Annemerel.com

>Food Log

>

In het kader van; weet wat je eet/eet bewust, besloot ik gister om alles wat ik in mijn mond stopte te fotograferen. Van glaasje water tot late night snack. En dit is het resultaat…

Photobucket
Photobucket
Photobucket
M’n zondagse ontbijtje, rond een uurtje of 10.00u. Een croissantje, een biologisch volkorenbroodje met gebakken ei en spek en natuurlijk een grote pot thee.

Photobucket
Photobucket

Lunch om 14.00u! Drie heerlijke crackers met zonnebloempitjes. Of ze ook echt gezond zijn… daar ben ik nog niet helemaal uit (ze smaken meer naar luxe zoutjes die je bij de borrel serveert) maar lekker zijn ze wel! Ik heb in de afgelopen week heel wat pakjes crackers verslonden! En een banaantje.

Photobucket
Vlak voordat ik naar m’n werk ga maak ik nog eventjes een latte macchiato! Heerlijk!
Photobucket
Photobucket
Dinner om 16.30u! Avondeten op m’n werk is vrijwel altijd een feestje! Gister aten we zuurkool (maar dan heel lekker, heb ik me laten vertellen, want ik had zelf nog nooit zuurkool gegeten!) met gekookte aardappeltjes en een heerlijk stukje runderlende. Mijn liefde voor rood vlees is (helaas) groot. Ik dronk een glas limonade met ijsblokjes, limoen en verse munt. Lekker!
Photobucket
Photobucket
Photobucket
De rest van de avond drink ik een fles bruisend water leeg en eet ik wat de koks niet meer gebruiken. Ik moet zeggen, ik heb het gister heel erg beschaafd gehouden. Ik at scheermesjes (je weet wel die hele lange schelpjes op het strand) en bananencake. Bananencake, er zijn geen woorden voor om uit te drukken hoe lekker deze bananencake is.
Photobucket
Photobucket
Late night snackin’! Ik kwam al om 23.00u thuis en ik had zo’n honger/trek. Als je om half vijf al je avondeten eet, ja dan heb je na een avondje hard werken toch wel weer honger. Ik heb het gezond gehouden, zeker voor mijn doen. Een bakje appel, kaneel en rozijnen yoghurt, nog een cracker en een kiwi, want ik zat nog niet aan m’n twee stuks fruit!

Gister was een redelijk gezonde dag, nou ja, noem het gerust, een prachtige gezonde dag. Op die bananencake na en ja misschien dat spek bij m’n ei en dat croissantje. Maar kom op hé, dat moet kunnen!

Liefs,

>A touch of Asia on Fridaynights

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket

Op vrijdag kookt mijn vader, dat is een traditie en die kunnen we maar beter niet overtreden, want zonder zijn vrijdagavondkookritueel is mijn vader mijn vader niet. Meestal wokt hij wat lekkers bij elkaar en gister was ik degene die de ingrediënten voor de wok bij elkaar had gezocht.

We aten eiermie, met peultjes, bosui, champignons, prei, tauge, garnaaltjes en een teriyaki saus en ondanks dat mijn smaak vrijwel volledig is opgedoekt door die gekke verkoudheid, smaakte het toch wel erg goed. En het is zo makkelijk!

De noedels koken volgens de aanwijzing op de verpakking, garnaaltjes kruiden en samen met de champignons, peultjes, bosuitjes, prei en tauge op hoog vuur verwarmen met wokolie en de teriyaki saus. Et voilà :)

Enige moeilijkheidsgraad is dat je moet zorgen dat je garnalen niet verschrompelen, dus je moet vooral niet te lang verwarmen. Oh en de groenten en garnaaltjes door de eiermie krijgen is ook nog niet zo makkelijk, maar dan serveer je het gewoon los en dan laat je iedereen gewoon zelf uitzoeken hoe ze de mie en de groenten en garnaaltjes mixen, toch?

Smaakt trouwens het lekkerst als het met stokjes gegeten wordt!

Liefs,

>Antwerps Again

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Maandagmiddag kreeg ik een smsje van mijn vriend ‘Donderdag gaan we naar Antwerpen met Thomas & Lindsey!’ ‘Top!’ Was m’n eerste gedachte.. ‘Hey wacht eens even.. tweeënhalve week geleden waren we nog in Parijs?’ dacht ik even later. En dat zo aan het einde van de maand.. dat vindt m’n bankrekening niet zo’n heel leuk idee.
Maar we gingen toch, want over deze dubbeldate spraken we echt al meer dan een jaar, dus als zich dan eens een dagje voorbij komt waarop we alle vier vrij zijn.. ja dan zou je natuurlijk wel gek zijn als je daar geen gebruik van maakt!
Rond elven reden we weg, iets voor éénen checkten we in en om half twee zaten we aan tafel bij Het Gebaar. Het Gebaar is een lunchroom in Antwerpen, ik heb er van de zomer ook al een keer over geschreven, toen was er ook al zo’n spontaan Antwerpentripje, en ik vind het de leukste en lekkerste lunchroom waar ik ooit geweest ben. Afgelopen week zijn ze ein-de-lijk beloond met een michelinster, wat best wel bijzonder is voor een lunchroom.
We bestelden Champagne (waarom ook niet?) en bestelden de lekkerste gerechtjes. Helaas heb ik sinds woensdag een heerlijke verkoudheid/griepje onder de leden, dus bij dat ene glas Champagne moest ik het echt houden, want m’n neus was al rood genoeg van de schraalheid, daar had ik echt geen alcohol meer voor nodig. 
De gerechten bij Het Gebaar zijn dus niet alleen onvergetelijk lekker, ze zien er ook prachtig uit. Ik heb me dus weer heerlijk uitgeleefd met mijn camera. Ik at zelf Steak Tartaar (zoals altijd) en Langoustine met een frisse salade met Krab.. oh en natuurlijk m’n Tiramisudessert met Tiramisu macarons! Needless to say.. I died, perfectie!
Na de lunch strompelden we eigenlijk alweer direct richting de Champagnebar in de Stadshal. Het zag er zo prachtig uit! Zat ik dan met m’n glas Champagne in mijn hand, voor de sier, want m’n verkoudheidje was inmiddels uitgegroeid. Een Annemerel die Champagne afslaat, lieve mensen… dat is bijzonder. Ik ben absoluut geen alcoholist, drink eigenlijk helemaal niet veel, maar als het om Champagne gaat daarentegen…
Na de Champagne was het tijd om onze hotelkamer weer eens een bezoekje te brengen. Ik wilde eigenlijk nog eventjes shoppen, maar ja, het was inmiddels alweer zes uur dus de winkels waren al lang en breed gesloten. Helaas :)
Toen we eenmaal in de hotelkamer waren en ik heel eventjes mijn lichaam in bed legde, kwam ik er nog maar heel moeizaam uit. Maar in het kader van ‘Annemerel, verpest de sfeer nou niet’ ben ik toch mee gegaan naar eerst de Ierse Pub, daarna een cocktailbar (waar ik verstandig mocktails dronk), toen de MacDonalds, en via nog een andere cocktailbar (waar ik thee dronk) belandden we in Cafe D’Anvers, waar ik vervolgens natuurlijk helemaal instortte en na vijf minuten alweer weg was, want met een hoofd vol snot, irritante oorpijn en een lichaam in totale staat van algehele malaise.. is stappen nou niet de meest geweldige optie.
Om 1.00u lag ik in bed, om 9.00u zat ik, enigszins opgeknapt maar met een nog rodere neus en ogen en een flinke loopneus aan het ontbijt. Vier glazen Jus d’Orange en heel veel scrambled eggs later was het alweer tijd om te vertrekken. Een klein probleempje… Toen we het raam open deden van de auto om het kaartje in de automaat bij de slagboom te steken, viel het raam naar beneden in de deur en kregen we het met geen mogelijkheid open. 
En kwartier hebben we rond gereden met een open raam. Ik had mijn sjaal om mijn hoofd gebonden, je zag alleen mijn ogen nog en ik had alle kleding die ik bij me had (dit keer heel erg weinig!) over mezelf heen gegooid, want de temperatuur daalde tegen het vriespunt. Uiteindelijk, na vijf garages geprobeerd te hebben, was er een garage die een tijdelijke oplossing vond zodat we gewoon met dichte ramen over de snelweg naar huis konden rijden. Thank Goodness.
Dat was me het avontuurtje dus wel weer :) Heb, ondanks mijn lichaam dat dus in een algehele malaise verkeerde, echt een hele fijn dag gehad! 
Liefs, 

>Candy

>

Photobucket
Ze hebben het altijd over Kerstkilo’s, en soms misschien nog wel over Decemberkilo’s, maar bij mij zou je het beter de ‘Sinterklaaskilo’s’ kunnen noemen.

God, ja natuurlijk, met Kerstmis eet je jezelf helemaal ongans, tweeënhalve dag lang. Natuurlijk ben je dan tussen Kerst en Oud & Nieuw misschien anderhalve kilo zwaarder, maar goed, tweeënhalve dag ongegeneerd vreten gebeurd bij mij wel vaker.

Nee Sinterklaas is geniepiger. In september kun je bij iedere supermarkt al terecht voor het nodige strooigoed en knappe meid als jij het tot december volhoudt daar niet van te eten.

Ik begon eind september al aan de kruid- en pepernoten, en ben sindsdien niet meer gestopt. Vond ik vanmorgen ook nog eens bij mijn zusjes’ UGG een zak met sinterklaasschuimpjes geadresseerd aan Roos en aan mij (naast de tweede Sex and the City Movie overigens!). Als ik ergens verslaafd aan ben dan is het aan schuimpjes. Die suiker die daar in zit zorgt er gewoon voor dat ik niet stop voordat ik misselijk ben en ook dan ga ik graag nog eventjes door. Niet zo’n slimme zet van de Sint dus.

Dat bedoel ik dus. Bij Kerst eet je je dan misschien tweeenhalve dag ongans, met Sinterklaas snoep ik me tweeënhalve maand onwel. En iedereen weet dat suiker een stuk slechter is dan een stukje kalkoen (hoewel daar natuurlijk ook wel weer heel veel over te zeggen is natuurlijk, waar ik overigens ook het wel het nodige van af weet, maar jullie begrijpen mijn punt toch?)

Liefs,

>PARIS: DAY 4

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
De laatste dag in Parijs beginnen we goed met ontbijt bij Laduree, op de Rue Bonaparte in het prachtige Saint Germain. Ik was de afgelopen dagen al een paar keer langs Laduree gelopen op de Champs Elysees, maar wist me te bedwingen, omdat ik wist dat ik donderdag zou gaan ontbijten en omdat ik ook wist dat als ik eenmaal een macarron zou proeven, ik niet meer zou kunnen stoppen. En Macarrons van Laduree zijn een dure liefhebberij, dus daar kan je beter aan verslaafd raken als je bijna weggaat, dan heb je weinig tijd om je bankrekening leeg te shoppen.

Ontbijten bij Laduree, het was een heerlijke ervaring. Heel anders dan Plaza Athenee natuurlijk, maar ook zeker niet verkeerd. Ik zie mezelf al helemaal als Parisienne ’s ochtends met mijn MacBookje aankomen om te schrijven onder het genot van een potje thee en een Pain au Chocolat. Rond een uurtje of elf verwen ik mezelf dan met een taartje en om 13.00u lunch ik met een omelet ala Laduree en neem ik misschien nog een Macaronnetje toe.

Genoeg gefantaseerd. Ik als schrijvende Parisienne bij Laduree iedere ochtend, dat zou niet alleen een dure grap worden, maar ook eentje waar ik tonnetje rond van wordt.

Na Laduree wilde ik perse naar Monet, ik had de smaak van de musea te pakken. Maar toen we ons achter aan de rij voor het Grand Palais aansloten zag ik een bordje staan, waar zoiets stond van ‘vanaf hier nog drie uur wachttijd’ het stond er in het Frans, maar ik was er toch aardig zeker van dat dat er stond en aan de niet bewegende rij te zien kon dat ook best wel eens kloppen. Geen Monet dus, jammer helaas, maar wel een reden om snel nog een keer terug te gaan dus.

Na de mislukte Monet liepen we nog een laatste keer over de Tuileries, at ik een Macarron en besloten we dat ons laatste tripje, een tripje naar Montmartre zou worden, naar de Sacre Coeur. Weer vergat ik dat dat op een berg lag, zelfs de naam MONT(e)martre deed geen lichtje bij mij branden. Ik was dus aardig aan mijn eindje toen we uiteindelijk de Sacre Coeur gevonden hadden (ik zou dit keer de wegwijzen, geen succes..)

Maar het was een prachtige afsluiter van vier prachtige dagen. Rond half drie stapten we in de auto, weer vijf uur later waren we thuis. Vijf uur waarin m’n ogen maar dicht bleven vallen, vijf uur waarin ik op zoek was naar een MacDrive omdat ik trek had in een Chocolade Milkshake en die uiteindelijk pas vond bij Rotterdam

[The End]

(bonus)
Liefs,