Het was precies een maand nadat ik – na vier weken looprust – mijn hardloopschoenen weer mocht aantrekken voor een paar rustige rondjes over de baan. Op 4 oktober liep ik (pijnvrij, mega gelukkig, maar niet echt topfit) voor het eerst weer een aantal kilometer. Toen had ik niet durven dromen dat ik een maand later alweer een marathon op een ‘leuke manier’ zou kunnen lopen. Maar dat is dus precies wat ik gisteren, op zondag 4 november 2018, in New York City, gedaan heb.
IT’S D-DAY! Normaal gesproken staat ‘D-Day’ voor marathondag. Vandaag is het net een beetje anders, vandaag staat D-Day voor duurloopdag. Ik ga niet racen, ik ga chillen. Althans, dat is het idee. En voordat ik iets voel dat lijkt op een pijntje, moet ik het parcours al hebben verlaten. Want vandaag is niet de dag waarop ik moet laten zien wat ik waard ben, dat is vandaag over precies vijf weken, in Málaga. Op het moment van schrijven (zaterdagavond 19.53u) ben ik absoluut niet zenuwachtig voor wat ik vandaag in New York ga lopen, maar als ik denk aan het feit dat ik over vijf weken wél hard aan de bak moet in Málaga, raak ik wel lichtelijk in paniek. Of nou ja, paniek is een groot woord, maar voor die marathon ben ik nu al meer gespannen dan dat ik nu twaalf uur van te voren voor New York ben. Om maar even aan te geven hoeveel druk ik mezelf voor vandaag heb opgelegd.
Toen ik in september bekend maakte dat ik Berlijn niet zou kunnen lopen kreeg ik een vraag uitzonderlijk vaak: “Ga je nu je boek afsluiten in New York City?”. Nee, was mijn antwoord en ís mijn antwoord. Ten eerste heb ik na vier weken rust slechts drie weken weer kunnen trainen en ben ik bij lange na niet zo mega in vorm als twee maanden geleden, daarnaast is New York geen marathon waar ik ook maar in de buurt zou kunnen komen van de tijd die ik in eerste instantie wilde lopen. Dit heeft een aantal redenen.
Komende donderdag sta ik om half zeven op Schiphol om samen met 15 andere NYC-marathon lopers af te reizen naar NEW YORK CITY. Een half jaar delen we al lief en leed in onze WhatsApp groep en donderdag gaat het avontuur gewoon echt beginnen. Maar voordat we het vliegtuig in stappen (en jullie deze lieve meiden + 1 dappere jongen) in mijn vlogs en blogs zullen zien verschijnen, leek het me eerst wel een goed idee om ze netjes aan je voor te stellen. So here we go… mag ik je introduceren (een groot gedeelte) van mijn #TeamAnnemerelRunsNYC2018 crew!
Over 32 dagen zou ik van start gaan tijdens mijn vijfde New York City Marathon. Dit was een bonusloopje, een toetje na Berlijn. Ik ging niet voor een persoonlijk record, maar ik was ervan overtuigd dat ik wel een ‘parcoursrecord’ zou kunnen lopen met twee vingers in mijn neus. Tot een maand geleden voelde ik me zo fit, zo onoverwinnelijk. Totdat ik een kleine vier weken geleden keihard met mijn neus op de feiten gedrukt werd. Dat vermoeide gevoel in mijn voet, dat bleek toch niet iets te zijn dat er gewoon bij hoorde. De rest van het verhaal is jullie allen volgens mij inmiddels wel bekend.