‘Terug’ ben ik nog niet, maar rennen doe ik wel weer en met meer plezier dan in maanden. Soms moet je gewoon even met de neus op de feit gewezen worden, dan moet je gewoon even op de bank zitten, om te beseffen wat een voorrecht het is om hard te lopen. Om hard te kunnen lopen. De laatste weken voor de marathon was lopen soms een ‘moetje’, in de lange afstanden had ik meestal wel zin, maar de stukjes van 10 kilometer, die sloeg ik liever over. Nu geniet ik van iedere meter.
De eerste drie weken van mijn marathontraining had ik van te voren iets anders voorgesteld. Het weekend na de marathon zat ik op zaterdagavond op de bank en deelde ik mijn trainingen in. Op mijn lijstje stond voor afgelopen weekend 20 kilometer en voor aankomend weekend de 15 kilometer van de Bruggenloop. Die 20 kilometer liep ik afgelopen weekend niet en die Bruggenloop laat ik zondag ook maar even schieten. Is er ook nog iets positiefs te melden? Ja, mijn zielepietengedrag van vorige week heeft plaatsgemaakt voor een gevoel van “won’t stop, can’t stop, I’ll be back, bigger, better, faster”.
Vorige week schreef ik al over mijn nieuwste blessure, een lopersknie. Je vraagt je misschien af waarom ik het mezelf allemaal aan doe. Eerst jarenlang lopen met shin splints, vervolgens de marathon in Parijs af moeten zeggen wegens een liesblessure en vervolgens geteisterd worden door een lopersknie. Waarom wil ik, ondanks deze ’tegenslagen’, toch door blijven rennen. Het is niet alsof mijn leven ervan afhangt, het is niet dat ik moet hardlopen om mijn brood te verdienen. Er is niemand die mij vertelt dat ik moet hardlopen, de enige die dat doet dat ben ik zelf.
Je dacht misschien dat je klaar was met het lezen van blogs over de marathon, maar ik had je ook al voorspeld dat het nog lang niet zover is…
Afgelopen week was mijn eerste trainingsweek voor de Rotterdam Marathon. Een week, die op hardloopgebied niet zo lekker begon. Woensdag, ik word wakker, de zon schijnt, het kriebelt meteen, ik wil lopen. Maar… er zijn eerst nog een aantal dingen die ik moet doen voordat ik kan gaan lopen. Braaf als ik ben, werk ik eerst een paar uur voordat ik me in mijn hardloopkleding hijs. Wanneer ik dan eindelijk mag is de zon dan misschien verdwenen, ik heb er nog steeds heel veel zin.