Het is al weer even geleden dat ik een playlist met jullie deelde. Dat wil niet zeggen dat ik geen muziek meer luister, sterker nog… ik denk dat ik nooit meer gebruik gemaakt heb van mijn Spotify abonnement dan de afgelopen maanden. Muziek maakt gewoon alles mooier :). Daarom eindelijk weer eens een lijstje met mijn favoriete hardloopnummers
Ik waarschuw alvast, er komen de komende dagen veel lijstjes langs. Dit is misschien wel mijn favoriete lijstje om te maken, mijn favoriete nummers van 2017. Waarom? Muziek is minstens zo belangrijk als hardlopen voor mij. Misschien is het zelfs nog wel belangrijker? Het kan in ieder geval net als hardlopen mijn gemoedstoestand op een positieve (maar ook op een negatieve) manier beïnvloeden. Dit waren mijn favoriete (positieve) nummers van 2017.
Bekijk bericht
Hardlopen en muziek zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Mijn grootste angst is dat koptelefoons tijdens hardloopwedstrijden op een gegeven moment verboden zullen worden. Iedereen die me ervan probeert te overtuigen om eens een wedstrijd zonder muziek te lopen, kan op een hele harde ‘no thanks’ rekenen. Ik heb die muziek gewoon nodig om in de zone te komen en het beste uit mezelf te kunnen halen. Ik deel mijn tien favoriete powersongs van de afgelopen elf jaar aan de hand van de mooie momenten waar deze nummers deelgenoot van waren.
Bekijk bericht
Afgelopen weekend kreeg ik ein-de-lijk een oude hardeschijf weer aan de praat. Dat was me al een paar jaar niet gelukt. Deze hardeschijf was tot zo’n vijf jaar geleden mijn ‘Netflix’, maar naast alle tv-series en films die er op de schijf staan, staat hij ook vol met (oude) foto’s en muziek. Toen ik de map met albums opende werd ik overvallen door een gevoel van nostalgie. Ik heb het hier niet over muziek van Hannah Montana of de eerste CD’s van Taylor Swift… Ik heb het hier over muziek die ik begin jaren 2000 luisterde, tijdens de eerste vier jaar op de middelbare school, uit de periode dat ik mijn blog begon en mijn aller eerste vriendje had.
‘Yeah you could be. Someone special. You’ve got bright in your brains and lightning in your veins. You’ll go higher then they’ve ever gone. In you I see, someone special. You’ve got fire in your eyes and when you realize you’ll go further then we’ve ever gone. Just turn it on.’
Ik kan niet omschrijven wat dit refrein van het Coldplay nummer Miracles (Someone Special) met me doet. Het nummer wordt door critici weggezet als een slap aftreksel van wat Coldplay ooit geweest is, maar dan ben ik blijkbaar fan van slappe aftreksels, want ik voel dit nummer van mijn vingertoppen tot mijn tenen. Iedere keer opnieuw. Vanaf de eerste keer dat ik het nummer in de auto bij mijn ouders in Italië luisterde.