In januari liep ik ondanks de sneeuw en vrieskou 160 kilometer. In februari was dat aantal kilometers gehalveerd, in maart liep ik slechts 36 kilometer. In april wist ik er 95 kilometer uit te slepen, terwijl ik deze maand pas 78 kilometer gelopen heb. Laten we het er op houden, dat ik de afgelopen maanden alles behalve goed getraind heb. Want ik liep niet alleen weinig kilometers, ik liep ook nog eens erg korte afstanden. 2,5 kilometer, 4 kilometer.. 5 vond ik veel, tegen 10 kilometer zag ik net zoveel op als ik een half jaar geleden tegen een marathon op zag. Na de dramatische halve marathon half maart heb ik nooit meer langer dan 10 kilometer gelopen.

Bekijk bericht

1. Ik ben er klaar voor.. 2. Oh nee ik moet nog aan het bietensap 3. Blehhhhhh na twee glazen water nog steeds een rode tong! 4. Samen met Marieke, 5. Klaar voor de start met Claartje, Esmée & Laura, 4. We did it!

Oh en of ik de avond ge-owned heb afgelopen zondag! Wohooo, wat ging het lekker! En dat had ik van te voren dus écht niet gedacht..

De voorbereiding voor de wedstrijd was zo mogelijk nog slechter dan voor de halve marathon in maart. Ok, ik heb de afgelopen weken vaak wel drie keer gelopen, maar de afstanden die ik gelopen heb waren vaak bedroevend kort. Mijn dieptepunt waren die drie keer dat ik nog niet eens de 3 kilometer aantikte. Twee weken ervoor had ik nog wel een tien kilometer gelopen, maar dat was absoluut geen succes. Ik deed er 58 minuten over en was compleet kapot, zo kapot dat ik erna direct in bed gedoken ben omdat ik niks meer kon (note: het was pas 11.00u ’s ochtends). Afgelopen week kon ik me er maar één keer toe zetten om hard te lopen, dat was woensdag voor het avondeten. Ik ging 20 minuten voluit. Althans, dat was het idee. Ik heb drie keer gepauzeerd, ik heb in totaal iets meer dan 4 kilometer gelopen en toen ik thuis kwam was ik weer zo kapot dat ik gelijk mijn bed ingedoken ben, zonder avondeten. Ik was er klaar mee.

Bekijk bericht