Annemerel.com

>JANUARY PROJECT / 15K

>

Photobucket

I did it! I freaking did it! 15km! 1 januari zei ik dat ik eind deze maand 15km wilde lopen en guess what, vanmorgen deed ik dat gewoon eventjes. Ik voelde me uitgeslapen, de zon scheen, ik had wat tijd en ik dacht, waarom niet? Zal er ooit een beter moment komen om 15km hard te lopen? Ik denk het niet, hooguit een iets beter getraind moment (de laatste tien dagen loop ik wat minder en alleen nog maar 5km’s vanwege vrouwelijke perikelen en een onzekere blessure).

Maar ik had er zin in en vertrouwen. Ik denk dat 75% van hardlopen een kwestie van zelfverzekerdheid en vastberadenheid is. Als ik me van te voren instel op 5km, dan ben ik na 5km ook echt klaar mee, maar toen ik vanmorgen zei 15km, had ik na 5km amper het idee dat ik begonnen was, na 10km voelde ik het wel in mijn benen, maar de rest van m’n lichaam wilde verder. De laatste 3km liep ik als een verkrampte krant, maar de laatste paar honderdmeters wist ik er nog iets wat misschien zelfs nog wel als een springtje kan worden aangezien er uit te persen.

Na 15km was ik voldaan, meer voldaan dan als ik met tassen vol na een dagje shoppen thuis kom, meer voldaan dan na een zesgangenmenu in een driesterrenrestaurant, hell, zelfs meer voldaan dan dan na een geslaagd verjaardagsfeestje (en jullie weten hoe speciaal m’n verjaardag voor me is).

Ik was trots, uitgeput, vol met endorfine door m’n hele lichaam, ik kon alleen maar lachen, ik stond denk ik tien minuten in de deuropening en dacht, HA, ik ga het over zes-en-halve-week dus echt wel redden. En daarmee basta!

Liefs,

>InShape

>

Photobucket

(Jáaaren geleden, nog in zwem-shape! Oh en die botjes zijn slecht mijn gekke pose, echt hoor!)

Hoe goed ik mijn hardloopvoornemens ook begon, met deze weersomstandigheden vind ik er helemaal niks aan. Ik heb het idee dat de wind hier aan zee nog eens twee windkrachten toeneemt en als ik ergens een grafhekel aan heb dan is het wind. Hardlopen staat dus even op een laag pitje.

Toen besloot ik me weer aan de hometrainer te wagen, de fiets, kan ik zo op, afleveringetje Glee erbij en het zweten kan beginnen. Maar weetje, ik vind dat dus helemaal niet leuk en zie helemaal geen effect op mijn lichaam. Het zou misschien wat met mijn benen kunnen doen, maar ik trap op een licht tempo en dat zet dus geen zoden aan de dijk, en ik wil ook eigenlijk helemaal geen wielrenners benen. Dus nee, de hometrainer was eigenlijk maar zinloos.

Nu wil ik dus naar de sportschool. Ik heb me altijd van het idee afgezet, omdat sporten in zo’n on-inspirerende zweetomgeving me een hel leek, maar nu mijn lichaam als een plumpudding in elkaar stort (ik heb gevoel voor drama, geef ik toe) en de weersomstandigheden nog afschuwelijker zijn dan een on-geinspireerde zweetruimte ben ik toch bereid de stap te maken.

Probleem is nu alleen, de sportschool hier in de buurt voldoet niet aan mijn eisen (want die heb ik nog steeds) en als ik dan toch een sportschool verderop zoek, kan ik dan niet beter gelijk naar Den Haag kijken, omdat het zo maar kan zijn dat ik daar binnen een paar maanden kan wonen. Ja mensen, dit zijn nog eens levensvragen.

Gister besloot ik dat de sportschool nog wel even kon wachten en ging ik zwemmen. Iets wat ik al jaren niet meer gedaan heb. Er was een tijd, dat ik iedere week zwom. Dat was fijn, want ik bewoog iedere spier en ieder rolletje werd aangepakt. Toen ging ik naar de fysio en werd mij verteld dat ik beter niet kon zwemmen omdat ik een van die speciale lichamen heb waar zwemmen juist niet goed voor is (nek en schouderproblemen), maar gister vergat ik die voor de grap gewoon even.

Ik zwom 68 baantjes van 25 meter in een klein uurtje tijd. Ik was veruit de jongste, zwom tussen alleen maar gepensioneerde toupetjes, kale knarren en badmutsjes. Ik heb een paar trappen uitgedeeld omdat ik nu eenmaal veel sneller ben, maar hey ik had wel het beste lichaam en was de snelste van het hele bad, beat that! Van de week ga ik weer, dan misschien zelfs wel een keertje om zeven uur ’s ochtends! (of niet natuurlijk..)

Liefs,

>How she’s doing

>

Photobucket
Photobucket
Ik moet heel eerlijk bekennen dat mijn goede voornemens voor oktober nog best wel lastig zijn vol te houden. Zo heb ik alweer een jurkje besteld bij ASOS wat betekent dat ik de rest van de maand nog maar een item mag kopen.. terwijl ik nog zooo graag een mooi zwart jurkje wil om in te werken, nette laarsjes met niet al te hoge hak en die niet al te veel lawaai maken op een betonnen vloer. Oh en een winterjas, die heb ik ook echt nodig. Ik heb dus een donkerbruin vermoeden dat dat voornemen of hopeloos gaat falen of dat ik op 1 november naar de winkels storm en drie keer zo veel koop als dat ik normaal in een hele maand zou aanschaffen.

Goed, dat is gelukkig maar een voornemen. Andere voornemen, regelmatiger leven gaat ook nog niet zo als het hoort. Ik eet nog steeds een hele zak chips leeg, drink teveel champagne en zit om drie uur ’s nachts bij de Chinees te eten alsof ik al drie dagen geen voedsel heb binnen gekregen. Heel erg jammer. Maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik het kan, aan het eind van de maand heb ik een regelmatig eet en leefpatroon. Ik ben al wel heel goed op weg met medicijnen (antibiotica tegen acne en antihistamine voor allergieën) op tijd slikken, babysteps.

Maar iets waar ik heeeeel erg goed mee bezig ben, dat is hardlopen. Ik heb in oktober al 25 kilometer hardgelopen, goed he? Vrijdag, zaterdag en zondag liep ik vijf kilometer, vanmiddag liep ik er zelfs tien! In minder dan een uur tijd liep ik gewoon weer tien kilometer en ik ben heel erg trots, want dat had ik vorige week echt nog niet verwacht! En okee ik was wel stuk, maar ik had niet het idee dat de wereld verging (wat ik vorige week na vijf kilometer nog wel had), jaja er is zeer zeker progressie.

En dat is goed, want zondag kwam ik op het fabuleuze idee om een halve marathon te gaan lopen in 2011. Ik wilde dat eigenlijk dit jaar al doen, maar om de een af andere fabelachtige reden kon ik me er toch niet toe zetten. Nu heb ik een aantal andere rennende bloggers verzameld en gaan we met z’n allen. Sommigen twijfelen nog wel of ze het redden, maar hallo, ik zeg gewoon dat we het redden. Als je vanaf nu iedere maand een kilometer langer rent dan de de week ervoor, ben je half maart (city-pier-city) klaar voor een halve marathon, klinkt te doen toch?

Dus lieve meiden (en jongens) als jullie nu denken, he dat wil ik ook! Doe het dan! Dan kunnen we in maart met z’n alle laten zien dat we het heus wel kunnen, als we het maar graag genoeg willen!

Liefs,
Annemerel

Liefs,