naar de tram gelopen, op naar de stad, op naar Starbucks op Den Haag Centraal. Die had ik namelijk nog niet met eigen ogen aanschouwd en aangezien ik toch geen voedzaam ontbijt in huis had was het een gevalletje het nuttige met het fijne combineren.

Ik ontbijt met Raspberry Cheesecake en een Caramel Light Frappuccino met Slagroom. Dat dat niet het ideale ontbijt is voelde ik ook wel, maar hey, ik kon het voor mezelf best goed verantwoorden. Cheesecake is toch net kwark? En een frappuccino is eigenlijk gewoon een koude koffie. Dus wat nou? Mijn nieuwe favoriete album “Rumours” van Fleetwood Mac op mijn iPod, de nieuwe ELLE om me te vermaken. Perfect Breakfast, if I might say so myself.

Spontaan besloot ik ook nog eventjes langs Pathé te gaan. Ik bedoel, nu moest het er toch een keer van komen hoor, dat ik Harry Potter and the Deathly Hallows Part II zag. Vergezeld met een grote bak popcorn een flesje water en m’n 3D bril heb ik me aardig groot gehouden. Natuurlijk waren er de gevreesde tranen, maar ik heb ze geluidloos laten lopen en heb niet één keer m’n handen voor m’n ogen gehouden. Haha, het is dan natuurlijk ook maar een kinderfilm, maar voor mij is het heel wat. Een afscheidsbrief aan Harry schrijf ik deze week, voor nu wil ik het er graag bij houden dat ik het zal gaan missen.

Na de film nog eventjes de stad ingelopen en natuurlijk m’n pinpas weer gebruikt. Shit Happens. Maar best wel verstandige uitgaven hoor, maillots, haarelastiekjes en een onderjurkje. Niet de leukste aankopen, wel nuttig.

En nu, heb ik net een filmpje opgenomen en bewerkt (wat overigens meer tijd in beslag nam dan ik van te voren gehoopt had), ik schrijf dit stukje en ik maak me klaar voor nog een paar uurtjes Gossip Girl seizoen één, omdat ik gisteren gelezen heb dat Gossip Girl seizoen vijf niet voor 26 september te zien zal zijn en pfffftttt dat duurt dus nog veel te lang en nou ja het is gewoon weer voor Gossip Girl, kruidenthee en chocola. Toch?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Nagellak OPI “My Address is Hollywood”

Hoe fijn is het om binnen een week tijd weer 5 kilometers te rennen zonder tussentijdse kotsneigingen en uitputtingsverschijnselen? Hoe fijn is het om ’s ochtends wakker te worden en daadwerkelijk blij zijn om op te mogen staan? Hoe fijn is het om met plezier naar je werk toe te gaan? Hoe fijn is het om een mooi boek in je boekenkast te vinden dat je nog nooit gelezen hebt? Hoe fijn is het om je (nieuwe moleskine) agenda steeds voller met leuke afspraken te zien? Hoe fijn is het om een nieuw favoriet album te hebben dat alledaagse bezigheden zoals het huishouden zelfs leuk maakt? Hoe fijn is het om naar perfect gekleurde roze nageltjes te kijken? Hoe fijn is het om salaris te krijgen? Hoe fijn is het om te beseffen dat je over acht dagen door Parijs loopt…?

Well, in my experience… Is dat dus heel erg fijn.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin’

Wat doe je als je naar de mediamarkt gaat voor een nieuwe printer? Dan koop je een wii! Want dat is heel vanzelfsprekend en vooral heel erg verstandig.

Laat ik jullie eerst eventjes op de hoogte brengen van mijn relatie met Nintendo. Toen ik een jaar of zes was kreeg ik een gele gameboy, die ik overal mee naartoe sleepte en waar ik vooral Marioland en de Smurfen op speelde. Na een paar jaar raakte ik natuurlijk verslaafd aan het pokemonspelletje en toen was het ook alweer tijd voor een nieuwe Gameboy, een Gameboy color in het turquoise. Ondertussen was ik ook een groot Ninento 64 fan en dan vooral Mario Kart! Toen wij thuis al lang een Gamecube en een Xbox360 gekregen hadden, speelde ik nog steeds Mario Kart op de Nintendo 64 (waar ik zelfs nog first dates aan over heb gehouden, ik bedoel maar, sentiment!)

Een paar jaar geleden kregen we thuis de Wii, ik heb ongeveer één week in de kerstvakantie zeer fanatiek getennist en daarna lag m’n arm half uit de kom (ik ben niet alleen fanatiek, maar speel ook zeer agressief, you know..). Sindsdien heb ik het ding eigenlijk vrijwel niet meer aangeraakt. Rem wil al jaren een Wii, maar het kwam er om de een of andere reden gewoon steeds niet van. Eerst was de ‘Wii Play’ (de controller) overal uitverkocht, toen hadden we het te druk met andere dingen, daarna was er weer iets anders wat toch net even belangrijker was, je kent het vast, toch?

Maar donderdag toen we heel serieus naar een printer op zoek waren, zei ik “Kijk Rem, de Wii…” En ik zag gewoon meteen dat dat ding diezelfde middag nog bij ons thuis zou staan (en dat we de printer voor later zouden bewaren). Rem kocht de Wii met Mario Kart, ik kocht een knalroze Wii play en Wii Sports. M’n arm begint alweer lam te worden, but I’m having lottttts of fun!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

In het kader van welkom thuis; na iets meer dan twee weken vakantie geen enkel vakantiekaartje van een vriendinnetje op een camping in Frankrijk, maar wel drie enveloppen van het Centraal Justitieel Incassobureau en twee fijne blauwe van de Belastingdienst. Alle vijf gericht aan ondergetekende.

Waar is die tijd dat je op de achterbank zat na een zomervakantie en hoe dichter je in de buurt van “thuis” kwam, je nieuwsgieriger werd naar de post die je in de tussentijd gekregen had. En dat papa en mama dan zeiden “nee eerst helpen de auto uitpakken en daarna mag je naar de post kijken”. Uiteindelijk vond je dan twee vakantiekaartjes en een paar Tina’s. Goed, die tijd is voor mij voorgoed voorbij. Ik kijk niet meer uit naar de postbode (hooguit naar de pakketjesbezorger), nee momenteel vrees ik die goede man.

De brieven van de belastingdienst? Het is weer tijd om de verzekering van m’n auto te betalen en een één of andere aanslag die vast wel ergens goed voor zal zijn te betalen. De brieven van het CJI? Houd je vast. Drie bekeuringen tussen 13 en 17 juli.

Ja lieve lezers, in de 2,5 jaar dat ik met recht een auto mag besturen heb ik geen enkele verkeersfout begon (althans, geen verkeersfout waar ik later voor beboet ben), maar nu heb ik er drie in slechts vijf dagen tijd. Wat zeg ik, ik heb er zelfs twee in nog geen drie kwartier. Well how about that? Je zou bijna denken dat ik een snelheidsduivel ben.

Ach het waren schoonheidsfoutjes, ik bedoel, ik ben niet bepaald gepakt met Formule 1 snelheden, maar drie bekeuringen, dat telt lekker op. Mijn eigen gemaakte verkeersregel ‘nooit meer dan 10 kilometer per uur te hard’ gaat vanaf nu de prullenbak in. Want lieve lezers, voor 5 kilometer per uur te hard rijden binnen de bebouwde kom, krijg je in Nederland een boete van 33 euro en dat is toch een boodschappenmandje vol. Rijd je 8 kilometer per uur te hard, binnen de bebouwde kom, dan kost dat je precies 48 euro. Nee wat je beter kunt doen is 5 kilometer te hard rijden op de snelweg, dat kost je (maar) 29 euro.

Oh en vergeet je bekeuringen vooral niet te betalen, kost je al snel het dubbele, of je draait een paar weken de gevangenis in (als je echt heel erg lang wacht dan…). Wat mij nu dus te doen staat?

Betalen.

Lesson learned (hoop ik).

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

Ik probeer geen alcohol te drinken op feestjes met potentiële werkgevers schreef ik donderdag en dat vonden sommigen van jullie maar stom. Eigenlijk probeer ik helemaal geen alcohol meer te drinken. Herinneren jullie mijn blog nog van een paar weken geleden, van die verschrikkelijke kater? Nou aan die kater kwam dus maar geen eind. De eerste drie dagen voelde ik me echt verschrikkelijk rot en nu, vier weken later, voel ik me nog steeds niet zo als ik me voelde voordat ik gedronken had.

Dat KAN niet denken jullie nu vast, dat is gewoon een samenloop van omstandigheden geweest! Nou ik denk dat het wel kan, want ik heb dit al vaker meegemaakt. Ik drink, en niet eens zo schrikbarend veel (iedereen om mij heen drinkt veel meer) en ik voel me wekenlang slecht. Ik ben niet de enige in mijn familie met het probleem. M’n vader heeft hetzelfde en mijn zusje dronk vorig jaar twee glazen prosecco en werd zo ziek dat ze twee weken lang alles wat ze binnen kreeg weer uitspuugde en schrikbarend ernstig ondergewicht kreeg.

En het gekke is ook.. De ene avond kan ik makkelijk vier glaasjes wijn drinken, de volgende avond ben ik na een glas wijn een beetje a la Paris Hilton / Lindsay Lohan. Goed en dat risico wil je natuurlijk niet lopen. En daar komt bij, ik ben van mezelf al verschrikkelijk enthousiast en vrolijk, daar heb ik geen alcohol voor nodig. Sterker nog, als ik alcohol drink ben ik dus Annemerel in het kwadraat en ook dat is niet altijd positief.

Dan denk je misschien.. waarom drink je niet gewoon wat vaker dan raak je er misschien aan gewend? Ja, zou ik kunnen proberen, ik heb het ook wel geprobeerd, maar dan nog kan mijn lichaam het soms ineens niet meer aan. En daar komt bij, wil ik wel aan iets wennen dat eigenlijk niet zo goed voor mij is?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin