Tot zo’n negen maanden geleden deed ik het vrijwel alleen maar, (lange) duurlopen. De ene keer net iets sneller dan de andere keer, maar altijd met een tempo rond de 5’10 per kilometer. Alleen, met mijn muziek, liefst vier keer in de week, maar vaker twee of drie keer. Ik werd niet sneller, wat me soms redelijk frustreerde, maar dat ik toch ook niet helemaal zonder kan, daar kwam ik vorige week eigenlijk pas achter.
Na een jaar met de Garmin Fenix 5s deed ik begin oktober voor het eerst de nieuwe Polar Vantage V om mijn pols. Een hele schok, niet alleen voor mezelf maar ook voor jullie. Ik heb ontzettend veel vragen gekregen over mijn overstap. De reden? Ik was gewoon ontzettend benieuwd naar het nieuwe horloge van Polar. Al sinds het moment dat ik bij mijn atletiekvereniging begon te trainen (april 2018) hadden de jongens (ja, alleen de jongens) het over het nieuw te verschijnen horloge van Polar en hoe fantastisch dat wel niet moest worden. Toen ik in september het persbericht in mijn mail ontving, kon ik dan ook niet wachten om het zelf uit testen.
Inmiddels zijn we ruim drie maanden (en verschillende software updates) met de Polar Vantage V verder en heb ik hem flink getest (ik heb er al zo’n 750 kilometer mee hardgelopen en 500 kilometer mee geskied). Tijd om al jullie brandende vragen over dit horloge te beantwoorden!
Mijn kerstvakantie spendeerde ik voor het grootste gedeelte in de sneeuw. En hoewel ik hele dagen op de ski’s stond, was dat voor mij geen reden om niet iedere ochtend ook even de hardloopschoenen aan te trekken. Niet voor mega snelle intervaltrainingen of tientallen kilometers lange duurlopen, maar gewoon… om vers brood te halen, met een detour. De ene dag was die detour iets langer de ander, de ene dag was de detour iets sneller dan de ander. Ik kreeg veel vragen van mensen hoe ik dat deed, dat hardlopen op wintersport. In mijn boek Live, Love, Run heb ik hier al wat tekst en uitleg aan gewijd, maar niet iedereen heeft dat gelezen en we zijn inmiddels ook bijna vier jaar (en acht marathons) verder (ik schreef dit hoofdstuk in april 2015). Ik heb dus ook weer nieuwe inzichten en tips die ik graag met jullie wil delen.
Hoeveel vragen ik de afgelopen weken wel niet gekregen heb over mijn volgende ‘grote’ loopdoel. In mijn boek heb ik hier al een stukje aan gewijd, maar omdat het nieuwe jaar net begonnen is leek het me ook wel een mooi moment om mijn doelen hier op mijn blog te openbaren. Of dit alles me in 2019 gaat lukken, wie zal het zeggen? Ik weet wel dat ik mijn stinkende best ga doen om mijn doelen te realiseren. En dat ik er mega veel zin in heb.
Het kwam zo. Ik had Arthur overgehaald om in maart de halve marathon tijdens de CPC te lopen (heb ik niet heel veel moeite voor hoeven doen). Maar, hij wilde dan wel graag helemaal vooraan starten en om in dat vak te mogen staan, moest ‘ie eerst aan kunnen tonen dat hij een halve marathon onder 1:15 kon lopen. Zo kwam de halve marathon in Linschoten in zijn agenda. Een van de oudste jaarlijkse wegwedstrijden in Nederland (dit jaar al voor het 41ste jaar op rij georganiseerd). Ik kocht zelf ook een startbewijs, ik wist niet of ik van start zou gaan, omdat ik niet wist hoe ik de Málaga Marathon zou komen, maar als ik dan toch naar Linschoten zou gaan, kon ik net zo goed zelf ook een lekkere trainingsloop doen. Mits ik niet geblesseerd zou raken natuurlijk.