Toen ik vorig jaar 27 werd had ik het bizarre idee om 27 kilometer te lopen, op mijn verjaardag. Dat bizarre idee had ik twee jaar eerder op mijn 25ste verjaardag ook al, maar toen gooide een blessure roet in het eten. Op mijn 26ste verjaardag wilde ik het weer proberen, maar toen was ik in Italië. Dat ik vier dagen voor mijn 27ste verjaardag ook al 20 kilometer gelopen had en dat ik net genezen was van een luchtwegvirusinfectie maakte me op mijn 27ste verjaardag niet uit. Ik ging het doen. En ik deed het. Ook al was het warm. En was het zwaar. En vanaf nu zou ik iedere verjaardag het aantal kilometers lopen gelijk aan de kaarsjes op mijn verjaardagstaart.

Bekijk bericht

Laten we voorop stellen dat wanneer ik iets leuk vind, ik een redelijk enthousiast persoon ben en soms denk dat ik over super-powers beschik. Keer op keer word ik toch weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik ben ‘gewoon’ maar Annemerel, die me veel trainen redelijk ver kan komen, maar toch ook maar gewoon een mens is. En soms een beetje chaotisch is.

Bekijk bericht

De twee uur marathon-grens werd gisteren op het circuit van Monza niet verbroken. Dat hoef ik je waarschijnlijk niet meer te vertellen, ook als je niet in een hardloop-bubbel leeft zoals ik zul je dat vast wel hebben meegekregen. Maar Eliud Kipchoge kwam wel gevaarlijk dichtbij en zette het wereldrecord op de marathon wel op scherp met zijn 2.00.25u. Een super bijzondere en bijna inhumane prestatie, maar eentje die niet de boeken in zal gaan als officieel nieuw wereldrecord.

Bekijk bericht

Stiekem had ik eigenlijk een beetje verwacht dat ik na Boston in een hardloop-dip zou belanden. Anderhalf jaar heb ik toegeleefd naar deze marathon en nu is het allemaal voorbij. Maar niets is minder waar, na Boston ben ik er meer dan ooit op gebrand om het meeste uit mijn sport te halen. En daarmee bedoel ik niet alleen het lopen van snelle tijden, maar ook het lopen van bijzondere wedstrijden en het positieve effect dat hardlopen op mijn hele leven heeft.

Bekijk bericht