Terwijl ik 42.195 kilometer door New York liep, ging Carlissa voor mij naar de EMA’s. Toen ik zag dat de EMA’s op dezelfde dag als de New York Marathon zouden zijn dacht ik al… ai, ik hoop dat ik daar niet voor uitgenodigd wordt, want het zou wel heel erg zuur zijn als ik dat aan me voorbij zou moeten laten gaan. En ja hoor, zul je net zien, krijg ik een uitnodiging. Gelukkig vond ik in Carlis een hele goede vervanger. Misschien heb je haar story op mijn Instagram bekeken? Ik heb keihard moeten lachen. Ze heeft ook nog een verslag in blog-vorm voor ons gemaakt. Kan ik toch nog een beetje meegenieten.

Bekijk bericht

Afgelopen zondag had drie maal scheepsrecht moeten zijn en had zeven mijn geluksgetal moeten zijn. Ik liep mijn derde New York City marathon en mijn zevende marathon. Helaas ging dat toch niet helemaal op. Alhoewel…

Bekijk bericht

Regelmatig krijg ik de vraag: ‘Annemerel, wat moet ik nu eigenlijk dragen in de herfst met hardlopen, ik weet het echt niet meer’. Deze vraag krijg ik overigens niet alleen in de herfst, maar ook in de winter en lente.. in de zomer snapt iedereen wel dat wanneer je het warm hebt, je gewoon zo min mogelijk kleding aantrekt. In mijn boek heb ik hier een heel hoofdstuk aan gewijd, maar als je die om wat voor reden dan ook niet in huis hebt en je vraagt je af wat je in de herfst moet dragen, lees dan vooral eventjes verder.

Bekijk bericht

Gaan we vandaag echt alweer het laatste kwartaal van 2016 in? Ja, het is heus. 2016 telt nog slechts 92 dagen. Man wat ging dat snel. Ik kan me mijn eerste rondje hardlopen van 2016 -op 1 januari om half tien ’s ochtends 20 kilometer bij mijn ouders door de weilanden – nog herinneren als de dag van gisteren. En de oliebollen die ik daarna at ook trouwens. Nog 91 nachtjes slapen en dan is het weer tijd voor de zelfgemaakte oliebollen van mijn vader. Maar voordat het zover is staan er eerst nog een paar andere dingen op het programma. Oktober wordt bijvoorbeeld bepaald geen saaie maand.

Bekijk bericht

Afgelopen week heb ik mezelf ongeveer duizend keer de vraag gesteld of ik nu wel of niet de halve marathon in Disney moest gaan lopen. Het had vrij weinig gescheeld of ik was vrijdag niet eens op de trein richting Disneyland Parijs gestapt. Maar goed, ik ging toch, want echt ziek voelde ik me niet meer en de organisatie beloofde me dat ik ook in Disneyland genoeg rust kon nemen, wat voor mij heel belangrijk was. Want deze spannende weken voor Chicago staat rust eigenlijk iedere dag wel op het hoofdmenu. Althans, dat zou het moeten staan.
Bekijk bericht