Voor wie of wat doe ik dit nu nog? Het is vechten tegen de bierkaai. Mijn linkerbeen wil gewoon niet meer van de grond. Het kost zoveel moeite en er komt zo weinig uit. Dit heeft toch geen zin? Ik stop…
Voor wie of wat doe ik dit nu nog? Het is vechten tegen de bierkaai. Mijn linkerbeen wil gewoon niet meer van de grond. Het kost zoveel moeite en er komt zo weinig uit. Dit heeft toch geen zin? Ik stop…
Beeld: Joyce Bongers
Ik ben de tel een beetje kwijt geraakt, maar ik zit weer eens in de lappenmand. Het is een lang verhaal, dat steeds langer wordt en met de dag verandert, dus ik wil er eigenlijk niet te veel over kwijt (aangezien de kans groot is dat de informatie over twaalf uur alweer verouderd is). Maar feit is: echt lekker lopen doe ik op het moment niet. Na een week totale rust heb ik gisteren weer geprobeerd te trainen. Het voelde 100x beter dan een week eerder – toen ik na een supertraining door mijn voet zwikte en de 24 uur daarna zelfs in rust ontzettend veel pijn had – maar nu had ik na de training (vooral ’s nachts) weer last van een mega stijve iliotibiale band (zijkant been). Dat er iets niet helemaal goed zit, moge duidelijk zijn. Maar wat het is en hoe ik dit a.s.a.p. oplos? Ik heb het antwoord helaas nog niet. Omdat ik een beetje in mineur raak van al dat gezemel over blessureleed, ga ik proberen mezelf op te vrolijken door middel van het schrijven van deze blog. There we go..
Wat is mijn wedstrijdtactiek op een 10 kilometer? Hoe voorkom je dat je brein in paniek raakt tijdens het hardlopen (en daardoor je benen op slot zet)? Wat moet je met al die hardloopwas? En wat voor oefeningen kun je doen als je een stressfractuur hebt (in je voet)?
Foto: Carry Wilmink
Voorafgaand aan de 10 kilometer wedstrijd die ik zaterdag liep had ik alle illusies over PR’s en het doorbreken van magische (40 minuten) grenzen al uit mijn hoofd gezet. Althans. Dat zei ik tegen mezelf. De wind was veel te hard (kracht 8), er waren veel te veel bochten (het parcours liep voor een groot gedeelte door woonwijken) en het grootste gedeelte van het parcours (meer dan 80%) waren stenen in plaats van asfalt. Maar het kon me er niet van weerhouden die eerste kilometer er toch gewoon weer voor te gaan. Niet geschoten, altijd mis.
Twee raceverslagen op rij? Ja, sorry, ik kan niet anders… ik ben nog helemaal vol van gisteravond en moet dit kwijt voordat ik verder kan met de orde van de dag. Gisteravond – Global Running Day – deed ik mijn tweede 1500 meter baanwedstrijd, eveneens mijn vierde wedstrijd in twintig dagen.*