Toen ik half maart in New York was dacht ik dat ik écht niet zou kunnen wachten tot 1 november om weer terug te gaan. Ik dacht, hoe ga ik die tijd in vredesnaam overbruggen? In werkelijkheid is de tijd voorbij gevlogen, door alle nieuwe indrukken die ik door mijn ’trainen als een topatleet’ zomer gehad heb, heb ik het idee dat de tijd heeft stil gestaan, terwijl als ik naar de datum kijk (12 november, ik ben vandaag precies 29,5, wat afgerond 30 is… wat dus eigenlijk gewoon OUD is) is die tijd wel degelijk keihard doorgegaan.