Toen ik over de finish kwam tijdens de New York Marathon een maand geleden zei ik tegen mezelf… Ok, dit was drie keer niets, maar ik kan het wel en ik ga iedereen (en vooral mezelf) een poepje laten ruiken en ik ben HEEL snel drie keer zo goed terug. Maar toen ging ik na een weekje rust voor het eerst weer hardlopen en stond ik na vier kilometer al te hijgen als een paard en kostte het me alle mogelijke moeite om twaalf kilometer te lopen. Alsof het nog niet erg genoeg was, kwamen er daarna een aantal runs waarbij ik vier tot vijf keer moest pauzeren tijdens een 6K. Die zes kilometer had ik begin vorige week eindelijk onder controle, maar het was nog wel zo zwaar dat uitbouwen naar tien kilometer voor mij een meer-weken-plan was.

Bekijk bericht

Toen ik in juni 2006 mijn eerste rondjes hardliep deed ik dat vooral omdat ik dacht dat het een snelle manier was om gewicht te verliezen. Dat bleek bij mij niet helemaal het geval te zijn, maar dat maakte al snel niets meer uit, want ik genoot van het lopen. Nu, ruim acht jaar later, loop ik nog steeds omdat hardlopen me een fijn gevoel geeft. Hoewel dat fijne gevoel de afgelopen twee weken ver te zoeken was.

Bekijk bericht

We zijn inmiddels tien dagen verder en ik heb inmiddels voor mezelf op een rijtje gezet wat er nou precies fout gegaan is en hoe ik dit in het vervolg misschien kan voorkomen. Want een vervolg, dat komt er zeker. Misschien niet in 2015 in New York, maar dit was zeker niet de laatste marathon die ik op mijn naam gezet heb. Rotterdam 2015? Ik zwoor een half jaar geleden nodig dat ik die nooit meer ging lopen. Londen? Is alweer compleet vol. Parijs? Ik ben een klein beetje klaar met vals plat. Berlijn? Het is pas in september, maar als ik de mogelijkheid krijg (lees: ingeloot word) ben ik daar zeker bij. En dan maak ik de volgende vijf fouten dus niet…

Bekijk bericht