Toen Tuur eind september op zijn knie ging in de stromende regen in dat modderige bos op Texel, wilde ik het liefst mijn bruiloft meteen in een week plannen. Of nou ja, de leuke dingen zoals het uitzoeken van de jurk, het zoeken van een locatie en het maken van een save the date kaart. Het opstellen van een takenlijst, het maken van een kostenberekening, het aangeven bij de gemeente, dat soort nuttige dingen liet ik nog even achterwege (en als ik mijn ceremoniemeester Laura niet gehad had, had ik al deze dingen nog steeds niet gedaan, om heel eerlijk te zijn, we hebben nog steeds niet al die nuttige dingen gedaan). De locatie hadden we eigenlijk al binnen een week, de jurk vond ik begin november onder toeziend oog van mijn moeder, zusje en Laura en die save the date, die had ik voordat ik het verlovingsnieuws wereldkundig had gemaakt al ontworpen.
