Mijn tas/koffer inpakken voor een (werk)vakantie mag ik de afgelopen jaren bijna iedere maand wel een keertje doen. Ik weet héél goed hoe gelukkig ik mezelf daar mee mag prijzen. Dat ik de financiële middelen heb om zelf te reizen. Dat ik door organisaties wordt uitgenodigd om te reizen. En dat ik in de positie verkeer dat ik ook daadwerkelijk KAN reizen. Zowel lichamelijk, geestelijk als met mijn werk. Natuurlijk is het in het buitenland niet altijd even makkelijk om mijn mail op tijd te beantwoorden, mijn pagina’s voor Metro te schrijven en mijn blog goed bij te houden, maar het is wel mogelijk. Mits ik WiFi heb. En als ik geen WiFi heb, dan is er nog vaak wel een mouw aan te passen (soms is het een vrij kostbare mouw, als ik de data van mijn telefoon moet gebruiken, maar dat terzijde). Die flexibiliteit zou ik niet snel opgeven.

Bekijk bericht

Vier jaar geleden stapte ik over van papieren naar digitale boeken. Het begon met een E-reader die ik bij Girlscene had gekregen om te testen, maar al snel ruilde ik die E-reader in voor een iPad Mini. Jarenlang vond ik het lezen op mijn iPad Mini fantastisch, ik kon hem in één hand vasthouden, hij ging makkelijk mee in mijn bagage, ik kon altijd en overal boeken kopen (iTunes bookstore) en ’s avonds hoefde ik geen lampje te gebruiken om te kunnen lezen, mijn iPad gaf zelf al genoeg licht. Ik snapte mensen die op een andere manier wilde lezen niet. Dit was toch fantastisch?

Bekijk bericht

Ik had nog geen drie maanden mijn rijbewijs toen ik voor het eerst in een automaat werd gezet. Nu moet je weten dat ik de eerste jaren van mijn autorij-carrière sowieso niet zo’n held was achter het stuur. Ik heb ruim een jaar over het behalen van mijn rijbewijs gedaan en de eerste jaren met mijn rijbewijs op zak zorgde iedere verandering voor paniek. Oh deze schakelt anders? Dan laat ik hem bij ieder stoplicht afslaan. Oh deze auto is iets langer dan mijn eigen auto (wat al snel het geval is als je in een KA rijdt), dan kan ik dus echt niet inparkeren. Je snapt dus dat toen ik achter het stuur van een automaat werd gezet, dit geen succes was. Het was gelukkig op een verlaten industrieterrein dus erg veel schade kon ik niet aanrichten. Maar toen mijn bijrijder voor de grap ‘STOPPPP’ zei, om even te testen of ik nog wist hoe ik moest remmen, hadden we allebei door de voorruit gezeten op het moment dat we niet onze gordels vastgemaakt hadden.

Bekijk bericht

Ik weet dat het al een paar dagen april is, maar vandaag voelt als een frisse, nieuwe start. De afgelopen twee maanden – waarin ik mijn boek lanceerde en heel erg veel aan het wintersporten was – waren ontzettend leuk, bijzonder en leerzaam, maar ik ben ook wel weer een beetje klaar voor ‘even normaal’. Dat even normaal had eigenlijk vorige week al moeten beginnen, maar toen gooide een hardnekkige luchtweginfectie en een sluimerend griepje roet in het eten. Van dat griepje ben ik inmiddels volgens mij verlost, de luchtweginfectie is nog steeds aanwezig, maar niet meer zo in vol ornaat als afgelopen week. Tijd om weer vooruit te kijken dus, in plaats van ‘overleven’, wat ik de afgelopen negen week deed.

Bekijk bericht

Je kunt pas gelukkig zijn op het moment dat je beseft dat je niet altijd gelukkig kunt zijn. En gelukkig zijn, dat is toch hetgeen dat we uiteindelijk allemaal willen. Hoe we dat denken te kunnen bereiken is voor iedereen verschillend. Maar ik denk dat gelukkig willen zijn hetgeen is, wat we met zijn alle met elkaar gemeen hebben.

Bekijk bericht