Toen Roos vijf jaar geleden voor het eerst hardloopschoenen aantrok droomde ik er voor het eerst van om samen een (halve) marathon te lopen. Maar Roos leed in de eerste vijf jaar van haar loopcarrière aan hetzelfde syndroom als waar ik in mijn eerste vijf jaar aan leed. Het veel-te-snel-opbouwen-geblesseerd-raken-gedemotiveerd-raken-aan-de-kant-zitten-en-weer-te-snel-opbouwen-weer-te-snel-opbouwen-syndroom. Een vicieuze cirkel. Het was Roos dan ook nooit eerder gelukt om door te trainen tot een halve marathon. Ook dit keer dreigde het weer fout te gaan.

Bekijk bericht

Dat ik tijdens de Singelloop in Utrecht geen PR zou gaan lopen, dat had ik je drie maanden geleden ook wel op een papiertje kunnen geven. Een week na een marathon ben je namelijk niet ineens Speedy Gonzalez. 44.56, dat was een tijd waar ik niet eens over nadacht. Een tijd rond de vijftig minuten leek me een mooiere richttijd en daar ging ik dan ook voor. Helaas liep het allemaal niet zoals gepland en was mijn uiteindelijke tijd bijna tien minuten langzamer dan mijn persoonlijk record. En dat is op een tien kilometer aardig wat.

Bekijk bericht