Ik hou van pasta’s met roomsauzen. Pasta carbonara, pasta met een champignon roomsaus, of iets met room en pesto en kip… Je kunt me er voor wakker maken. En weet je wat het ‘erge’ is? Van dit soort pasta’s krijg ik, hoe machtig en vullend ze ook zijn, nooit genoeg. Na één bord denk ik ‘MEER’ en na mijn tweede bord denk ik, ‘ik heb nu al zoveel gegeten, dan maakt die derde keer opscheppen ook niet meer uit’. Kijk en daar gaat het dus fout, zeker als je dat meerdere keren per week doet.
Acqua cotta, ook wel Toscaanse Herderssoep genoemd, omdat herders in Toscane deze soep oorspronkelijk maakten. Overdag hoedden zij hun dieren en verzamelden ze alle eetbare groenten en kruiden, ’s avonds maakten ze boven een kampvuur deze soep. Ik verzin het niet, dit staat allemaal geschreven op de deksel van de Acqua Cotta soep van de “Kleinste Soepfabriek”, daardoor heb ik ook voor het eerst kennisgemaakt met deze heerlijke soep. Nadat ik aan mijn vijfde blikje soep begon bedacht ik dat ik de soep misschien ook wel gewoon zelf kon maken. En zo geschiedde, ik kocht alle ingrediënten die op de deksel vermeld stonden en ben aan de slag gegaan. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf.
Eén van mijn goede voornemens voor 2015 was om iedere week minstens één nieuw recept te proberen. In 2014 probeerde ik weinig nieuws, geen tijd, geen zin, andere prioriteiten, stomme keuken zonder vaatwasser… Smoesjes, smoesjes! Dit jaar ga ik mijn liefde voor écht voedsel weer ontdekken en we beginnen met een super makkelijk recept voor een salade in Aziatische stijl, geïnspireerd op een recept van Gwyneth Paltrow. Ok, niet alleen geïnspireerd, maar vrijwel gekopieerd (hé, babystapjes). Het enige dat ik heb aangepast is de hoeveelheden, want ik had geen zin om alles van cups in milliliters en grammen om te zetten (babysteps), het resultaat was héél erg lekker, dus of ik kan goed gokken, of ik heb er gevoel voor ;-).
Vorig jaar was ik alleen in New York en dat zorgde ervoor dat ik vooral vaak sushi haalde en ontbeet bij Starbucks, omdat dat nu eenmaal goedkoper is. Maar als je samen met iemand bent is het ineens een stuk aanlokkelijker om culinaire hotspots te ontdekken. Carlissa en ik hadden allebei een lijstje met een aantal adresjes die we wilden bezoeken. Mijn lijstje bestond vooral uit tips die ik van Athena (die in Londen al bewezen had dat ze – letterlijk – smaak had), Carlissa’s lijstje bestond uit hotspots die ze via haar favoriete instagramaccounts gevonden had. Uiteindelijk bezocht ik vijf tentjes die ik jullie gráág wil aanbevelen.
