Ahhhh wat was het koud afgelopen week! Looks can be deceiving! Ik was maandag niet echt buiten geweest (op een snelle boodschap bij de Albert Heijn na) en toen ik dinsdag voor het eerst echt naar buiten ging dacht ik dat ik prima kon hardlopen zonder handschoenen en muts. OMG. Dat was niet mijn geniaalste actie. Toen ik thuis kwam kon ik niet eens mijn hardloopbroek uittrekken omdat mijn vingers verlamd waren van de kou. Het was overigens wel heel erg lekker. Ik hou wel van een beetje kou, zolang het droog is zeker. Tegen kou kun je je kleden, toch?

Dinsdagmiddag ging ik even de stad in. Heel fout, de dag voordat ik op shopreces ging had ik ineens van alles nodig. Zoals.. een yoga mat en een yoga exercise bal. Maar, in my defense, ik heb ze wel allebei de afgelopen dagen al goed gebruikt, ze waren in de aanbieding (bij elkaar was ik nog geen veertien euro kwijt) en het is een investering (maar dat zeg ik bij alles). Ik had ook in mijn hoofd gehaald dat ik cupcakes ging maken voor de hele redactie. Omdat ik niet wist hoeveel mensen er de volgende dag aanwezig zouden zijn nam ik maar gewoon het zekere voor het onzekere 20 cupcakes.

Toen ik thuis aan het bakken sloeg kwam ik er al gauw achter dat ik 30 cupcakes nodig had om de cupcakes goed te vervoeren en dus rende ik naar de buurtsuper voor nog meer roomboter en vijf minuten later voor extra poedersuiker. De keuken was een zooitje, maar na drie uur waren mijn cupcakes klaar (en was ik misselijk van de hoeveelheid botercreme die ik gegeten had).

Woensdag op de redactie werden mijn bakkunsten door iedereen de hemel in geprezen en werd me zelfs vertelt dat ik wel een carrière switch kon gaan maken. Ik weet niet of ik dit nu juist positief moet opvatten (vonden ze de cupcakes gewoon ZO lekker) of negatief (willen ze me weg hebben), maar ik ga voor het gemak maar eventjes uit van het eerste. Helaas genoot ik net iets te veel van de zoetigheid en kreeg ik migraine, maar daar heb ik al genoeg woorden aan vuil gemaakt. Komende tijd maar eventjes iets meer uitkijken met de suiker, helaas…

Donderdag werd ik al om half zes wakker! En hoe wakker was ik? KLAAR wakker. Ik lag dan ook al vanaf half acht de avond ervoor in bed, maar toch. Om zes uur verliet ik mijn bed en was ik zelfs al zo helder dat ik een paar oefeningen met mijn bal wilde (en kon) doen. Hmm helemaal zen stond ik een kwartier later on de douche. In de trein naar Amsterdam zag ik de zon opkomen en het was echt prach-tig! Zo’n grote oranje bal die langzaam aan de horizon verschijnt.. PRACHTIG! Na een dagje Girlscene kwam ik thuis waar er een heerlijk bord noedels met verse kabeljauw op me stond te wachten. LEKKER!

Het weekend heb ik lekker rustig aan gedaan. Filmpjes gekeken, twee keer bij mijn ouders langs gegaan (mijn vader is vandaag jarig en dat werd gevierd). Lekker hardgelopen, voor de rest erg veel binnen gezeten (met warme chocolademelk, kaiserschmarrn en erwtensoep) en lekker veel blogjes geschreven. Oh en gespeeld met mijn exercise / stabillity ball! Dat ding is een uitkomst!

Nog maar 2,5 week tot mijn volgende wintersport! Kan niet wachten! Maar zoals een wijze man (ik weet helaas niet meer wie) ooit zei “don’t count the days, make the days count!”

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Blue Monday kwam voor mij een weekje later, afgelopen woensdag dus. Niet dat alles fout ging.. maar ik had gewoon zo’n blue blue feeling, als je dan geen echte verplichtingen hebt en ook nog eens niet kan hardlopen, dan komt er weinig uit je handen.. Althans, dat geldt voor mij. Dinsdag begon ik de dag al een stuk beter. Niet productiever, maar wel leuker. Achter elkaar keek ik de nieuwe afleveringen van Gossip Girl, Hart of Dixie, Pretty Little Liars en The Lying Game. Je zou bijna denken dat ik niets beters te doen had. Maar het was net even wat ik nodig had, wat me aan het schrijven, opruimen en boodschappen doen zette.

Woensdag weer tijd voor Girlscene. Met de tram naar de Keizersgracht, want m’n been is a bitch. Ik ben nog steeds heel erg blij met mijn baantje bij Girlscene. Ik werk er nu al weer drie maanden, de tijd vliegt echt! Donderdag ook weer bij Girlscene en tijd voor mijn enige Amsterdam Fashion Week show van dit seizoen. Ik had dit jaar niet zoveel tijd en zag er ook niet echt dingen tussen staan waar ik echt bij MOEST zijn, dus ik wilde eigenlijk een keertje overslaan. Maar was wel blij dat ik samen met stagiaire Evi even langs kon bij Individuals (de show van de studenten van AMFI).

’s Avonds plofte ik op de bank en had mijn vriendje voor me gekookt. Hij is niet vaak thuis (werkt meestal ook ’s avonds), maar als ‘ie thuis is kookt ‘ie altijd voor mij. Ik kan me echt niets fijners wensen! Dit keer stond er Thai Curry met boksoy, noedels en grote garnalen op het menu. LOVE! We keken naar Horrible Bosses en de film was nog niet afgelopen of ik lag al op de bank te slapen (classic).

Vrijdag werd er alweer voor me gekookt! Dit keer aten we Steak Tartaar met salade en brood. OOK al zo lekker. We keken naar The Hangover I en II en ik snap niet waarom ik dit NOOIT eerder gezien heb. Ik heb vier uur lang keihard gelachen. Vrijdag was ook de dag dat ik voor het eerst in bijna twee weken weer mijn hardloopschoenen aantrok. Ik mocht niet te hard van mezelf, corrigeerde mezelf steeds als ik zag dat ik sneller dan 11 kilometer per uur ging. Dat is nog verdomd lastig als je de energie wel hebt om veel harder te gaan. Maar het is voor een groter doel.

Mooiste? Zaterdag werd ik niet wakker met pijn in mijn been. Maar goed ook, want het tripje naar Antwerpen stond op het programma en daarbij zou ik geen pijn in mijn been kunnen gebruiken. Het was echt een heerlijke dag en ook tijdens het lopen door de stad kreeg ik geen last van mijn been. Wel van mijn hoofd helaas (m’n nek was verkrampt geraakt door het gewicht in mijn tas), daarom gaf ik op de terugweg het stuur over aan Laura en kwamen we toch nog veilig thuis. Toen ik om half acht op de bank ging zitten weet ik niet WAT ik gedaan heb, maar het was vast niet veel, want ik werd een paar uur later slapend op de bank wakker.

Zondag werd ik al om half acht wakker, met buikpijn. Ik moest m’n administratie vandaag echt op orde gaan brengen en ik had er GEEN zin in. Laatste keer dat ik me daarmee bezig had gehouden was al minstens twee maanden geleden. Om half negen nam ik dan uiteindelijk de moeite om mijn bed te verlaten. Maar denk maar niet dat ik toen gelijk begon! Eerst netjes ontbeten, toen kantoor een soort van opgeruimd (ja alles beter dan administratie) en toen toch uiteindelijk maar mijn papieren erbij gepakt. Een uurtje later was ik klaar. Was dat nu alles? Ik moet voor het eerst omzetbelasting betalen. Normaal KRIJG ik juist geld. Betekent wel dat de zaken goed gaan natuurlijk.. Haha, of dat ik mezelf minder heb verwend met investeringen als camera’s en iMac’s…

’s Middags liep ik weer hard (rustig) en ’s avonds at ik bij mijn ouders. Mama belde “we eten Risotto en zalm uit de oven” OK ik loop NU naar mijn auto.. Thuis bij mijn ouders trof ik ook mijn broertje aan, die afgelopen week een blog begonnen is en ontzettend blij was met zijn 40 views per dag.. Ik zeg, zullen we hem vandaag eens met z’n alle verrassen, hehehe!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik begon Blue Monday super productief, ik zat vol inspiratie en schreef een week aan blogposts achterelkaar. Daarna deed ik iets waar ik de hele week (en nu nog steeds) een beetje spijt van heb gehad. Maar het weer was zo mooi en ik voelde me zo goed en ik wilde het gewoon proberen. Nadat ik zaterdag vijftien kilometer had hardgelopen, zondag 5 (in 25 minuten, voor mij een recordtijd), liep ik maandag 20 kilometer. En dat lieve lezers, was een klein beetje te optimistisch van mij. Tijdens het lopen had ik nergens last van, de volgende dag ook niet. Reden? Ik stond stijf van de pijnstillers (de eerste twee dagen van mijn menstruatie, buikpijn). Woensdag probeerde ik au natural te gaan en OMG, ik kon niet eens meer wandelen zonder gekke bekken te trekken van de pijn. Heel slim dus.

Zowel dinsdag, woensdag als donderdag werkte ik bij Girlscene (moest een beetje inhalen door de hoeveelheid tripjes die ik er dit jaar al op heb zitten). Hoewel de wekker om 6.15u afschuwelijk is en ik meestal niet voor acht uur, half negen ’s avonds weer thuis ben zou ik het helemaal niet erg vinden om iedere week drie dagen in Amsterdam te werken.

Vrijdag had ik een date met mijn huisarts. Nadat ik woensdag die afschuwelijke pijn ervaren had, was ik toch wel een beetje bang geworden. Zelfs ’s nachts voelde ik de pijn in mijn linker scheenbeen. Au! Ik was van te voren een beetje bang dat hij zou zeggen “Annemerel, ren jij maar gewoon een half jaartje niet”, maar ik had natuurlijk beter kunnen weten, want zo’n klootzak is mijn huisarts niet. Gelukkig ben ik dit keer wel zelf zo slim om gewoon even echt rust te nemen.

Zaterdagochtend belde mijn moeder of ik met haar en mijn zusje mee wilde naar Den Haag. Even langs ZARA enzo. Zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ik bracht eerst iets terug en sloeg daarna mijn slag, haha. Mijn portemonnee is echt een verzamelplaats van ZARA bonnetjes. Alleen al afgelopen week ben ik er drie keer met een tasje naar buiten gekomen. Alsof ik geld en tijd zat heb. Ik zal jullie spoedig verblijden met mijn aankoopjes!

’s Avonds spendeerde mijn zusje de avond bij mij. We bestelden Chinees, mijn vriend die voor de verandering op zaterdagavond vrij was stak voor ons de kaarsjes aan en we keken chickflicks. Heel fijn!

Zondag was mijn meest luie dag sinds tijden. Ik ben een beetje uit mijn doen sinds ik niet meer hardloop. Normaal loop ik iedere dag dat ik vrij ben of thuis werk wel eventjes hard en daardoor moet ik wat meer plannen. Nu ik eigenlijk helemaal niets hoef te plannen neemt mijn productiviteit direct af. Pffft. Mijn been moet maar snel genezen en in de tussentijd moet ik maar op zoek naar een andere sport, want van dat niets doen word ik alleen maar lui en lamlendig.

’s Avonds verstuurde ik de Yoga video naar zo’n 400 e-mailadressen die mijn zusje voor me in een wordbestandje had gezet. Ik kreeg er overigens 17 terug, mailadres fout overgenomen of fout mailadres genoemd in de comments.. Dus wie de yogavideo nog niet heeft ontvangen, kijk eerst even in je spamfolder en staat ‘ie daar ook niet tussen, mail me dan eventjes, dan stuur ik hem alsnog naar je door, excuses voor het ongemak!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik begon de week vet gedisciplineerd (ben ik altijd natuurlijk, haha). Goed 8.00u achter mijn iMac, ieder uur minimaal één stukje, artikel voor Metro Mode, uurtje hardlopen tussendoor, zelfs nog boodschappen gedaan, tas ingepakt en om 22.00u op bed. Ja ook dat laatste vereist nogal wat discipline. Want hoewel ik het heerlijk vind om vroeg naar bed te gaan, heb ik vaak ook nog dat onrustige gevoel dat ik zoveel wil doen. Maandag sliep ik ook niet direct, maar… ik heb mijn elektronische apparatuur buiten de slaapkamer gehouden. Chapeau voor mezelf.

Dinsdag ging die wekker om 5.45u, Monaco! Ik had ook drie kwartier later op kunnen staan, maar ik moest en zou ’s ochtends nog mijn haren wassen en föhnen (om vervolgens natuurlijk mijn haar ergens bovenop mijn hoofd vast te binden in een knotje, waardoor dus eigenlijk al mijn harde werk in één klap teniet werd gedaan, maar dat terzijde). Mijn lieve vriendje bracht me naar Schiphol en daar ontmoette ik mijn medereizigsters. Ginette van Glamour, Maroesja van Avant Garde en Karin van Loreal Luxe. Goed jullie weten natuurlijk al hoe dit af loopt. Fa-bu-leus. Ik heb me nog nooit zo lang in zo’n zwembad van luxe gespeeld. Deze week weer? Oh nee hoor, mij zou je daar niet over horen klagen.

Donderdag kwam ik weer even terug in de realiteit, in hoeverre je werken bij Girlscene als de realiteit mag beschouwen. Er stond VEEL op het programma, want ik was al twee weken niet meer op de redactie geweest. Ja het is leuk hoor al die reisjes, maar het neemt de hoeveelheid werk natuurlijk niet weg (ik denk niet dat jullie hier in trappen, maar eh.. al medelijden?). De laatste tijd heb ik nog meer honger dan normaal, dus toen om 11.00u de stagiaire van Ze.nl afscheid nam en er een tompoes op mijn bureau belandde was ik meer dan gelukkig. Ik eet nog steeds het liefst iedere avond na Girlscene mijn pastaatje van Julia’s Pasta en dat doe ik dan ook vrijwel altijd. Toen ik ’s avonds thuis kwam kon ik er nog net twee blogs uithalen en toen vielen mijn ogen dicht. Helaas.

Opstaan was vrijdag ook al niet al te makkelijk. Maar wanneer is het dat nu wel? Ik ben er achter dat het voor mij niet uit maakt of het nu 5.00u ’s ochtends of 10.00u ’s ochtends is, opstaan vind ik stom. Het maakt ook niet uit of ik nu naar mijn werk moet of dat ik op vakantie ga, opstaan levert problemen op. De enige keren dat opstaan NOG lastiger is, is als ik op een avond meer dan drie glazen alcohol heb genuttigd (dit is dan ook alweer zo’n zeven maanden geleden voor het laatst geweest). Eenmaal in Amsterdam was ik nog steeds niet wakker, dus er zat niets anders op dan Starbucks. Helaas! Hahaha. Bij Girlscene was het super rustig, onze redactie was de enige die op kantoor aanwezig was. En ik kan je vertellen, dat werkt heerlijk relaxt. Helaas viel om half drie het internet weg en toen we na een half uur nog steeds geen verbinding hadden hebben we maar vervroegd weekend genomen. Want ja, wat moet je nu op een internetredactie zonder internet.

Zaterdag stond ik al vroeg op om schoon te maken. Een vriendinnetje van de middelbareschool die ik al jaren niet gezien had kwam langs en het huis was een zwijnenstal, om het nog netjes uit te drukken. In vier uur veranderde ik ons huisje van afvalput in schoon en opgeruimd, best wel een beetje trots op mezelf. Ik maakte bruschetta’s met tomaat en basilicum en met zalm en citroenmayonaise (schoonmaken, “koken”, het moet niet gekker worden) en het was erg gezellig. Daarna waagde ik me aan een vijftien kilometer, helaas verliep dat niet zo goed. Ik ben dus gewoon niet gemaakt voor het huishouden. Ik ben verschrikkelijk allergisch voor van alles, maar huisstofmijt is toch wel één van de allerergste. Dat ondervond ik vorige week nog op wintersport (toen ben ik drie nachten verbannen naar de slaapbank omdat men niet kon slapen van mijn afschuwelijke zeehonden gepiep) en dat werd gisteren tijdens het hardlopen ook wel weer duidelijk. Ik kon gewoon niet goed ademhalen. Hoe eng is dat. Ik heb er een paar jaar heel weinig last van gehad, maar de afgelopen jaren wordt het steeds weer erger. Misschien toch weer een keer een check up laten doen bij de huisarts. Die vijftien kilometer liep ik overigens wel gewoon uit.

Ik schreef wat blogs, at Chinees die ik over had van de vorige dag en besloot ’s avonds een lekkere chickflick te kijken. Het werd Chalet Girl met Ed Westwick en Felicity Jones. LEUK! Alleen al omdat het zich in de Oostenrijkse Alpen afspeelt en omdat Ed leuk is natuurlijk (en goed kan skiën! Wow! Weet niet of ze er de versnelling in gegooid hebben, maar het zag er aardig professioneel uit!). Als klapper op de vuurpijl keek ik daarna nog de twee nieuwste afleveringen van Pretty Little Liars (sinds begin dit jaar weer nieuwe afleveringen in Amerika) en toen vielen mijn ogen, zoals het een bejaarde van 22 betaamd, alweer dicht.

Zondag stond ik alweer vroeg op, dit keer om te schrijven. Stukje voor Metro Mode was nog niet af (hallo, is januari soms de komkommertijd in de modewereld, I need some Gossip!!!) en ik werk deze week extra bij Girlscene, wat dus minder tijd voor LE blog betekent. 99 van de 100 keer zie ik bloggen nog steeds als een hobby, maar soms.. Kijk het is niet niks om iedere dag (met een enkele uitzondering) twee stukjes online te krijgen. En nu weet ik ook wel dat jullie dan zeggen dat niemand dat van mij verwacht, maar kijk, daar zitten jullie dus fout.. want IK verwacht het wel van mezelf. In order to move forward, you need to invest. Gelukkig logt het liefste zusje van de wereld zo nu en dan in op mijn wordpress en leest ze de stukjes die staan ingepland door. HEEL erg handig, want doordat ik zo snel wil (en moet!) schrijven, maak ik meer fouten dan me lief is. Oh en als jullie als nog foutjes tegenkomen dan is dat natuurlijk niet de schuld van Roos, want die kan ook niet altijd ALLES eerst lezen.

Tussen het schrijven door liep ik nog vijf kilometer hard, dat voelt nu dus echt als NIETS. Ik verwende mezelf met een extra grote caramel cappuccino en HEEL veel thee en aan het eind van de middag was het tijd om naar mijn ouders toe te reizen. Mijn lieve kleine grote broer werd 21. We aten spareribs, zoals traditie op zijn verjaardag. Z’n cadeau? De Ray Ban Wayfarer, dat is NUMMER 4 in ons gezinnetje. Ik kocht hem in juni, m’n zusje was jaloers. M’n vader kocht hem in Rome ondanks dat mijn moeder zei dat hij die 20 jaar geleden al gekocht had en dat ‘ie nog thuis lag. Ze kreeg gelijk en de vintage Wayfarer ging naar Roosmarijn en nu dus Felix met de Wayfarers. Leuk! Vijf gaat hem helaas niet worden, mijn moeder is er van overtuigd dat ze haar niet staan. Jammer!

En zo zijn de eerste twee weken van 2012 alweer een feit. De tijd blijft maar vliegen.

(Oja en wat een reacties op die yoga video! HALLO! Haha, mijn zusje is bezig alle e-mailadressen te verzamelen, maar die heeft ook nog dingen zoals school tussendoor dus het gaat even wat tijd kosten. Ik hoop hem jullie voor het weekend te kunnen sturen! Nog even geduld dus, haha!)

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Ik heb het idee dat ik ieder klein detail van de afgelopen week al met jullie heb gedeeld. Oeps. Maar in the spirit van mijn wekelijkse Diary-posts, sla ik hem deze week dus HEUS niet over.

Mijn vakantie was fantastisch. De eerste dagen heb ik heerlijk geskied. Dinsdag met die fantastische strakblauwe lucht was een cadeautje. We hadden ons voorbereid op veel sneeuw en weinig zon, dus als je dan een dag lang alleen maar zon hebt.. ehh ja. Dat noemen ze dus genieten. De terugreis kwam eerder dan gepland en verliep niet vlekkeloos, maar oh, het was wel een avontuur.

Toen ik vrijdagnacht rond twee uur thuis kwam bij mijn ouders ben ik daar direct mijn bed ingedoken. Geen puf meer om mijn spullen uit de auto te halen en in mijn auto te verplaatsen om vervolgens nog naar Den Haag te rijden. Maar toen ik in bed lag kon ik natuuuuurlijk niet slapen. Zo gaan die dingen. Met een zak chips (honger) en de allernieuwste Vampire Diaries aflevering (yeahh!) viel ik langzaam in slaap.

Ik kon zaterdag voor mijn gevoel niet snel genoeg in de stad zijn. Ik had in Oostenrijk een telefoontje gekregen van Run2Day, mijn Stella voor Adidas hardloopbroek was binnen! De broek die ik dus al, eh.. sinds Rome wilde hebben, eindelijk! Thuis lagen er ook al enkele pakketjes op me te wachten, in één daarvan zat de korte versie van het broekje en in een ander een mooi Stella voor Adidas vest. Jullie begrijpen, in combinatie met die schoenen die ik voor mijn vakantie al binnen had, moest ik natuurlijk mijn outfit diezelfde dag nog testen.

Maar niet voordat ik eerst nog eventjes door de stad gelopen was. Had een panty nodig bij de Hema, maar kwam ondertussen natuurlijk weer van alles tegen. Een leuk cupcake winkeltje (schrijf ik snel meer over), twee boeken bij The American Book Center, schoenen en een ceintuur bij ZARA (waarom niet he?) en ook bij de Hema kwam ik niet met alleen maar een panty naar buiten. Ja wat ik in de afgelopen week heb laten liggen, heb ik zaterdag wel weer goed gemaakt. Lekker bezig.

Eenmaal thuis natuurlijk binnen vijf minuten buiten in mijn nieuwe hardloopsetje. Wohoo heerlijk, na een week eindelijk weer lopen. ’s Avonds vanaf de bank Chinees besteld, na al die ongezonde taferelen in Oostenrijk kon dat er ook nog wel bij. Extra veel natuurlijk, zodat ik geen verzendkosten hoef te betalen (en ik kon er toch ook gewoon de hele week van eten..?), natuurlijk was ALLES aan het eind van de avond op. De rest van de avond gespendeerd met het tweede deel in The Hunger Games serie en Coldplay Live 2003 op de achtergrond, hele fijne avondbesteding.

Zondag werd ik wakker met een vraag van mijn vriend, “zou je alsjeblieft even willen helpen bij Elzenduin”. Natuurlijk! Plannen wel een klein beetje in de war, maar dat was nu eenmaal niet anders. Om 15.00u reed ik naar mijn ouders en om 15.15u stond ik alweer in mijn hardlooptenue buiten. Ik loop stiekem nog het liefste in en rondom mijn oude woonplaats, alles voelt zo vertrouwd. Als ik een kilometer meer wil lopen weet ik precies hoe ik moet lopen, als ik een kilometer minder wil lopen geldt hetzelfde. Er zijn GEEN stoplichten en ik hoef bijna nooit voor een auto te wachten. Fantastisch.

’s Avonds op de bank met Unox erwtensoep en brood om mijn gedrag van de vorige dag een beetje goed te maken. In financieel opzicht dan, haha. Ik was van plan extreem productief te zijn, maar toen zat ik ineens vast in de TV. Ik kijk vrijwel nooit TV, kijk eigenlijk alleen Amerikaanse TV series op mijn laptop. Maar goed, eerst Teen Mom, daarna I Used To Be Fat, Rachel Zoe Project, Family Guy. Toen er uiteindelijk niets leuks meer was op TLC, Comedy Central & MTV was ik meer dan opgelucht. Maar een half uur later vielen mijn ogen helaas al dicht. Dag productiviteit, volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin