Annemerel.com

>LOVE: Pineapple Sorbet

>

Photobucket

Na een ochtend vol stress.. deadline, deadline, deadline.. kwam daar iets voor elven nog een ander stressobject bij.. M’n blog deed het voor de zoveelste keer weer eens niet. Dit keer geen blogspotprobleem, maar m’n doorstuurservice lag er weer eens uit (derde keer dit jaar al!). Het bedrijf waar m’n domeinnaam en m’n hosting geregistreerd staan bleken een helpdesk te hebben die slechts tussen 9.00u en 16.30u op werkdagen bereikbaar is. Hallo? Internet is 24 uur per dag 7 dagen per week , toch?  Er waren geen medeslachtoffers traceerbaar en ook op de website van PCextreme was geen melding van een storing te vinden. Ik kreeg het toen toch echt wel een klein beetje benauwd. Maandag om 9.00u vlieg ik namelijk hoogstwaarschijnlijk ergens boven Europa. 
Maar na vriendelijke doch dringende telefoontjes naar een telefoonnummer waar alleen iemand aanwezig was van een ander hostingbedrijf en die er dus niks van af wist en niks anders kon doen dan de mensen van mijn bedrijf waarschuwen, en een paar mails kreeg ik een paar uur later van een twittervolgster het verlossende bericht, je site doet het weer! Yes.
En om dat te vieren.. maakte ik een ananas schoon, deed ik hem in de blender en legde ik het mengsel een klein uurtje in de vriezer en wat heb je dan? De meest pure en gezonde ananas sorbet die je je maar kunt voorstellen. 
Eigenlijk ben ik allergisch voor ananas, ik krijg van ananas, net als van appels, amandelen, groene kiwi’s, te veel tomaat en nog wat andere voedingsmiddelen bultjes rond en in m’n mond. Een kriebelende neus, soms zelfs lucht te kort. Maar met een allergiepilletje en nadat het in de vriezer geweest is (vraag me niet waarom?) heb ik er gewoon helemaal geen last meer van. Oooh en gelukkig maar want dit is echt verschrikkelijk lekker! Tip!
Liefs,

>DIARY: It’s OK to like yourself sometimes

>

Photobucket

Mijn puistjes zijn dankzij mijn noodplan verbannen tot mijn kin. Daar spelen ze in de vorm van korstjes een klein beetje de baas, maar ik heb het gevoel dat ik aan het winnen ben. Ik ben twee dagen semi-vrij geweest en dat zie je in mijn ogen.. ik ben uitgerust. Mijn haar werkt mee, mijn nieuwe lipgloss van Dior staat me goed en ik heb some pretty exciting news (waar ik de eerst komende maand niks over mag zeggen!!) gekregen. Ik voel me goed en ik vind mezelf leuk vandaag.

En dat is niet slecht, dat is juist goed. Want hoe kan iemand anders jou nu leuk vinden als jij jezelf niet eens kunt waarderen? Gelukkig zijn met wie je bent en hoe je eruit ziet is echt de beste schoonheidstip die ik je kan geven.

Okee ik heb de afgelopen twee dagen verschrikkelijk gegeten, zo erg dat ik er zelfs weer hoofdpijn gekreeg. Okee ik heb me gistermiddag verschrikkelijk gedragen in de stad met m’n pinpas en moet nu totdat ik mijn salaris krijg (begin volgende week) echt op water en brood.. maar meisjes geld maakt niet gelukkig en twee dagen verschrikkelijk eten is af en toe ook gewoon geoorloofd. Ik weet nu in ieder geval wel weer waarom ik gezonder probeer te eten.

Oh en natuurlijk, over tien dagen ga ik op vakantie. Wie zou niet gelukkig worden, bij die gedachte alleen al?

Liefs,

>LOVE: Laura, Sushi & Sauvignon

>

Photobucket

Er zijn dingen die zijn zo ontzettend fijn, maar door een nog op te lossen raadsel doe je die dingen eigenlijk veel te weinig. Voor mij is dat afspreken met vriendinnen. Het liefst deed ik dat iedere dag, maar helaas zijn er verplichtingen die er voor zorgen dat ik er vaak niet eens één keer in de week tijd voor heb/maak. Such a shame…


Gisteravond had ik eindelijk weer eens een date met Laura. Hoewel de vorige keer, zo’n twee maanden geleden, we elkaar beloofden dat we binnen vier weken weer zouden afspreken, kwam dat er dus weer niet van terecht. Maar het mooie van mijn vriendschap met Laura is. Soms spreken we elkaar weken niet, maar als de één smst of belt, dan lijkt het bijna alsof we elkaar dagelijks spreken. Op het feit dat we elkaar dan verschrikkelijk veel te zeggen hebben na dan natuurlijk.

Goed, date met Laura, lekker eten bij NOH, een sushirestaurant in de Prinsestraat in Den Haag. Cadeautje van mij, want Laura is net als ik afgelopen week 22 geworden. Gewoon heerlijk relaxt met flesjes sparkling water met citroen en af en toe een fijn gerecht bestellen. Zo als mijn favoriet, de salade met tonijn, wasabi, avocado en bonito. Het was vier jaar geleden mijn eerste aanraking met de Japanse keuken en sindsdien droom ik hiervan. Na de salade werd natuurlijk een lading sushi besteld, om het vervolgens af te sluiten met een zeewier salade, edamame boontjes en grote tempura garnalen.

Het eten, hoe lekker ook, speelde vanavond niet de hoofdrol. Dat waren Laura en ik. Ken je dat, dat je mond zo over loopt van dingen die je nog wilt zeggen dat er drie gesprekken tegelijk worden gevoerd, dat je ogen tranen van enthousiasme, dat je bijna spierpijn krijgt van die verschrikkelijk grote glimlach die er om je mond zit.

Om 21.00u waren we uitgegeten, maar nog lang niet uitgepraat, dus liepen we de toeristische route (over het Binnenhof) naar het Plein om vervolgens neer te ploffen op een fijn verwarmd terras met goed uitzicht over het plein. Tussen de hilarische gesprekken met daarin uitspraken die Samantha van Sex and the City niet hadden misstaan, de Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc en de Van Dobben bitterballen door, spotten we Maxime Verhagen. En, gezellig dat we waren, probeerden we ook nog een glimp van onze Minister President op te vangen, helaas mislukt, maar mocht de pret niet rukken.

Het was zo’n avond waarop je grote plannen maakt voor reizen naar New York en Roadtrips door Europa, zo’n avond waarop ineens alles mogelijk blijkt. Zo’n fijne avond zonder zorgen voor de dag van morgen. Zo’n avond die je gewoon eigenlijk het liefst iedere avond zou hebben.

Liefs,

>LOVE: May I present to you… my birthdayPRESENTS!

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Ik hou van cadeautjes. Geven of krijgen, het geeft allebei voldoening, toch? Op een compleet verschillende manier. Maar eh, een mooie lach zien verschijnen op het gezicht van iemand die je lief is, tijdens het uitpakken van een door jou zorgvuldig uitgezocht cadeau, priceless! Goed, ik zal niet ontkennen dat ik toch ook wel heel erg leuk vind om zelf cadeautjes uit te pakken.
Dit jaar waren er eigenlijk geen verrassingen, het cadeautje van m’n vriend zocht ik bij Tiffany’s uit op m’n verjaardag zelf, de tas van m’n zusje en m’n broertje wist ik niet, maar toen ik het tasje van de Bijenkorf zag wist ik het gelijk (wat iedereen heel bijzonder vond omdat ik het slechts één keer over de tas gehad had, weken geleden, en niet eens op een ‘die wil ik hebben’ manier, ik heb gewoon een zesde zintuig voor cadeaus raden). Het cadeau van m’n oma zocht ik ook uit op m’n verjaardag en de ring die ik van m’n ouders kreeg werd een week eerder in Berlijn uitgezocht.
Of cadeaus krijgen daardoor minder leuk wordt? Welnee! Ik krijg in ieder geval precies wat m’n hartje begeert. Goed, dat kwam er materialistischer uit dan bedoeld, maar jullie begrijpen m’n punt toch?
Wat jullie nu precies op die foto’s zien? Het eerste cadeautje is het parelarmbandje van Tiffany’s van m’n vriend. Vorig jaar kreeg ik de drie zilveren armbandjes, dit jaar koos ik voor het bijpassende parelarmbandje. Lang heb ik getwijfeld tussen een bijpassende ketting en dit armbandje, totdat m’n vriend zei.. ja die ketting draag je niet iedere dag, ik geef je liever iets wat je gewoon iedere dag draagt. Nou toen was de keuze snel gemaakt natuurlijk (waarom zei hij dat geen half uur eerder? Waarschijnlijk gunde hij mij m’n momentje in Tiffany’s gewoon heel erg!)
Het tweede cadeautje is een luchtje wat ik van m’n oma’s geld gekocht heb. Van Ladurée, van de macarons inderdaad. Het is eigenlijk een luchtje voor in huis maar ik vind dat je het ook gewoon op je kleding kunt spuiten, zolang je maar niet meer dan twee pufjes neemt, dan ga je namelijk de rest van de dag als wandelende parfumstok door het leven.
De tas is van de Bijenkorf en kreeg ik van Roos en Felix. In eerste instantie dacht ik, super leuke strandtas. Maar vanmiddag nam ik hem mee toen ik naar de fruithal ging en toen kwam ‘ie toch eigenlijk ook wel heel erg goed van pas. Hij is echt groot! Strand/Boodschappentas dus! Ik zeg, deze zal van de zomer VEEL aan m’n arm bungelen.
En ten slotte de Arty ring van Yves Saint Laurent van m’n ouders. We liepen op de Kurfurstendamm in Berlijn langs Yves Saint Laurent en ik zei, ik wil naar binnen, ik heb een ring gezien en ik wil kijken of ze hem hebben. En ja hoor, ze hadden hem, en nog goedkoper dan dat ik dacht ook! Ik paste hem eerst met blauwe stenen, maar dat was toch niet zo praktisch, toen ik de witte om m’n vinger deed was ‘ie gelijk helemaal van mij. Hij is werkelijk waar prachtig. Ik kan niet stoppen met staren naar m’n handen..
Zo en nu mag ik gaan sparen, want volgende maand is m’n vriend jarig en dan moet ik natuurlijk een minstens zo leuk cadeau voor hem hebben. Gelukkig zijn mijn ouders, broertje, zusje en oma in 2012 pas weer jarig, hoef ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken ;-)

Liefs,

>LOVE: Roosje

>

Photobucket

Roosje, sweet sixteen, ongelooflijk onschuldig, puur en breekbaar, maar tegelijkertijd zo wereldwijs, zelfstandig en verstandig.

Als ik met Roos in een vreemde stad ben en ik weet met kaart en al te verdwalen, dan is zij degene die rustig blijft en ons de juiste kant op wijst. Als ze zegt haar wiskunde niet te snappen en ik haar probeer te helpen, dan is zij degene die het binnen vijf minuten allemaal snapt en het mij uit moet leggen.

Zij laat me kennis maken met de bobble waterflessen, zij koopt alle hippe kleurtjes nagellak en ondertussen leent zij mijn Tiffany’s ketting en m’n Chaneloorbellen. Het is dat we drie schoenmaten schelen en twee kledingmaten, anders zouden we continu bij elkaar shoppen.

Roos is kieskeurig en weet precies wat ze wil en denk maar niet dat ze voor iets minder zal gaan. Ze is perfectionistisch tot in het extreme toe, ze heeft de discipline van Anna Wintour en de benen van Kate Moss (in haar jonge jaren). Ze heeft de ogen van mijn vader, de tassentic van Mama (en mij) en de lippen, ja hoe ze daar aan komt dat vraag ik me nog steeds af.

Vandaag werd Roos zestien en helaas zal ik haar slechts vijftien minuutjes zien. Maar vanmorgen trakteerde ze Lily’s Cupcakes op school (het mochten echt geen anderen zijn!), ik heb me laten vertellen dat ze een strokenrokje van spijkerstof draagt en haar nieuwe tas van Liebeskind. Ze schijnt het luchtje van Gucci (Flora) wat ik samen met m’n broertje voor haar gekocht heb, heel erg lekker te vinden en ik ga haar zo even lekker een kwartier lang knuffelen (en een stukje hazelnootschuimgebak eten).

Liefs,