Terwijl ik dit schrijf, op zondagavond om 18.30u, ben ik moe. Ik denk, ik waarschuw maar alvast even, want ik kan me heel goed voorstellen dat het iets van effect gaat hebben op mijn diary (dat kan zijn in spel/grammaticafout of in gewoon een doooodelijk saai stuk). Waarom ik zo moe ben? Ik snap het zelf ook niet helemaal, maar ik denk dat afgelopen week er iets mee te maken gehad zal hebben.
Mijn week begon, zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen en zien, in Italië. Maandag was mijn laatste volle dag in Italië en er stond een bezoek aan Florence gepland, één van mijn favoriete steden in Italië, niet in de laatste plaats omdat ze er zulke lekkere cappuccino’s en ijs hebben. Helaas werkte het weer niet echt mee, het regende zo hard dat mijn ouders liever niet weggingen uit angst dat de hele boel weg zou spoelen. Gelukkig werd het rond 12.00u iets beter en besloten we naar een outlet in de buurt te rijden. Florence was toch nog een te groot risico. De outlet was afschuwelijk en daar waren we dus gelukkig snel weer klaar, het stopte met regenen en uiteindelijk zijn we dus toch maar naar Florence gereden.
Zoals ik vorige week al schreef, ik kon maandag niet zo wakker worden. Ik gaf de jetlag de schuld, maar eerlijk, als ik gewoon wat eerder naar bed was gegaan was ik er een stuk sneller vanaf geweest, maar ik besloot om een nachtdier te worden en tot 10.00u in mijn bed de te blijven rotten. Goed, dat was mijn maandag dus, tot 10.00u in bed en daarna keihard doorwerken zodat ik mijn ‘verloren tijd’ weer goed kon maken. Dat betekende wel dat ik de eerste helft van de voetbal miste, maar daar heb ik volgens jullie weinig aan gemist.
Het zal je vast niet ontgaan zijn, afgelopen week zat ik op Curaçao en dat lijkt zowel een eeuwigheid geleden als nog geen dag geleden. Ik ben een klein beetje mijn besef van tijd kwijt, evenals een normaal slaapritme. Ik geloofde nooit zo in jetlags, dacht dat wanneer je jezelf gewoon dwong te gaan slapen en dwong wakker te worden, het wel goed zou komen, maar dit keer kom ik er niet zo makkelijk vanaf. Het is nu maandag, 10.50u, en ik ben pas net weer een beetje bij de mensen. Maar wat maakt het uit, vorige week was ik op Curaçao.
Wat een heerlijk druk (druk!) maar vooral FIJN weekje. Een week die zoals gewoonlijk op maandag begon, maar eh… bij hoeveel mensen voelde die dag daadwerkelijk als een maandag? Ik had de hele dag het gevoel dat het zondag was. Mijn rondje hardlopen door de duinen voelde als een relaxte zondagochtend-run, het werken op mijn MacBook in de tuin voelde als zondag en die Aperol en de kippenpootjes van de barbecue voelde al helemaal als een zondag. Needless to say, dinsdag voelde het als een maandag.