Weken vliegen voorbij. Is het alweer maandagmorgen. Is de maand november ooit zo snel voorbij gevlogen? Het liefst zou ik niet cliché’s vervallen, maar echt.

Maandag speelde ik voor het eerst met mijn nieuwe speeltjes, de statief en de afstandsbediening, er waren direct drie nieuwe blogpostings voor mijn blog geboren. Is nog knap lastig hoor, als je beide handen graag op de foto wilt hebben om je nagellak te laten zien. Hoe ik dat deed? Ik bediende de afstandsbediening met mijn knieen. Hahaha! Het werkt wel! Om een uurtje of drie reed ik richting Elzenduin en niet veel later ging ik aan het werk. Er was maandag weer een Grouponactie van start gegaan, dus de telefoon stond roodgloeiend, om over de mail nog maar niet te spreken.

Dinsdag werd ik om drie voor half negen wakker gebeld door de man van de belastingdienst. Ik dacht dat het mijn wekker was, totdat ik iemand aan de andere kant van de lijn hoorde praten. Shit. Eh.. we hadden toch tussen 9.30u en 10.00u afgesproken? Klopte, maar meneer zou al om 9.00u komen. Over een half uur dus. Dat was dus haasten! Het gesprek ging gelukkig goed, ik word waarschijnlijk gezien als ‘ondernemer’ en dat is belastingtechnisch heel erg fijn! Om het ’te vieren’ liep ik 8 kilometer hard, yes! Toen was het tijd voor de dermatoloog. Stiekem ben ik alweer een paar maanden aan de antibiotica, waar mijn huid gelukkig een stuk rustiger van geworden is. ’s Avonds at ik heel gezond aardappelen, vlees en groente bij mijn ouders. Thuis maak ik dat dus echt nooit (om heel eerlijk te zijn is het fenomeen koken me de meeste dagen van de week ook wat vreemd), dus bij mama smaakt het extra lekker. Samen met mijn zusje de nieuwste aflevering van Gossip Girl gekeken en tussendoor natuurlijk erg veel blogs geschreven!

Woensdagochtend ben ik hilarisch gevallen. Mijn schoenen zijn nogal glad en dat in combinatie met nat asfalt zorgt voor glijpartijen. Ik liep de stationshal uit en bam, op m’n kont. Maar ik weet niet wat ik precies had, ik luisterde ondertussen muziek en had het gevoel alsof iemand anders op de grond lag, ik stond ook al op voordat ik doorhad dat ik gevallen was. Iedereen om me heen was meer geschrokken dan ik. Knie helaas wel blauw, kont stijf en mijn prachtige Maje laarsjes zijn ‘ontleerd’. De dag bij Girlscene ging weer veel te snel, evenals donderdag. Voor je het weet is het alweer zes uur en dan wil je dus nog zo-veel doen.

Donderdagavond liet ik highlights zetten bij Rob Peetoom in de Amsterdamse Bijenkorf. En toen ik twee uur later de Bijenkorf verliet was net de verlichting op de dam aangestoken en was het groot feest in de Bijenkorf met bubbels en gouden mulberrytas-ballonnen. Super leuk om te zien, die gouden tassen. Het liefst had ik er één meegenomen, maar ik had niet zoveel zin om er mee te slepen. Ik kwam pas om 22.00u thuis en was helemaal uitgehongerd, gelukkig had mijn vriendje gekookt en was er nog genoeg pasta carbornara over. Ik heb zoveel gegeten, niet normaal.

Vrijdagochtend ging mijn wekker om 7.30u, twintig minuten later zat ik in de tram, want… Metro Mode! Ik was zo benieuwd hoe hij geworden zou zijn. Op het station pakte ik een hele stapel en propte die in mijn tas. Toen pakte ik er nog één en ben in de Starbucks, vergezeld met een Toffee nut latte, de krant gaan lezen. Ik was zielsgelukkig. Op de terugweg ben ik nog drie(!) keer langsgegaan om wat kranten te pakken. Voor het geval dat zeg maar.. Ik liep nog even langs de H&M en kocht perongeluk voor meer dan honderd euro, maaaaarrrr alles gaat terug. Ik moet streng zijn voor mezelf. ’s Middags schreef ik in sneltreintempo een paar blogs, rende ik vijf kilometer en toen was het alweer tijd voor Elzenduin.

Sinds deze maand ben ik ieder weekend vrij, zo fijn! Zaterdag kon ik helaas niet voor elf uur mijn bed verlaten, oeps. Het eerste wat ik deed? Hardlopen naar de hardloopwinkel voor de meest charmante kousen. Oh yeah. Alles voor de sport.. toch? Na het hardlopen had ik genoeg energie voor een aantal blogjes en toen… was het tijd voor Breaking Dawn part I. Helemaal alleen naar de Pathé. Ik heb dus zo’n pas, maar had hem al twee maanden niet gebruikt. Gewoon geen tijd gehad. Maar voor Breaking Dawn heb ik toch maar tijd gemaakt. Hoewel ik Eclips helemaal niets vond en New Moon eigenlijk ook niet met plezier keek, vond ik Breaking Dawn toch wel weer erg mooi. Gewapend met een bak Nachos heb ik genoten. Helaas bevond ik me tussen een hoop pré-tienerhormonen. Meisjes die volgens mij nog niet eens naar de middelbareschool gaan en hevig onder de indruk van al het mannelijkschoon waren. Jezus Kriebel, ieder poepje en zuchtje werd door de meiden beantwoord met gillen en keihard schudden in de stoel. Had het kunnen weten natuurlijk…

Zondag liep ik door de keiharde noordzeestorm hard met mijn vader. Ik heb nog liever regen dan wind tijdens een hardloopavontuurtje, dat is echt zo zwaar! De hele middag en avond zat ik op de bank en schreef ik blogjes, omdat ik het deze week NOG drukker heb. Ik maakte alleen heel eventjes tijd voor wat emancipatiewerk. M’n vader leerde me hoe ik mijn ruitensproeiervloeistof bijvulde, hoe ik mijn achterlicht verving, hoe ik mijn bandenspanning kon meten en hoe ik mijn banden zelf oppompte. Daarna ging ik snel weer naar binnen en liet ik mijn vader mijn auto wassen. Maar ik vroeg echt of hij het NIET wilde doen hoor. ’s Avonds weer heerlijk eten van mama (verse tomatensoep en quiche) en toen was de week alweer ten einde.

Nog maar vijf weken tot de wintersport, nu moet het alleen nog wel even gaan sneeuwen in de Alpen, want momenteel ligt er nog NIETS. Helpen jullie mij hopen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Another week, voorbij gevlogen. Volgepropt met werk, schrijven, bloggen, een beetje meer werken, ETEN, hardlopen(!), vriendinnen, nog wat schrijven en ten slotte heel veel lekker eten.

Maandag had ik een date met Denise van Ubbi.nl, voor het interview voor Girlscene wat afgelopen vrijdag online ging. Ze vertelde me dat ze door het stukje op mijn blog aardig wat extra spulletjes had verkocht, zo leuk om te horen! Soms vergeet ik dat dat aantal dat Google Analytics aangeeft ook échte mensen zijn. Bizar eigenlijk. Maar wel heel erg leuk. ’s Avonds werkte ik bij Elzenduin, we hebben aan een Grouponactie meegedaan dus het is nu NOG drukker dan anders. Iedere vijf minuten nieuwe mail! Hartstikke goed natuurlijk! Ik ga morgen de winnaar van de overnachting bij Elzenduin kiezen, dus als je nog niet hebt meegedaan.. KLIK!

Dinsdag had ik een super leuke date bij het PR Bureau van Nikon in Amsterdam. Ik vind PR Bureau’s fantastisch, ze staan altijd vol met de leukste, nieuwste en mooiste spulletjes en de meiden zijn altijd zo leuk! Als ik ooit nog een carriere switch ga maken, dan ga ik voor werken bij een PR Bureau. Ik kreeg de Nikon 1 mee om te testen en de Nikon S6200 gewoon voor de leuk. Alle foto’s uit mijn fotocollage van vandaag zijn overigens gemaakt met de Nikon 1, behalve de zwart wit foto met de roze rozen, die is gemaakt met de Nikon S6200 (daar zitten super leuke kleureffecten op!). Na het PR Bureau heb ik nog wat geshopt (H&M en American Book Center) en toen was het tijd voor Julia’s Pasta’s en de trein richting Den Haag.

Woensdag en Donderdag was het weer tijd voor Girlscene! Super jammer, hoofdredactrice Marjolein was de hele week aan bed gekluisterd dankzij een fijn griepje. Maar Evi (stagiaire) en ik hebben ons prima vermaakt en keihard geschreven, zodat Marjolein met een gerust hart rustig uit kon zieken. Donderdagavond kwamen Nathalie en Laura met ophalen bij het kantoor aan de Keizersgracht en vertrokken we gezamenlijk naar de Pizzabakkers op de Amsterdamse Overtoom. Nou, hoe dat verder ging hebben jullie natuurlijk allemaal zaterdag kunnen lezen. Ik heb goed nieuws voor degene die zich zorgen maken of ik mijn vriendinnen wel genoeg zie, haha, ik heb mijn volgende date met Laura al gepland, op 1 december. Netjes he, nieuwe date binnen twee weken!

Vrijdag tijdens het hardlopen voelde ik ineens een bekend steekje aan de zijkant van mijn scheenbeen, zo’n 10 centimeter boven de binnenkant van mijn enkel. NO. En ik was nog zo voorzichtig, ben ik toch weer te enthousiast geweest. Ik heb het hier natuurlijk over Shin Splins. Ze zijn niet ontstoken, maar irriteren wel. Het liefst zou ik gewoon doorrennen, maar ik ben bang dat me dat alleen maar meer problemen op gaat leveren. En mijn dromen om volgend jaar de marathon van New York te rennen worden steeds levendiger. Een echte blessure kan ik dus niet gebruiken. Moet. sterk. zijn. ’s Avonds was het weer tijd voor Elzenduin, nog steeds druk, misschien nog wel drukker. Maar nogmaals, dat lijkt me alleen maar fantastisch goed.

Dit weekend stond in het teken van schrijven voor iets SUPER leuks (deze week meer, mag nu helaas nog niks zeggen) en mijn administratie. Halleluja. Ik heb zes-en-half-uur besteed aan een printer. Eerst dat ding kopen, goed, ik was in een uurtje heen en weer, ik liep zelfs een half uur voor op mijn eigen schema. Maar toen moest dat kreng aangesloten worden. De meneer in de winkel verzekerde mij dat het een wireless printer was, maar na een paar uur kwam ik er achter dat dat dus niet waar was. Er zat GEEN snoertje bij, maar gelukkig vond ik ergens in huis nog een snoertje die er wel op past, dat was het probleem niet. Het probleem dan wel? De printer wilde maar geen verbinding maken met mijn iMac. Uiteindelijk maakte hij wel verbinding met mijn MacBook Air, maar toen was het dus inmiddels 17.00u ’s middags. Zeg maar DAG ZATERDAG.

’s Avonds bestelde ik een pastaatje bij de Italiaan hier in de straat, omdat ik geen zin en tijd meer had om zelf culinair aan de slag te gaan. Ik maakte eindelijk tijd voor de nieuwste aflevering van Glee en klom daarna weer snel achter mijn iMac om wat blogs te schrijven. Om half tien bedacht ik me ineens dat ik echt helemaal geen eten in huis had, dus wandelde ik naar de Albert Heijn. Niet omdat ik nu zo verschrikkelijk veel zin had om te wandelen, maar als ik mijn auto gepakt had, had ik daarna geen parkeerplekje meer gehad (groot probleem hier in de straat), dus liep ik en dat was misschien toch wel fijn, m’n frustratie toch nog even kwijt. Oh en ik woon nu ein-de-lijk in een straat met kerstverlichting, hoe leuk is dat?

Zondag ging ik met mijn vader hardlopen. Hij loopt pas een paar weken en alleen op zondag. De goede man is 54 en vertelde mij dat hij echt langzaam liep, dus dat ik me maar moest aanpassen. Ik dacht perfect, mijn been doet toch pijn, kan ik toch lopen en mijn been niet erger blesseren. Nou blijkt natuurlijk dat dat langzame lopen van mijn vader valse bescheidenheid was. Hij liep SNEL. Zes kilometer in 32 minuten. Als je je bedenkt dat ik deze week gemiddeld 28 minuten deed over VIJF kilometer, dan weet je, ik heb over mijn top gelopen. Stom. Maar het was wel een leuke vader-dochter-bonding-thing.

De rest van de dag bracht ik door met mijn MacBook op de bank bij mijn ouders. Beetje schrijven, beetje inspiratie op doen, producten zoeken en af en toe een kopje thee en een bonbon. Semi-productief, maar tegelijkertijd wel een fijne zondag. We sloten de zondag af met mijn moeders risotto (de lekkerste!), op de huid gebakken zalm en een frisse salade. OK, ik zeg, volgende week weer!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Afgelopen week is echt voorbij gevlogen. Doordat ik nu heeeeel erg veel dingen (hier snel meer over) tegelijk doe, lijkt de tijd nog even sneller te gaan dan anders. Ik kan bijna niet geloven dat we nu serieus al de DERDE week van november in gaan. Hallo tijd, waar ga jij zo snel naar toe?

Maandag en dinsdag heb ik onder andere kei hard gewerkt aan de basis voor een artikel. Mensen telefonisch interviewen, verhaal proberen te vinden, uitwerken. Heel leerzaam allemaal, maar ook een tijdrovend klusje. Maandag werkte ik ook bij Elzenduin, waar we de winactie verzonnen die de volgende dag online kwam. Ik was helemaal enthousiast en wilde hem eigenlijk gelijk online zetten, ik heb me in kunnen houden en nog 12 uur kunnen wachten..

Dinsdag had ik weer eens een spannende date met de tandarts. Ik ben daar dus niet zo’n fan van. Ik ben echt al jaren niet meer bij de tandarts vandaan gekomen met goed nieuws (en ik kom er echt zes keer per jaar) er is altijd wel weer wat. Boeh. Dinsdag was ook de dag dat ik VET gezond deed. Ik had voor het eerst sinds lange tijd weer een compleet gezond mandje bij de Albert Heijn, lekker duur, maar voelde ook wel goed. ’s Avonds zelfs hardgelopen, ja ik was goed bezig dinsdag.

Woensdag & Donderdag zijn mijn Girlscene-dagen! Dan sta ik dus om half 7 op en ga ik om 7.15u de deur uit. Tram richting Den Haag Centraal, met de trein naar Amsterdam Centraal en dan mijn wandelingetje naar de Keizersgracht. De meeste mensen zouden dat met de tram doen, maar ik geniet net iets te veel van dat wandelingetje naar kantoor. Ik heb nu vier dagen echt gewerkt en ik kan niet anders dan concluderen: Best. Job. Ever. Woensdag was ik helemaal alleen van de Girlscene redactie en heb ik super hard gewerkt om zoveel mogelijk leuke stukjes te schrijven. Donderdag waren mijn collega’s er gelukkig wel en toen hebben we mijn haar dus een spannend kleurtje gegeven. ’s Avonds in de trein begonnen met het filmpje bewerken en ’s avonds om 23.30u was ‘ie ein-de-lijk af en stuurde ik hem door naar Marjolein. Yes.. geen 9 tot 5 baan. Gelukkig maar.

Donderdag was er ook iemand op de redactie met super veel mooie Nikonlenzen, toen hebben we een mega exemplaar op mijn Nikon D7000 gezet, haha zo cool. Nog even sparen..

Vrijdag had ik weer een deadlinedagje, nu weer voor een andere opdracht. Een super super super spannende, waar ik binnenkort meer over kan vertellen maar nu nog niet, alleen dat het heel erg leuk is! Helaas kreeg ik rond 15.00u (toen ik het net had ingeleverd) het gevoel alsof ik een dode muis in mijn mond had. Daarna kreeg ik buikpijn, toen kwam de misselijkheid en niet veel later die overdonderende pijn in mijn hoofd. Een half uur later was ik verlamd van de pijn, heb ik mijn bed weten te bereiken en de volgende dag, vijftien uur later, werd ik weer wakker.

Ik vind dat dus zo zonde van mijn tijd. Migraine. Ik heb toch serieus wel wat beters te doen dan slapen. In ieder geval wel iets leukers. Gelukkig was het zaterdag wel zo goed als over en na een klein hulpmiddeltje in de vorm van een roze pilletje, oh en een rondje hardlopen, verklaarde ik mezelf genezen. Ik had een fotoshoot in Rotterdam voor dat ene leuke project waar ik dus nog niks over kan zeggen en ’s avonds was het tijd voor een date met Kim. Sushi eten in Den Haag. Zo fijn om na twee maanden weer eens helemaal bij te kletsen.

Gisteren werd ik wakker met Gilles de la Tourette, een ernstige vorm. Mijn wekker ging namelijk om 5.00u. Ja, op een zondag. ONCHRISTELIJK tijdstip, toch? Ik moest om 6.00u werken, iets wat ik normaal gelukkig niet hoef hoor. Maar jeetje, wat had ik een moeite met die wekker. Ik heb echt de aller ergste scheldwoorden die je je maar kunt bedenken eruit gegooid en dat binnen één seconde nadat ik wakker werd, best knap vind ik. Ik hield mezelf wakker met heerlijke cappuccino’s en de tijd vloog. ’s Avonds at ik met mijn ouders, met het hele complete gezin. Mama’s lasagne, zondagspecialiteit sinds eh begin jaren 90. Nostalgie dus.

Goed ik heb dus echt het idee dat maandag gisteren was. Nu komt december en 2012 wel heel erg dichtbij!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Omdat ik mijn persoonlijke dagboek-updates toch wel een beetje mis en als ik jullie mailtjes en reacties moet geloven daar hetzelfde over denken, vanaf deze week een nieuwe wekelijks terugkerende blog, het dagboek.

Ik begon afgelopen week met een date met Denise / Ubbi. Ze had weer heel veel nieuwe spulletjes binnen gekregen, dus mocht ik mezelf weer even vergapen. We maakten samen foto’s voor verschillende outfitposts die jullie vast al op mijn blog gezien hebben. Jaja de zee liep leeg op de foto’s met de zee op de achtergrond, mijn excuses en ook die van Denise. Ik had het veel te druk met mezelf staande houden op die Killer Heels en Denise die eigenlijk niets meer dan de camera van haar iPhone gewend is moest ineens met mijn Nikon overweg. Die horizon, daar dachten we even niet aan. Haha.

Er was ook spontaan een steentje uit mijn YSL ring. Ik had hem niet laten vallen, naar mijn weten nergens tegen aan gestoten, maar helaas… toch een steentje van de aardbodem verdwenen. THANK GOD. Voor de Housekeeping bij Elzenduin, want die vond de mini tictac uiteindelijk in een klein richeltje van een wasbak. Okee…

Ik heb deze week ook eindelijk weer eens hardgelopen. Zo fijn! De herfst is echt mijn favoriete seizoen om hard te lopen. Hoewel ik het deze week eigenlijk nog net iets te warm vond om te lopen. Ik hou echt van die super FRISSE lucht, maar afgelopen week leek het wel SEPTember in plaats van NOVember.

Woensdag was mijn allereerste werkdag bij Girlscene en meteen een super goede! Ik ging samen met Hoofdredactrice Marjolein naar OPI en we zaten onder andere aan tafel met Mascha van Beautygloss, Debby van Beautyscene, Anna van NSMBL en Renée van I Love Fashion News. We aten gemarineerde zalm en een heerlijk roodbaarsje en ondertussen kregen we een prestentatie van OPI oprichtster Suzi Weiss Fischmann. Super cool! Ik weet nog wel toen ik een jaar of veertien was wilde ik OPI nagellak hebben (dat had ik in een Amerikaanse Reality Serie gezien) maar ik wist niet waar je dat kon kopen en iedereen verklaarde me voor gek omdat het zo duur was, maar ik moest en zou het hebben. Moet je kijken hoe groot OPI nu is in Nederland!

Maar ik ging deze week niet alleen naar OPI, ik had ook een interview met de jongens van Hot Chelle Rae, samen met Girlscene stagiaire Evi in het gebouw van Sony. Het was een super leuk en relaxt interview. De jongens begonnen net aan hun tournee, Nederland was de eerste stop, dus ze waren nog niet oververmoeid en hadden alle vragen nog geen 26.000 keer gehoord. Binnenkort staat het interview online op Girlscene!

Vrijdag werkte ik weer een dagje bij Elzenduin. Zoals jullie linksonder in mijn collage kunnen zien ben ik daar niet omgekomen van de honger. Na negen uur werken had ik een hele lading afwas verzameld. Lekkerste dat ik at? De chocoladetaart met koffiecrème! Ahhh, daar moet ik maar geen recept van krijgen, want die cupcakes die ik afgelopen week maakte waren lekker, maar die vielen dus in het niets in vergelijking met deze taart. Je weet wel zo’n taart waardoor je kippenvel door heel je lichaam krijgt als je er alleen al aan denkt! Vrijdagavond en een deel van de nacht spendeerde ik op de bank met een stuk of tien inspiratieboeken. Doel? Genoeg inspiratie om 20 weektips voor de Girlscene agenda bij elkaar te vinden. En met succes! Om 1.00u had ik er 22 en was het tijd voor mijn bed.

Dit weekend had ik echt weekend. Als in, geen specifieke werkverplichtingen. Maar uiteindelijk… zaterdag zat ik al om 9.30u achter mijn computer Julius Jaspers van Topchef te interviewen via de telefoon en ik verliet de computer niet voor 19.00u. Wat ik gedaan heb? Administratie bijgewerkt, blogs geschreven, nog meer interviews afgenomen, informatie verzameld. Je kent het wel. Aan het eind van de zaterdagmiddag had ik zondag ook al geen vrij meer, maar had ik een brainstorm voor een “nieuw te lanceren iets” staan. Het is maar goed dat ik geniet van mijn werk, anders zou ik toch een triest bestaan hebben. Maar zoals ik vrijdag al zei, werken voelt voor mij niet als werken, het voelt als leven en als ik ergens dankbaar voor ben, dan is het dat.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin