Gisteravond heb ik voor het eerst in twee jaar in een tent geslapen. Iekkk, dat is dus écht kamperen. Ineens besefte ik me dat we dicht bij een snelweg staan, ineens geen lekker matras en lattenbodem, maar een luchtbed met een slaapzak. Ik kan je vertellen, ook dat heb ik gewoon overleefd.
Goed, prima geslapen verder, toen ik eenmaal aan het geluid van de auto’s gewend was, was ik binnen no-time onder zeil en gisterochtend werd ik gewoon weer netjes om zeven uur wakker. Tijd voor het ochtendritueel. Eerst weer twee uurtjes op een terras gezeten met mijn MacBook, vervolgens met z’n alle ontbeten en daarna klaar voor het zwembad.
Onze eerste volle dag in Toscane. Ik mis Bardolino, Lazise en het meer wel, maar ik ben hier ook zeer gelukkig. Niet in de laatste plaats omdat het internet hier zo op het eerste gezicht een stuk beter lijkt te werken dan langs het Gardameer. Zowel mijn telefoonbereik (dat ik vorige week soms gewoon niet eens had), als het internet dat ze hier op de camping aanbieden werkt gewoon een soort van. Daar meet ik inderdaad mijn geluk aan, maar het maakt mijn dagen gewoon zo veel makkelijker. Eindelijk kon ik mijn WeTransfer bestand downloaden voor de advertorial die later deze week online moet. Je weet wel, dat soort dingen.
Is er een betere manier om de week te beginnen dan rennend? Ik dacht het niet. En dus begon ik gister mijn dag met een fijne morning run van slechts 20 kilometer. Stiekem keek ik al een paar dagen heel erg tegen deze run op, maar toen ik zondag eenmaal besloten had hem de volgende ochtend gewoon te doen, kreeg ik er zelfs een beetje zin in.
