Ik ga jullie alvast waarschuwen, deze blog eindigt met een cliffhanger, ik vind het altijd zo irritant als andere mensen dit doen, maar ik heb zo veel te vertellen en zo weinig tijd en ik ben zooooooo moe.. Ik ga Marathon Dag de aandacht geven die het verdient en ehhhhh… that’ll take some time ;-).
Oh my God, Oh my God, Oh my GODDDDD!!!! It’s D-DAY! Ik dacht dat deze dag nooit zou komen… Ik besef eigenlijk NU pas wat ik straks moet gaan doen. Ik weet het, ik weet het… ik ben hier al een aantal maanden van op de hoogte, maar it just hit me, it hit me HARD. Ik ga straks 42,2 kilometer lopen en ook al heb ik dat vorig jaar ook al een keer gedaan, de New York City marathon is andere koek.
There we go… over vijftig minuten ga ik – als alles volgens plan gaat – de lucht in. Hier heb ik 20 weken naartoe geleefd, nu moet het gaan gebeuren. Zondag start ik om 10.05u (plaatselijke tijd) aan mijn marathonavontuur. Of beter gezegd, dan gaat het laatste hoofdstuk van mijn marathonavontuur in. Het trainen en mijn acties voor Dance4Life waren hoofdstukken op zichzelf. Men zegt wel dat het leukste van marathonlopen, het trainen voor de marathon is en ik moet toegeven dat ik ervan genoten heb. Maar ik heb zo’n vermoeden dat zondag nog veel specialer gaat worden.
Woensdsag heb ik mijn laatste écht lange afstand gelopen. 26 kilometer in plaats van de 35 die ik voor ogen had. Hoe lastig ik het ook vind, vanaf nu moet ik het rustiger aan gaan doen. Volgend weekend loop ik nog de halve marathon in Amsterdam, maar dan ga ik niet voluit, dat is een kwestie van ‘rustig’ lopen en onder de twee uur finishen. Het waren een paar heftige maanden, maar ik heb er (het grootste gedeelte van de tijd) van genoten.. Wat ik leuk en minder leuk vind aan marathontraining? Lees snel verder!
Vanmorgen stonden er 35 hele kilometers op het programma. Uiteindelijk liep ik er ‘slechts’ 26. Het was mijn laatste écht lange duurloop voor de marathon en ik ben dan ook niet heel erg blij dat ik niet de volledige afstand gelopen heb, maar er zat vanmorgen helaas niet meer in en nu moet ik er gewoon op vertrouwen dat die 35 kilometer van twee weken geleden genoeg was. Omdat ik van negatieve situaties graag positieve situaties maak, heb ik een aantal punten voor mezelf opgeschreven, lessen die ik vandaag geleerd heb. Beter dat ik die vandaag geleerd heb, dan dat ik ze tijdens de marathon in New York nog moet leren. Toch? En omdat ik de rotste niet ben, deel ik ze graag ook met jullie. Hoeven jullie het misschien wel nooit te ervaren ;-), lief hè van mij?