Vier weken geleden stelde ik jullie voor aan #teamannemerelrunsnyc2018, een week later liep iedereen met de finishers medaille om de nek. Inmiddels zijn we drie weken verder, tijd om te vragen hoe iedereen het eigenlijk ervaren heeft. Vandaag aan het woord (het grootste gedeelte van) #teamannemerelrunsnyc2018.
Toen ik vorige week maandag hoestend en proestend wakker werd na een weekend met veel ellende in bed, had ik niet verwacht dat het met zou lukken in een week acht looptrainingen, twee krachtsessies en een yoga workout eruit te kunnen persen. In totaal legde ik ruim 105 kilometer hardlopend en ik ben er nog steeds om het na te vertellen. Benieuwd naar mijn trainingen van afgelopen week? Ik zet ze alle elf voor je op een rijtje.
Het is weer kwakkelseizoen. De herfst deed zijn intrede zo’n twee maanden geleden en inmiddels begint het ook weer lekker af te koelen buiten. Liep ik donderdagmiddag nog in korte broek door de duinen, gisteren had ik toch echt een lange broek en twee shirts over elkaar nodig om me enigszins warm te houden. Hoewel ik liever liep met -10 dan met +30 graden Celsius (tegen kou kun je je immers kleden), denkt mijn immuunsysteem daar toch net iets anders over. Kon ik afgelopen zomer nog redelijk ongestraft buiten de lijntjes kleuren, inmiddels merk ik dat ik echt alles op alles moet zetten om niet ziek te worden en dan nóg is het me niet gelukt om de dans te ontspringen.
Vorig weekend was ik ziek, te ziek om mijn bed uit te komen, het grootste gedeelte van de dag zelfs ‘zo ziek’ dat Netflix me niet kon bekoren. Vanzelfsprekend ook ’te ziek’ om naar buiten te gaan voor een looptraining. Maar waar trek je eigenlijk die lijn, wanneer kun je wel gewoon naar buiten om hard te lopen en wanneer is het beter om binnen te blijven?
Het is zaterdag 12.00u, jullie weten hoe laat het (spreekwoordelijk) is… tijd om weer wat hardloopvragen te beantwoorden. Met vandaag onder andere de vraag of je je moet aansluiten bij een loopgroep of atletiekvereniging, wat ik vind van het sportrustenmodel en hoe ik mijn interval-trainingen doe zonder continu op mijn horloge/telefoon te kijken.
Bekijk bericht
Bijna twaalf jaar was ik ervan overtuigd dat ik gemaakt was voor eenzame duurlopen. Trainingen op een tempo, op een moment dat het mij uitkwam en het liefst moederziel alleen. Sinds april dit jaar leer ik dat trainen met anderen ook wel zijn charme heeft (en vaak zelfs een stuk leuker is), dat een vast trainingsmoment ontzettend goed werkt tegen uitstelgedrag en dat trainingen op verschillende tempo’s je niet alleen sneller maken, maar dat het ook nog eens heel erg leuk kan zijn. Ik deel graag mijn drie favoriete baantrainingen (die je ook gewoon op de weg zou kunnen doen op het moment dat je geen baan tot je beschikking hebt).