Afgelopen week sloot ik mijn diary af met te zeggen dat deze week weer heel gezellig druk zou worden. En geloof me, afgelopen week was (gezellig) druk. Ik was maandag nog niet thuis, of de eerste was werd al gedraaid.
Afgelopen week sloot ik mijn diary af met te zeggen dat deze week weer heel gezellig druk zou worden. En geloof me, afgelopen week was (gezellig) druk. Ik was maandag nog niet thuis, of de eerste was werd al gedraaid.
Why do all good things come to an end? Volgens mij begin ik iedere blog na mijn vakantie op deze manier, maar dat maakt het niet minder waar. Gelukkig heb ik inmiddels ook een antwoord op die vraag.. Omdat je ook minder leuke dingen moet ervaren om de goede dingen te kunnen onderscheiden. Niet dat ik het niet leuk vind om weer thuis te komen en weer écht aan het werk te gaan, maar jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel, toch?
Na een week Lago di Garda, spendeerde ik afgelopen week in Toscane. Een wereld van verschil. Natuurlijk leven we nog steeds met dezelfde spullen, maar het leven is in Toscane compleet anders dan aan het Gardameer. Ook al scheelt het slechts 400 kilometer.
Een week lang Italië en nog twee weken te gaan. Ik ben een bevoorrecht mens. Citroenijsjes, pasta’s en chocolade croissants. Hardlopen langs het gardameer, baantjes zwemmen in het zwembad. Zonnen, zonnen, zonnen.. Lezen, lezen, lezen… Schrijven, schrijven, schrijven.. Natuurlijk moet ik af en toe afwassen en was de eerste nacht op tien vierkante meter met mijn ouders en zusje een klein beetje benauwend, maar hé ook dat is campinglife.
Wat een week… Zondagavond had ik met pijn in mijn hart al mijn ‘administratie’ voor de armbandjes-business aan mijn zusje gegeven, zij zou de hele dag mailtjes gaan beantwoorden en bestellingen verwerken. Ondertussen kwamen alle mailtjes natuurlijk wel heel de dag in mijn Outlook binnen. Zo lastig om dan niet af en toe stiekem te kijken hoe het allemaal gaat. Maar ik was aan het werk bij Girlscene en had het daar druk zat, Roosmarijn zou het wel in haar eentje redden.