Een jaar lang wist ik precies wat er op me te wachten stond. Na Chicago wist ik eigenlijk al dat ik een paar weken later New York zou lopen. Dat ik Boston in april dit jaar zou lopen, dat wist ik al sinds Berlijn 2015. En ik wist vorig jaar rond deze tijd van het jaar ook al dat ik zowel Berlijn als New York zou gaan lopen dit najaar. Ik leefde van marathondoel naar marathondoel en wist eigenlijk altijd wel waarvoor ik naar buiten ging. En nu dan?
Ik wist dat ik het kon. Maar dat dacht ik op 2 november 2014 ook. En ook op 6 november 2016 wist ik dat mijn benen er toe in staat waren. Toch durfde ik er pas echt in te geloven toen ik na ruim 38 kilometer Central Park binnenrolde. Als iets keer op keer niet lukt, ook al ben je ervan overtuigd dat je het wel kunt, is het lastig om jezelf ervan te overtuigen dat er dit keer echt geen beer op de weg zal komen. Als je gisteren mijn blog of Instagram bekeken hebt zal het je vast niet ontgaan zijn dat ik ein-de-lijk onder die beruchte vier uur gedoken ben tijdens de New York City Marathon.
OMG. Wat was dit gaaf. Ik heb gisteren van iedere meter van het parcours genoten. Van de eerste meters over de Verrazano Bridge waar ik al schuifelend omhoog liep door het stijgingspercentage en de hoeveelheid mensen op het parcours tot die laatste – ietwat gevoelige – meters door Central Park.
Het is zover. As we speak is het zaterdagavond 18.00u. Veertien uur voordat ik in de bus richting Staten Island stap. Zeventien uur en veertig uur voordat ik aan de start sta van mijn tiende marathon. Mijn vierde in New York. Kriebels. Vooral heel veel ‘zoveel zin in’ kriebels, maar hoe dichterbij het moment komt, hoe meer ik besef dat ik straks wel echt die marathon moet lopen. En voor mijn gevoel kan ik nu echt niet meer thuis komen met een tijd boven de vier uur.
Vorige week leek de dag tot ik het vliegtuig naar New York te stappen nog een eeuwigheid te duren, maar na een ietwat druk weekend is de tijd alsnog voorbij gevlogen. Morgen stap ik in het vliegtuig richting New York, morgen zal ik als alles volgens plan verloopt rondwandelen in New York. Dat ik er zin in heb is het understatement van het jaar. Maar of ik er klaar voor ben?
