Lang heb ik me verzet tegen video’s, ik vond het namelijk verschrikkelijk om mezelf terug te zien, was bang dat ik mezelf ontzettend voor schut zou zetten. Ik was ontzettend kritisch op mezelf, vond mijn stem stom, maakte rare bewegingen met mijn handen, draaide te vaak met mijn ogen. Maar naarmate ik meer video’s van andere op YouTube bekeek, hoe meer ik de behoefte kreeg om het toch eens te proberen.
Vandaag is alweer de laatste dag van oktober, dat betekent dat 2017 na vandaag nog maar twee maanden telt. Het is dag 304 van 2017, nog maar 61 te gaan. Wat ik helemaal een gek idee vind… we zijn vandaag net zo dichtbij 1 januari als we bij 31 augustus zijn. Damn, was 31 augustus niet vorige week? Waar is de tijd gebleven. En hoe ga ik er voor zorgen dat ik die 61 dagen stuk voor stuk laat tellen?
Het hebben van een angst is in de meeste gevallen een stuk erger dan datgene waar je daadwerkelijk bang voor bent. Dat geldt natuurlijk niet voor alle angsten, het verliezen van een dierbare is ook gewoon verschrikkelijk. Als je vliegtuig daadwerkelijk neerstort is de kans inderdaad groot dat je het niet overleeft.* Maar waar ik het over heb zijn angsten als naalden, gaatjes en overgeven. Die angst voor gaatjes, trypofobie, daar heb ik zelf gelukkig geen last van. Hoewel ik sommige plaatjes wel echt ranzig vind, maar dat heeft meer te maken met de associaties die het oproept. Een fobie voor overgeven heb ik gelukkig ook niet (dat is niet heel goed te combineren met mijn migraineaanvallen zeg maar), maar vertel me dat ik moet gaan bloedprikken en ik ga als een klein kind zitten huilen in een hoekje.**
Toen ik twee weken geleden (bijna fluitend) door Berlijn fietste begon ik de stad te vergelijken met New York, voor mij (en heel veel anderen) de stad der steden. En na een aantal afwegingen trok ik de conclusie dat Berlijn op papier een stuk aantrekkelijker is dan de stad die ik zelf al jaren als ‘het hoogste goed’ bestempel. Ik zal je haarfijn uitleggen waarom.
Lieve mensen ik heb deze blog gisteravond geschreven toen ik er nog van overtuigd was dat mijn boek vandaag in de winkel zou liggen. Helaas is door een foutje bij het Centraal Boekhuis mijn boek nergens geleverd, niet bij Bol.com, niet bij boekenwinkels, nergens. Als het goed is ligt hij komende donderdag in de winkel en ontvangt iedereen hem die hem bij Bol.com besteld heeft. Ik vind het super jammer want had me er heel erg op verheugd mijn boek vandaag met jullie te kunnen delen, helaas is er weinig dat ik nu nog kan veranderen. Dankjewel voor jullie begrip.
Het begon eind 2016 met een idee, dat idee werd al schrijvende nog honderd keer aangepast en vandaag ligt het eindresultaat in de winkel. En misschien wel bij jou in de brievenbus. Mijn tweede boek ‘Ik heb geen zin’ is eindelijk overal te koop. En ook al zeg ik nu misschien ‘eindelijk’, twee weken geleden gaf ik nog de laatste aanpassingen door. De afgelopen twee maanden zijn toch wel heel erg snel gegaan.