Het is een maand geleden dat ik de sleutel van mijn eigen (huur)appartement inleverde en officieel bij Tuur introk. Het deed een beetje pijn. Niet omdat ik twijfelde aan het samenwonen, maar omdat ik mijn eigen huisje (en vooral de plek waar dit stond) zo ontzettend fijn vond. Benieuwd of ik al spijt heb?
Na een kleine acht maanden in mijn nieuwe appartement vond ik het eindelijk tijd om jullie mijn onderkomen eens goed te laten zien. Ik ben eindelijk verlost van mijn lelijke TV-meubel en salontafel en ben heel blij met hoe mijn huisje er nu uit ziet. Qua meubels komt nog steeds het meeste bij IKEA vandaan, maar ik heb minder het idee in een veredelde studentenkamer te wonen dan voorheen. Wat vinden jullie van mijn Haagse stulpje?
Liefs,
Annemerel
Ruim vier maanden woon ik nu in mijn nieuwe appartement in Den Haag. De eerste week nadat ik de sleutel kreeg was ik dag en nacht bezig met er voor zorgen dat mijn appartement zo snel mogelijk een paleisje zou worden. Ik stond vroeg op, ging tot ’s avonds laat door en iedere minuut die ik niet besteedde met werk, was ik bezig met mijn huis. Oh ik heb even een half uurtje? Laat ik dat kastje dan nog even in elkaar zitten. Die muren? Moeten allemaal spierwit en snel een beetje. Eigenlijk moet het houtwerk ook gedaan worden, maar okee pap, als je er echt op staat kan dat ook wel na de vakantie. Net als die lampen. Als ik nu denk ‘oh ik heb een half uurtje’ dan is mijn volgende gedachte … ‘Netflix of YouTube?’
Een van mijn minste kwaliteiten is afscheid nemen. Afscheid nemen van mensen, daar wil ik het vandaag niet eens over hebben, want dat vind ik – vanzelfsprekend – het aller vervelendst. Maar afscheid nemen van materiële dingen kan ik ook niet goed. Dat kan ik slechts een dag per maand, de dag voordat ik ongesteld moet worden (hebben meer mensen hier last van?). Afscheid nemen van plekken waar ik gewoond heb, vind ik vanzelfsprekend ook een dingetje.
“Hi Annemerel, mogen we je huis komen stylen met orchideeën?” Ik negeer de mail, zoals ik de meeste mails met dit soort vragen negeer. Ik ben hier niet trots op en ik doe hard mijn best om dit te veranderen, maar ik krijg zo veel mails en ik heb ook nog zoveel andere dingen die ik moet doen, dat ik op mailtjes waarin ik niet direct geïnteresseerd ben niet reageer. Om de één of andere reden denk ik bij het woord orchidee ook meteen aan een kerstster en dat terwijl ik heus wel weet wat een orchidee is, het zijn de enige bloemen die ik af en toe zelf koop.