Hardlopen en schrijven maakt mij ontzettend gelukkig. Het feit dat ik soms anderen hiermee kan motiveren ook naar buiten te gaan, is helemaal bijzonder. Maar ik kan wel over die New York Marathon blijven schrijven, het is natuurlijk veel leuker om het zelf te ervaren. Daarom organiseerde ik dit jaar voor het eerst in samenwerking met TUI Sports de ‘Annemerel & Friends run NYC’ reis. Naast het schrijven van mijn twee boeken is dit misschien wel het meest bijzondere dat ik ooit heb mogen doen. En dat besefte ik tijdens het lopen van de marathon maar al te goed, als ik weer een van ‘onze’ lopers in ‘ons’ shirtje van Adidas voorbij zag komen. Omdat ik het liefst het hele jaar alleen maar blogs over de New York City Marathon zou schrijven, maar mijn eigen woorden ook wel eens opraken, geef ik de komende twee dagen het woord aan #teamannemerelrunsnyc2017. Stuk voor stuk winnaars. Samen schreven ze ruim 4200 woorden over deze bijzondere reis. Vandaag de eerste zes lopers aan het woord, morgen de andere zes.

Bekijk bericht

Een jaar lang wist ik precies wat er op me te wachten stond. Na Chicago wist ik eigenlijk al dat ik een paar weken later New York zou lopen. Dat ik Boston in april dit jaar zou lopen, dat wist ik al sinds Berlijn 2015. En ik wist vorig jaar rond deze tijd van het jaar ook al dat ik zowel Berlijn als New York zou gaan lopen dit najaar. Ik leefde van marathondoel naar marathondoel en wist eigenlijk altijd wel waarvoor ik naar buiten ging. En nu dan?

Bekijk bericht

Foto: Erik van Leeuwen

Ik wist dat ik het kon. Maar dat dacht ik op 2 november 2014 ook. En ook op 6 november 2016 wist ik dat mijn benen er toe in staat waren. Toch durfde ik er pas echt in te geloven toen ik na ruim 38 kilometer Central Park binnenrolde. Als iets keer op keer niet lukt, ook al ben je ervan overtuigd dat je het wel kunt, is het lastig om jezelf ervan te overtuigen dat er dit keer echt geen beer op de weg zal komen. Als je gisteren mijn blog of Instagram bekeken hebt zal het je vast niet ontgaan zijn dat ik ein-de-lijk onder die beruchte vier uur gedoken ben tijdens de New York City Marathon.

Bekijk bericht

OMG. Wat was dit gaaf. Ik heb gisteren van iedere meter van het parcours genoten. Van de eerste meters over de Verrazano Bridge waar ik al schuifelend omhoog liep door het stijgingspercentage en de hoeveelheid mensen op het parcours tot die laatste – ietwat gevoelige – meters door Central Park.

Bekijk bericht

Het is zover. As we speak is het zaterdagavond 18.00u. Veertien uur voordat ik in de bus richting Staten Island stap. Zeventien uur en veertig uur voordat ik aan de start sta van mijn tiende marathon. Mijn vierde in New York. Kriebels. Vooral heel veel ‘zoveel zin in’ kriebels, maar hoe dichterbij het moment komt, hoe meer ik besef dat ik straks wel echt die marathon moet lopen. En voor mijn gevoel kan ik nu echt niet meer thuis komen met een tijd boven de vier uur.

Bekijk bericht