Waar moet ik beginnen? Afgelopen week was één van de drukste en meest – ja hoe zal ik het zeggen – ‘bewogen’ weken?. Laat ik maar beginnen bij maandag.

Dat was niet zo’n spannende dag, ik werkte thuis voor Girlscene omdat de redactie overbevolkt was. Ik wist er ’s ochtends nog een snelle 5K uit te gooien en werkte de rest van de dag vanaf de keukentafel voor Girlscene. ’s Avonds werd er Modern Family gekeken en dat was dat. Dinsdag was al iets spannender, toen ging ik naar Amsterdam voor Girlscene en besloot ik in mijn pauze even langs Lucie’s te gaan. Een kralen en accessoires winkeltje in de Luciensteeg (een zijstraat van de Kalverstraat, ter hoogte van de ZARA). Ik had zondag al heel veel benodigdheden voor armbandjes besteld, maar ik zag daar toch nog veel leukere dingen. Ik besloot een paar dingetjes te kopen en ging ’s avonds aan de slag om te kijken wat ik het leukst vond. Na een kwartier wist ik precies wat ik ging doen. Vervolgens heb ik nog een paar uur op het strand gezeten met mijn vriend. De zon scheen dan misschien niet, warm was het wel.

Bekijk bericht

Afgelopen week stond in het teken van één vraag die ik mezelf ieder uur van de dag weer stelde ‘ga ik de Marathon van New York met dance4life lopen of niet’. Ik voelde continu een bepaalde druk op mijn schouders liggen. Klinkt heel dramatisch, is het niet, maar ik bedoel… Heb jij dat nooit, dat je ’s ochtends wakker wordt en een naar gevoel hebt dat je niet helemaal kunt plaatsen.. Als je écht wakker wordt weet je het ineens weer ‘Oh ja, ik moet naar de tandarts’ denk je dan, of ‘Ugh mijn scriptie…’. Het nare gevoel dat ik had, had betrekking op het feit dat ik een keuze moest maken. Wekenlang stelde ik de beslissing uit, vrijdagmiddag werd de beslissing ineens voor mij gemaakt. Ik ging de marathon van New York lopen met dance4life.

Bekijk bericht

Konden alle weken maar zo zijn zoals afgelopen week. Dat zonnetje, heeeeeerlijk! Geen werkstress, wel werken natuurijk, maar geen stress. Je leest wel eens van die uitspraken waarin gezegd wordt ‘het moment dat je alles op een rijtje hebt, is het moment dat je stilstaat’. Maar ik vind het zo op zijn tijd wel eens lekker, een weekje waarin ik niet achter de feiten aanhol.

Bekijk bericht

Een halve marathon, het gaat je niet in de koude kleren zitten. Althans, dat ging het mij afgelopen week niet. Toen ik maandagochtend wakker werd deed alles pijn. Iedere spier, iedere teennagel, zelfs mijn keel was weer dik en opgezet en blehhh. Tijd om thuis te werken! Gelukkig ging alles na een bakje havermout en een glas bietensap al een stuk beter en kon ik gewoon werken.

Bekijk bericht

Mijn week begon licht scheldend. Zei ik licht? Ik bedoelde eigenlijk: ZWAAR! Zondagavond had ik de 10 kilometer run in Amsterdam gehad en ik kwam pas rond een uurtje of 2.00u in slaap. Vier uur later ging mijn wekker alweer, want ik moest nog een aantal blogs schrijven en daar zou ik de rest van de dag geen tijd voor hebben en ik had om 7.00u een afspraak bij Alex, die nog even mijn wimpers in model bracht, want… Ik had ’s middags een fotoshoot voor Grazia (waar het over gaat mag ik nu nog niet zeggen, maar het komt in ieder geval in de vakantiespecial (nummer 27)).

Bekijk bericht