Ik zei dat ik deze week ECHT ECHT productief werd en het gebeurde. Het was alweer lang geleden dat ik zo enthousiast gewerkt heb. Zo enthousiast dat je achter je computer zit en je pas om half drie beseft dat je nog moet (mag!) lunchen en zo “lekker druk” dat je met plezier tot 23.00u doorwerkt.

Maandag en dinsdag heb ik hele dagen geblogd. Alhoewel, ik heb een nieuw “ritme”. Iedere maandag sta ik om 7.00u op om het huis te “spring cleanen” en vervolgens boodschappen te halen (gewapend met het AH Bonusfoldertje natuurlijk!), daarna nog even door naar de fruithal (waar je twee volle tassen groenten en fruit haalt voor een tientje) en dan om 12.00u is het tijd voor het echte werk.

Deze week was mijn “huisvrouwenochtendje” even een dagje opgeschoven naar dinsdag, want maandag genoot ik nog even lekker van tweede paasdag. Ik bracht weer een bezoekje aan mijn ouders en dit keer was het mijn vader die achter de pannen had gestaan. Het klinkt misschien een beetje on-paas-vriendelijk maar de konijn smaakte heerlijk (en sinds ik tegenwoordig hooguit één keer per week vlees eet, kan ik me er ook niet heel erg voor schamen).

Woensdag was het weer tijd voor Girlscene. Een race tegen de klok, want ik moest om 18.00u uiterlijk weg, had namelijk een date met The Wonderful Laura. Met de trein naar station Haarlem en daar opgewacht door Laura. Ze is net gaan samenwonen met haar vriendje en ze hebben het meest schattige huisje. MET een prachtig dakterras. Helaas was het daar geen weer voor. Onwijs lekker gegeten, heel fijn gekletst (het soort kletsen dat je allebei zoveel wilt zeggen dat je heel snel praat en af en toe zomaar vergeet adem te halen). Hele fijne date dus, morgen mag ik weer!

Ook donderdag was het tijd voor Girlscene. Vrijdag werkte ik thuis en wist ik me zelfs zo ver te krijgen dat ik mijn hardloopschoenen van stal haalde. Het ging zo lekker! Maar wat wil je als de zon schijnt? ’s Middags bracht ik weer een bezoekje aan mijn ouders (mijn pakketjes worden daar nog altijd bezorgd, vind ik fijner) en toen mijn vriend om een uurtje of 22.00u ein-de-lijk vrij was zijn we spontaan nog even naar onze favoriete Japanner, Kiraku gereden!

Het weekend heb ik ’s avonds lekker bij mijn ouders gegeten en samen met mijn moeder en zusje outfitfoto’s gemaakt, lekker van het zonnetje genoten in de tuin (de wind kwam uit het noorden, onze tuin ligt op het zuiden, dus ons huis hield alle wind lekker tegen, LIKE!). Goed gegeten, lekker stukjes geschreven aan de keukentafel (net als vroeger). Ik vind dit soort weekenden zo fijn. Heb ze zo’n vier jaar niet gehad omdat ik standaard ieder weekend aan het werk was en als ik dan een keer vrij was had ik stress omdat ik nog zo-veel andere dingen moest doen. Dan mag het nu wel een beetje relaxt, toch?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Vorige week zei ik dat ik deze week productiever ging zijn en ik kan jullie meedelen, dat is gelukt! Maar ja wat moet je ook anders met dat saaie grijze weer? Ja, op de bank liggen met 100.000 serieherhalingen, maar dat was ik na afgelopen weekend ook wel een beetje zat hoor.

Maandag begon ik natuurlijk al goed met een grote schoonmaak en mijn administratie. Het volgende punt op mijn To Do list was een fietsmandje, maar eh.. Fietswinkels zijn dus allemaal op maandag gesloten. Althans in Den Haag. En ik kan het weten, want ik heb een tour door de stad gemaakt waar je U tegen zegt en stond overal voor een gesloten deur. Ach ja, ik heb in ieder geval lekker bewogen.

De volgende dag heb ik wel een fietsmandje gescoord en natuurlijk gelijk boodschappen gedaan met mijn nieuwe gadget. Ja, het kostte me even 30 euro, maar eh.. hoeveel benzine ga ik besparen en hoeveel geld aan de tram! Ben benieuwd hoe lang deze gezonde gewoonte stand houdt. Na het fietsmandje vond ik het weer tijd om hard te lopen. Ik had twee dagen daarvoor voor het laatst gelopen en toen had ik na het lopen extreme buikpijn, iets wat de week ervoor ook al gebeurd was (en waardoor ik toen een hele week niet gelopen had). Na het hardlopen had ik natuurlijk weer pijn en ik besloot dat ik toch maar direct naar de dokter wilde, dus smste ik Girlscene dat ik de volgende dag vanuit huis zou werken.

Nou ja, het onmogelijke werd natuurlijk werkelijkheid, de volgende ochtend werd ik wakker zonder ook maar een klein beetje pijn. Inmiddels was het al te laat om op een normaal tijdstip bij Girlscene aan te komen (ik moet ’s ochtends om 7.15u de deur uit om om 9.15u bij Girlscene te zitten) en dus werkte ik toch maar vanuit huis. Nog nooit zoveel stukjes uit mijn mouw weten te schudden. Zo’n redactie is extreem gezellig, maar zorgt ook wel voor een beetje afleiding. En nu kon ik om half acht beginnen en om zes uur klaar zijn en dan gelijk eten. Ja, er zitten aardig wat voordelen aan thuis werken, maar…. ik zou het nooit compleet willen inruilen voor werken op de redactie. Daar is dat ook weer veel te leerzaam en gezellig voor.

Donderdag werkte ik wel bij Girlscene en had ik ’s middags het event van Nike waar jullie zaterdag alles al over hebben kunnen lezen.  Ik denk dat dit het leukste persevent was waar ik tot nu toe geweest ben.. Of nou ja, OK, Monaco in januari is natuurlijk niet te overtreffen. Maar dit was ook wel heel erg leuk.

Vrijdag stond een date gepland met mijn moeder, zusje en oma in Den Haag. ’s Ochtends nog even hardgelopen en daarna met slechts twee appels en een banaan achter de kiezen richting Den Haag gefietst. Nu denk je misschien, Annemerel waarom eet je zo weinig? Nou dat zal ik je vertellen.. We hadden om 12.00u een tafel bij Sumo en daar wilde ik optimaal van genieten en niet na twee rondes al vol zitten. Dat zat ik uiteindelijk natuurlijk wel, maar heb er toch nog een derde ronde uit weten te slepen. Het was onwijs gezellig, ik heb heerlijk geshopt (de witte items van gisteren) EN ik heb mijn eerste “Italiaanse” schepijsje van dit jaar op. Marinello, DE ijswinkel van Den Haag mag dan wel weg zijn uit de spuistraat, eventjes verderop zit ‘ie gewoon weer hoor, wel in een iets kleinere variant. Het ijs is stiekem niet vergelijkbaar met ECHT Italiaans ijs, maar met een beetje fantasie waan je je zo in Italië.

Mijn weekend begon met eindelijk weer eens een echte blogdag. Een paar maanden geleden had ik die een paar keer per week, gewoon zo’n dag dat ik alleen maar aan het bloggen was. Daarna was de inspiratie een beetje op en deed ik er niet zoveel moeite meer voor. Even ter vergelijking, in februari stonden er zo’n 20 blogs kant en klaar, afgelopen week zat ik iedere ochtend te stressen om op tijd mijn blogs geschreven te hebben. Ik vind dat eerste toch net iets fijner werken. Dan kan ik tenminste ook met een gerust hart een keertje ziek worden (niet dat ik daar op zitten te wachten, maar je begrijpt wat ik bedoel toch?). En daarbij, zo’n blogdag geeft heel veel voldoening. Het is niet dat ik er op zo’n dag twintig stukken uit ram, maar een stuk of zes is dan wel haalbaar (ze moeten natuurlijk ook wel een beetje leuk blijven).

Gisteren was mijn eerste paasdag zonder dat ik hoefde te werken in vijf jaar. Dat kon natuurlijk niet, dus begon ik ’s ochtends vroeg al aan mijn stukje voor de nieuwe Metro Mode. De deadline is morgen alweer (de krant zit op 27 april weer bij de Metro). ’s Middags naar mijn ouders voor het “Eerste paasdagdiner”. Mijn moeder overtrof zichzelf in de keuken met kabeljauw met mozzarella en tomaatjes, heerlijk!

Zo, nog één dag lekker eten en gezelligheid met de familie en dan gaan we de week écht beginnen! Fijne 2e paasdag!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Afgelopen week is het wel weer eventjes ontzettend duidelijk geworden dat gezond leven beter is voor mijn lichaam dan eh… ik noem een glas wijn of een paar uurtjes slaap minder.

Woensdag zag ik eindelijk mijn vriendinnetjes van de Universiteit weer eens. Linda had ik al anderhalf jaar niet gezien, Nathalie zag ik in november voor het laatst.. Mijn Antwerpendate met Laura dateerde ook alweer uit januari. We hadden afgesproken bij Café George op de Leidsegracht, zo’n vijf minuten lopen van de Girlsceneredactie. Toen ik aan kwam zaten ze al lekker aan een tafeltje van de laatste zonnestralen te genieten met een glas wijn. Ik dacht, ja waarom ook niet, laat ik eens een glas wijn nemen. We bestelden broodjes met olijfolie en gingen later over op de frietjes, steak tartaar en uiteindelijk cheesecake en citroentaart. Bij het eten dronk ik nog één(!) extra glas wijn en ja hoor mensen… De alcohol had zijn sporen al achter gelaten. Seriously? In drie uur twee glazen vergezeld met een MAALTIJD? Ja echt. Het is dat ik nog zo’n twee uur moest reizen om thuis te komen en dat ik thuis zo slim was om nog een liter water met wat vitamine C tabletten naar binnen te werken.. Maar de volgende ochtend voelde ik me nog steeds niet helemaal Annemerel.

Zaterdag besloot ik dat het wel weer eens tijd werd om uit te gaan. Mijn vriend was helaas pas om 1.00u klaar met werken, maar tot die tijd heb ik me prima vermaakt met afleveringen van The Hills. De hele avond was een soort van Detox. Ik dronk anderhalve liter water, liep zo’n vijftien minuten van en naar de auto. Maar.. ik lag pas om 5.00u in bed. Toen ik zondag om 10.00u wakker werd had ik het gevoel alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden. Hmmmmm… ik vind het maar flauw. Ik vind eigenlijk dat doordat ik normaal zo’n gezond en regelmatig leefritme heb, ik als ik zondig, best een beetje krediet heb. Helaas gaat het in het echte leven toch niet zo.

Natuurlijk deed ik deze week nog veel meer! Ik blogde op dinsdag vanuit de tuin van mijn ouders waar de viooltjes vrolijk bloeiden. Ik maakte ijsjes (maar dat hebben jullie gisteren al kunnen lezen). Zaterdag las ik in een ochtendje het nieuwste boek van Lauren Conrad ‘The Fame Game’ uit (daarover later meer!). Ik dronk heel veel groene smoothies en mijn allereerste Frappuccino van het jaar (ja ik weet dat er in Frappuccino’s insecten worden gebruikt, maar dat is alleen in aardbeien Frappuccino’s en weet je waar die troep nog meer in zit!). Mijn moeder schoot foto’s voor een outfitblog, mijn zusje zette haar huiswerk even opzij voor een outfitblog. Ik verruilde het hardlopen eventjes voor wat spierversterkende work-outs (voel weer eens een blessure, het zal eens niet….). Ik luisterde alleen maar naar de nieuwe CD van Madonna en ik kreeg iedere keer buikpijn als ik langs die reclame van “er bestaat geen 32 maart” liep (gelukkig heb ik via mijn boekhouder uitstel voor belastingaangifte gekregen).

Ben vandaag eindelijk weer eens ECHT productief aan de gang gegaan. Ben om 7.00u begonnen met de grote schoonmaak van ons huis waar ik drie uur later mee klaar was. Daarna heb ik factuurtjes gemaakt, factuurtjes verstuurd, mijn administratie bijgewerkt en de BTW aangifte van het eerste kwartaal gedaan. Het volgende punt op mijn To Do list was een dagboekblogje maken (wat ik nu bijna ga afronden) en hierna mag ik een mandje voor mijn fiets gaan kopen. En dan… staan er nog vijf punten op mijn lijstje die ik vandaag nog even ‘af moet werken’!

Fijne week allemaal!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Een week lang zon, wat kan een mens nog meer wensen? Ik heb hardgelopen, gefietst, gewandeld en natuurlijk ook gewerkt. Maar als de zon schijnt dan pas ik mijn ritme altijd een beetje aan. Begin ik met werken om een uurtje of half zeven. Stop ik ermee om half twaalf. Om vervolgens om een uurtje of vier nog een paar uurtjes door te gaan. Dat is het voordeel van de meeste dagen huis kunnen werken.

Woensdag was het tijd voor Girlscene en omdat het zulk lekker weer was stapte ik om iets over zeven op de fiets richting Centraal Station. Ik zat veel te vroeg in de trein en was alvast begonnen met wat administratiewerk op mijn laptop. Toen de trein al zo’n twaalf minuten weg had moeten zijn bedacht ik me ineens dat dit toch best wel vreemd was. Er kwam een conducteur langs om me te vertellen dat de trein niet meer zou gaan rijden. Ik naar Starbucks om daar eventjes verder te werken om vervolgens weer terug te lopen naar het perron. Maar er ging nog steeds geen trein. Ik keek op de informatieborden, niks bijzonders… Na een rondje over het station zag ik net een trein richting Amsterdam Centraal wegrijden van het aller-laatste perron. JA hoor. Nog een half uur wachten. Maar naar huis gefietst om vervolgens daar lekker hard aan de slag te gaan. Dat ging zo goed, dat we besloten dat ik donderdag ook best thuis kon werken. THANK GOD. Want als ik donderdag naar Amsterdam had gewild was dat me in verband met die storing rond Amsterdam Centraal dus NOOIT gelukt. Wij hadden gewoon een soort van voorspellend oog.

Vrijdag kwam ik op het geniale idee om te barbecuen met de familie! Omdat het MIJN idee was, mocht ik ook de boodschappen doen. Ik heb in tijden niet zo veel gegeten. Heerlijk.

De volgende dag vroeg op de fiets naar Kijkduin voor een date met Kim. Lekkere strandwandeling gemaakt, theetje erbij, frisse lucht! Vanuit Kijkduin door naar mijn oma om even bij te kletsen, en vervolgens weer door naar mijn ouders. Even lekker bloggen, nog even met mijn moeder op pad, naar de 94ste verjaardag van de oma van mijn vriend en daarna weer op de fiets naar huis voor een avondje The Vampire Diaries (LOVE that show!).

Zondag was alweer zo’n heerlijke dag. Bloggen, fruitshakes drinken, besluiten om een klein stukje hard te lopen over het strand, om vervolgens in twaalf kilometer naar mijn ouders toe te lopen. Heerlijk een paar uurtjes in de zon bij mijn ouders om vervolgens weer moed te verzamelen om terug te lopen. Een iets snellere route genomen en acht kilometer later was ik thuis. Met een hele grote bak salade, broodjes met olijfolie en natuurlijk weer The Vampire Diaries op de bank een heerlijke week afgesloten.

En deze week? Ga ik weer ECHT knallen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin