Met nog slechts 13 weken tot de marathon van Parijs, kan ik eigenlijk niet meer onder de lange duurlopen uit. En als mijn weerapplicatie dan 11 graden aangeeft en de lucht buiten strak blauw is, dan heb ik helemaal geen excuses meer. En dus moest ik afgelopen zondag van mezelf 30 kilometer lopen.
2012 was een mooi hardloopjaar. Het was het eerste jaar waarin ik iedere maand hardliep, en hoe! Ik liep in totaal ruim 1400 kilometer. Ik liep voor de tweede keer een halve marathon (en dit keer ruim onder de twee uur) en in oktober liep ik mijn aller eerste hele marathon in Amsterdam, onder de vier uur! Als je mij twee jaar geleden, net na het lopen van mijn eerste halve marathon, zou hebben verteld dat ik een marathon onder de vier uur zou lopen, dat ik überhaupt ooit een marathon zou lopen, dan had ik je keihard uitgelachen. Na mijn eerste halve marathon had ik het gevoel dat ik geen stap meer kon verzetten en een week later voelde ik me nog steeds een vaatdoek. Nu loop ik geregeld op zondagochtend voor mijn plezier een halve marathon en ben ik de rest van de dag nog bij de levenden. Hoe dingen kunnen veranderen…
Ik houd dingen graag spannend. Als ik het had gewild, dan had ik op dit moment al lang die 150 kilometer gelopen. Maar omdat ik dingen graag spannend houd, heb ik afgelopen week een pauze van zo’n acht dagen genomen. Gewoon, omdat dat kon en omdat het regende enzo, en ik had het een soort van druk, en het waaide en ik had buikpijn enzo en nou ja ik had eigenlijk gewoon helemaal geen zin om hard te lopen. Dat heb je wel eens, althans, ik wel.
Nou als ik nu die 150 niet meer haal, weet ik het ook niet meer. Afgelopen donderdag had ik zoiets van, ik moet die 150 kilometer even veilig gaan stellen, zodat ik weer rustig kan slapen. Ik liep 30 kilometer in de vrieskou, werd onderweg ongesteld en… nou willen jullie nog meer weten? Maar die 30 kilometer liep ik (ware het de laatste paar kilometers op ibuprofen, want au mijn buik deed zo’n pijn!). Ik krijg vaak de vraag, hoe krijg jij het voor elkaar dat je gemotiveerd blijft. Daar heb ik al vaker over geschreven volgens mij, maar omdat motivatie één van de belangrijkste dingen bij het hardlopen is zal ik het er nog eens over hebben.
