Mijn marathontraining begon ik 77 dagen geleden, over 73 dagen is de marathon van Rotterdam. De trainingsperiode is op dit moment dus over de helft. Maar om maar direct met de deur in huis te vallen, ik ben absoluut nog niet waar ik 77 dagen geleden voor ogen had te zijn.
Afgelopen zaterdag stond de eerste hardloopwedstrijd van dit jaar op mijn agenda. De Vondelparkloop in… je raadt het al, het Amsterdamse Vondelpark. In het donker, drie rondjes door het park, tien kilometer. Van te voren had ik er heel erg veel zin in en op de dag zelf had ik ook nog steeds zin in een wedstrijd. Maar ik had stress. Heel veel stress. Voordat ik op vakantie ga moet ik altijd meer doen dan anders omdat ik op vakantie graag iets minder doe dan in een normale werkweek, daarnaast moesten er nog spullen gekocht worden voor de wintersport en moest ik allerlei dingen bakken voor de GL2RCrew-meeting afgelopen maandag. Mijn weekend zat dus aardig vol en ik wist niet zo goed hoe ik die 10 kilometer in moest plannen. Kijk 10 kilometer lopen is niet zo’n probleem, maar 10 kilometer rennen in Amsterdam zou toch zo’n vijf a zes uur van mijn dag innemen. Dat is dus weer een heel ander verhaal.
Op 16 juli 2012 schreef Zélia het volgende: “Zo heb ik ook echt bewondering voor Annemerel “….” Annemerel is aan het trainen voor de marathon. Nee niet halve maar gewoon die hard de hele. 42 KILOMETERS! Zelf heeft ze, als ik me niet vergist, 2 keer de halve marathon gelopen en haar uitdaging was nu om dus de hele te doen. Ze plaatst ook elke week haar verslag over hoe haar week ging en elke keer vind ik het zo leuk om te lezen dat ze nog steeds ervoor gaat. Ja, je kan eigenlijk wel een beetje zeggen dat ik door haar ben gaan rennen. Tuurlijk heeft zij een lichaam waar je u tegen zegt en natuurlijk zou ik dat ook graag willen maar dat laten we even voor wat het is. Haar motivatie en haar kracht, dat spreekt me zo aan. Rolmodel to the max!”
“You said, remember that life is
Not meant to be wasted.
We can always be chasing the sun.
So fill up your lungs and just run
But always be chasing the sun.”
Afgelopen zondag liep ik na negen weken voor het eerst weer een lange duurloop. Hoe ik wist dat het al negen weken geleden was dat ik dat voor het laatst gedaan had? Nou, die marathon die ik liep hè, in New York, weet je nog? Nou… dat was dus mijn laatste duurloop. Ik was eigenlijk van plan om na New York gewoon door te blijven trainen, gewoon iedere week een duurloop er uit te stampen, maar ja, toen kwam die blessure aan mijn knie die een blessure aan mijn lies bleek te zijn en toen kwam er een periode van rust en korte afstanden en nou ja, afgelopen zondag moest ik van mezelf weer aan de bak. En dat viel tegen.