Ik woon nu al meer dan 100 dagen samen. Maar of het nu echt zo verschrikkelijk anders is? Dan had ik waarschijnlijk net iets verder weg moeten verhuizen en dan had het huis van mijn ouders ook niet op de weg naar mijn werk moeten liggen.
De grootste verschillen? Het geld vliegt mijn zak uit en ik moet nu ineens tijd vrij gaan maken voor het fenomeen huishouden.
Om over dat laatste maar gelijk te beginnen. Annemerel en huishoudelijke taken, ze gaan gewoon niet samen. M’n vriend maakt er graag grapjes over, maar feit is, ik ben er gewoon niet goed in. Planten die veel water nodig hebben geef ik te weinig, planten die weinig water nodig hebben laat ik verzuipen. Ik vergeet dat ik natte was in de wasmachine heb zitten en twee dagen later kan ik de wasmachine nog een keer draaien, want dat gaat blijkbaar stinken.
Ik ben heel goed in het in en uitruimen van de vaatwasmachine en met de stofzuiger kan ik ook nog wel overweg. Maar geef me alsjeblieft geen stofdoek. Niet alleen barst er dan een allergiebom in mij, ik weet niet wat ik met al dat stof aan moet? Geef mij maar gewoon de stofzuiger dan is het stof ook meteen weg. Met een stofdoek heb ik eigenlijk gewoon het idee dat ik stof verplaats.
Waar ik ook heel erg goed in ben? Post een week lang binnen laten komen en gewoon laten liggen waar het ligt (mijn belangrijke post komt toch allemaal nog bij mijn ouders) zodat ik er op dag zeven over struikel en bijna mijn benen breek. De plastic spatel laten smelten door de hitte van een pan (er zijn al drie spatels verminkt! Ik zeg toch.. Sukkels, Ezels en dan heb je Annemerel!). Oh en strijken… mijn vriend is al twee keer heel erg boos op me geworden omdat ik de stekker van het strijkijzer een hele dag in het stopcontact heb laten zitten terwijl ik zelf niet thuis was. Oh Annemerel!
Verder bevalt het me wel hoor. Het iedere avond samen slapen, het niet hoeven nadenken waar je die avond zult slapen, dat geeft echt wel rust en wat is er fijner dan samen wakker worden? Remco is nog minder vrij dan ik, dus erg veel vrije dagen thuis hebben we niet samen. Maar het is gewoon heerlijk als je allebei gewoon lekker kunt rommelen, samen lunchen ’s avonds in de keuken. Niet uiteten hoeven om romantisch samen te kunnen dineren. We houden van spelletjes, dus op vrije dagen spelen wij heel erg burgerlijk Monopoly & Scrabble. Remco wint 9 van de 10 keer, maar ja dat zeggen ze he ‘geluk is met de domme’ haha! (enige gedachte die mij door mijn ‘ik kan niet tegen mijn verlies’ gevoel kan heen slepen!)
Het wonen in een stad heeft ook voor en nadelen. Zo is parkeren echt een probleem, als ik ’s nachts thuis kom uit mijn werk is er nooit plek. Echt nooit. En ook niet drie straten verderop. Ik sta eigenlijk altijd tegen een bloemenperkje geparkeerd, voor een deel op de weg. En dan word ik de volgende ochtend uit mijn bed getoeterd omdat er weer eens een vrachtwagen niet door kan (wat onzin is hoor, want het past prima, vervelende chauffeurs!). Remco heeft nog minder geluk, zijn auto is te groot om voor zo’n bloemenperkje te parkeren en hij parkeert zijn auto op een plek waar de gemeente hem al twee keer een boete van 70 euro heeft gegeven! De politie zegt wij kennen het probleem, wij delen geen boetes uit, maar de gemeente denkt, ha in deze straat kunnen we geld verdienen! A-so-ciaal!
Maar voordeel is wel dat ik drie minuten loop en bij de tramhalte sta! Fijn! Kwartiertje met de tram en ik zit midden in de stad. Ik moet nog steeds mijn fiets een keer meenemen met een groot hangslot (de schuur krijgen we niet open!) want ik denk dat ik op de fiets net zo lang onderweg ben en ik mis fietsen! Oh en als ik nu sushi wil bestellen dan kan dat gewoon, als je in zo’n dorp als Monster woont kun je slechts pizza en chinees bestellen, voor elf uur natuurlijk, want daarna zijn ze gesloten. In Den Haag kun je je de hele nacht volproppen met eten van over heel de wereld. Heerlijk :)
Ja ik mis de achtertuin, maar die heb ik bij mijn ouders en zoals ik al zei, het ouderlijk huis ligt op de weg naar mijn werk en aangezien ik daar meestal om 15.00u / 16.00u begin kan ik ’s middags heerlijk schrijven (of nietsdoen) in de achtertuin bij mijn ouders. Ik zeg, de perfecte combinatie!
Ik ben nog steeds heel erg blij met de stap die ik genomen heb en ik ben ook niet van plan snel op die beslissing terug te komen. Het huishouden is rot, maar hoort er nu eenmaal bij, evenals de boodschappen en andere extra kosten. Maar, dat is het leven en voor jezelf zorgen voelt goed, zeker als je dat samen kunt doen met een wederhelft.
Liefs,
