UGGS, de meningen zijn er sterk over verdeeld, maar een ding is duidelijk, erg Fashion Forward zijn ze niet. Neemt niet weg dat ik nog nooit zo lang en lekker heb gelopen op een bepaald schoeisel en dat ze altijd nog een stuk modieuzer zijn dan de plastic moonboots die ik jaren geleden droeg met sneeuw en gladheid.

Vorig jaar vlak voor Kerstmis kocht ik noodgedwongen mijn eerste paar, een beslissing die hartstikke verstandig bleek, want wat een sneeuw, regen en andere viezigheid hebben we de afgelopen winter gezien! Ik heb geleefd in mijn grijze Bailey Buttons. Droeg ze het liefst ook nog in bed. Toen het maart werd en de eerste zonnestralen tevoorschijn kwamen (en mijn excuus voor het dragen dus verdween) heb ik echt eventjes moeten afkicken.

Maar het is inmiddels alweer september en aangezien het weer vandaag een mooie 2 krijgt van weeronline kan ik mijn UGGS aan mijn voeten weer verantwoorden. Vorige week, om precies te zijn op 1 september, heb ik zelfs gezelschap gekocht voor mijn inmiddels afgedragen Grijze Bailey’s. De Classic  in Chestnut staan klaar om mij door de moeilijkste herfst en winterdagen (en misschien stiekem ook wel als ik gewoon even geen zin heb in hakken-leed) heen te slepen.

Mijn eigen mening over UGGS heb ik in ieder geval gevormd; ze zitten goddelijk.

Liefs,

Annemerel

Soms heb ik van die fases dat ik totaal tot over mijn oren verliefd ben op een kledingstuk, een tas of een sieraad. Op dit moment is een van mijn tiffany’s kettingen de absolute lul, want dat ding krijgt momenteel zoveel liefde en hangt al weken iedere dag om mijn nek. Soms met de sleutel, soms met het hartje (wat ik overigens vorige week voor mijn bachelor van mijn ouders kreeg), soms met allebei. Soms draag ik het lang, met werken draag ik hem meestal twee keer om mijn nek. Kortom mijn ketting is er bij iedere gelegenheid bij en zorgt ervoor dat ze voor iedere gelegenheid gepast is. I’m lovin’ it, het liefst ging ik ermee slapen…

Liefs,

Annemerel

Het ontwerp maakte ik maanden geleden al, het fine tunen – als in: welk e-mailadres gebruik ik, hoe doe ik dat met het +31 voor mijn telefoonnummer en hoe noem ik mezelf eigenlijk? – deed ik een paar weken geleden. Toen moest er natuurlijk nog een drukker gevonden worden, maar daar had ik eigenlijk weinig zin om veel tijd en energie in te stoppen. Op een zonnige woensdagmiddag besloot ik dus zomer de impulsieve schoenen aan te trekken en een bezoekje te brengen aan de drukkerij in het dorp, vijf minuten lopen, makkelijker kan niet. Ik stuurde ze mijn ontwerp, kon ’s middags al mijn drukproef ophalen en de volgende middag – binnen 24 uur – had ik mijn visitekaartjes in handen.

Ik vind ze cool en om een paar van die kaartjes in mijn portemonnee te hebben, voelt ook heel erg cool. Maar het is vooral erg handig. Ik kreeg de laatste tijd steeds meer vragen naar mijn kaartje, volgens mij het teken om ze gewoon te laten maken. Een investering in mijn netwerk, mijn toekomst, en erg cool dus.

Liefs,

Annemerel