Mijn marathontraining richtig Boston is inmiddels twee weken onderweg. Ja, het is nog 24 weken tot de Boston Marathon, maar het opbouwen is inmiddels begonnen. Geen keiharde training, maar wel weer frequent (5-6 keer per week) en in plaats van alleen maar rustige duurlopen, ook weer trainingen op verschillende tempo’s. Het is lang geleden dat ik met zo veel plezier getraind heb en daar zijn een paar redenen voor.
In de eerste week van september zette ik een definitieve streep door mijn marathonplannen van 2019. Na een zomer lang proberen en steeds weer te worden teruggefloten door een pijntje, verkoudheid en/of valpartij besloot ik dat ik mijn strijd beter kon staken. Want dat was het inmiddels geworden, een strijd om op tijd fit te worden. Ik heb er inmiddels vrede mee en focus mijn pijlen op Boston (nog 24 weken en 2 dagen!), maar er zijn zeker wel een aantal die ik ontzettend mis aan het niet lopen van een marathon.
Afgelopen zondag kreeg ik kriebels in mijn buik bij de start van de Amsterdam Marathon. Wat had ik daar graag gestaan, in het Olympisch Stadion. Met VaporFly’s aan mijn voeten en vertrouwen in mijn lichaam. Zeven jaar geleden liep ik in Amsterdam mijn eerste marathon, dit is sindsdien het eerste jaar dat ik geen marathon loop. En dat is best wel een beetje gek. Maar tegelijkertijd ook het enige wijze besluit dat ik kan maken. Ik begin beetje bij beetje te begrijpen waar de pijn in mijn bil vandaan komt, maar voordat ik me weer marathon-fit voel, daar gaat wel een tijdje overheen. En dat maakt niets uit, want ik heb nog precies een half jaar de tijd om me klaar te stomen voor Boston.
Enkele minuten voordat ik het uiterlijk van mijn rechterknie ietwat veranderde…
Er stond vandaag een rustige duurloop van 10 kilometer op het programma. Zoals dat eigenlijk de afgelopen weken steeds drie keer per week op het programma stond. Ik heb een heel fijn rondje gevonden, waar ik iedere keer met heel veel plezier die tien kilometer afleg. Hij eindigt bij een bakker en bij die bakker hebben ze de aller lekkerste verse broodjes. Dus vaak eindig ik na mijn rondje daar. Normaal edit ik eerst mijn vlog en schrijf ik dan mijn blog, voordat ik naar buiten ga om hard te lopen. Maar nu zag ik dat de zon scheen en een snelle blik op mijn weer-app vertelde me dat dat niet lang zou duren.
Inmiddels heb ik twaalf marathons achter mijn naam staan (de een iets succesvoller dan de ander), maar ik weet nog heel goed dat ik zeven jaar geleden, op 21 oktober 2012, mijn aller eerste marathon liep in Amsterdam. De Amsterdam Marathon staat weer voor de deur en ik weet dat er heel veel mensen hun eerste marathon gaan lopen. Onder deze marathon first-timers is Jolin en zij stelde me afgelopen week een hele rits vragen. Die ik nu voor jullie allemaal ga beantwoorden.