Vrijdag werkte ik tot 1.00u, zaterdag werkte ik van 11.00u tot 0.00u. Horecawerk, fysiek “sort of” zwaar werk dus.
Maar zondag stond er een lange afstand op mijn programma. Vijfendertig hele kilometers wel te verstaan. Toen ik om half tien wakker werd van regen en harde wind zag ik het even niet meer zitten. WAAROM?!
Na meer dan een week lang stilgezeten te hebben, was het donderdag tijd voor een rondje hardlopen. Het proces dat daaraan vooraf ging verliep niet geheel vlekkeloos. Ik was niet van de bank te krijgen. Totdat Mascha op twitter vertelde dat Coldplay aan het oefenen was op het Malieveld. Nog geen vijf seconden later was mijn MacBook dichtgeklapt en stond ik naast de bank. Snel mijn hardloopkleding aangetrokken en binnen vijf minuten stond ik buiten. Eigenlijk zonder enige twijfel. Dat je gewoon in één keer weet wat je moet doen (als ik nou altijd zo snel dat soort beslissingen zou maken, zou dat me echt extreem veel tijd schelen.. onthouden!).
Hoe anders is het om te lopen naar een doel. Dat je je benen eigenlijk primair gebruikt als vervoersmiddel vergelijkbaar met een fiets of auto. Begrijp je wat ik bedoel? Ik liep omdat ik ergens naar toe wilde. Niet omdat ik wilde trainen (wel mooie bijkomstigheid) en ook niet omdat het zogenaamd gezond is (ook mooie bijkomstigheid).
Toen ik een kilometer voordat ik bij mijn bestemming, het Malieveld, was de muziek door mijn iPod heen hoorde, ging er een warm gevoel door mijn buik. Ik ruimde mijn iPod oortjes op en begon te rennen van geluk. Zo gevoelig ben ik inderdaad.
Zo fijn als het rondje donderdag was, zo dramatisch ging het zaterdag weer. Er is niets dat ik de schuld kan geven. Het was achttien graden, het was pas 8.00u dus de zon was nog niet erg fel en er stond niet meer dan windkracht vier. De enige schuldige ben ik zelf. Ik eet de laatste tijd niet erg gezond. At ik een paar maanden geleden nog iedere dag een grote salade en minstens twee stuks fruit. Tegenwoordig ben ik meer van de snel, makkelijk en vet. En echt, dat merk ik tijdens het lopen.
Met nog 39 dagen te gaan tot de Marathon is het zaak dat ik weer eventjes terug ga schakelen naar mijn eens zo gezonde eetpatroon. Lekker veel vette vis, salade’s en avocado’s. Noten als snack, lekker gekookte eitjes, volkoren pasta met groenten, veel fruit tussendoor. En dan gewoon de RAS patat, Van Dobben kroketten, muffins, chips, winegums en pannenkoeken later voor wat ze zijn. En als stok achter de deur moet ik volgende week mijn eetdagboek van deze week laten zien. Deal?
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Afgelopen week liep ik om precies te zijn….. 0 kilometer. Over 46 dagen is de marathon. Of ik hiervan zenuwachtig word? Valt mee.
Afgelopen maandag liep ik dus 30 kilometer. En wauw, wat ging het goed. Ik had zaterdagochtend een hele slecht 10 gelopen en baalde een beetje. Op twitter zag ik dat Francien van Girls Love 2 Run 25 kilometer had gelopen en Claartje, mijn collega (vrouwen.nl) & partnerette in crime tijdens de Marathon van Amsterdam over 53(!) dagen liep zondag door de regen en storm 24 kilometer. Kijk dat soort dingen haalt het competitie-gevoel in mij naar boven. Daar moest ik overheen.
