Naar buiten gaan is niet altijd makkelijk. Zeker als ik een of meerdere dag niet gelopen heb kan naar buiten gaan in mijn hoofd een heel groot ding worden. Ik wil het niet koud hebben, ik ben al zo moe. In mijn hoofd creëer ik regelmatig een soort angst om naar buiten te gaan, terwijl dat eigenlijk helemaal nergens op slaat. Want als het lopen niet lekker gaat, kan ik altijd omdraaien en weer naar huis gaan. Ik maak er in mijn hoofd iets veel groters van dan dat het in werkelijkheid is.
Na twee marathons en een halve marathon in zeven week tijd staat december in het teken van rust. Of nou ja beter gezegd, relatieve rust. Ik was niet van plan om de hele maand december mijn hardloopschoenen te verwaarlozen. Met rust bedoel ik: geen wedstrijden, geen zware intervaltrainingen (die heb ik sowieso misschien vijf keer in mijn leven gedaan, dus erg bijzonder dat ik die deze maand niet doe is het niet), geen duurloop van dertig kilometer, maar lopen om het lopen, niet omdat het moet. Naar buiten gaan omdat ik daar zin in heb, niet omdat er een bepaalde afstand op mijn schema staat. Uitrusten en opladen voor de eerste vijftien weken van 2017, die in het teken staan van de Boston Marathon.
Het was een zonnige dinsdag in september toen ik een uitnodiging ontving voor een (sportieve) persreis op Curaçao. Ik zat op dat moment met mijn zongebruinde voeten in een voetenbadje bij de pedicure, die ik een paar dagen voor een weekendje Ibiza geboekt had (damn, dit klinkt allemaal wel heel decadent). Ik had me er helemaal op ingesteld dat dit de laatste zon voor 2016 zou worden, maar toen ik dat mailtje kreeg zag dacht ik hé, dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Zon en warmte in november, I’m in.
Ik vroeg ook meteen of ik mee mocht doen met de halve marathon. In het programma stond namelijk ‘kijken naar de Curaçao Marathon’. Nu vind ik aanmoedigen hartstikke leuk hoor, maar zelf meedoen vind ik toch echt véél leuker. Een paar weken later hoorde ik dat ik inderdaad de halve marathon op Curaçao mocht lopen.
In mijn kast ligt meer hardloopkleding dan normale kleding. Ik krijg ontzettend veel (dankjewel Nike, Jogha, Adidas, Puma, New Balance, Odlo en alle andere merken die ik nu vergeet), maar ik koop ook nog steeds regelmatig hardloopkleding. Aan het begin van het jaar dacht ik een uitdaging aan te gaan en dit jaar geen hardloopkleding te kopen, in juni sneuvelde dit voornemen en tijdens mijn tripjes naar Chicago en New York dacht ik niet eens meer aan het feit dat ik in 2016 eigenlijk geen hardloopkleding zou kopen (oeps). Maar wat nu als ik al mijn hardloopkleding weg zou moeten doen en slechts drie items zou mogen houden. Waar zou ik dan voor kiezen.. de keuze is makkelijker dan je misschien denkt.
Ik had mijn vorige hardloopblog nog niet gepubliceerd of de zin om hard te lopen verdween volledig. Wind, regen, Metro-stress en een lekkere najaarsverkoudheid zorgde ervoor dat ik zes dagen lang binnen bleef. Vooral die verkoudheid was de boosdoener, want als je een hoofd vol snot hebt, is hardlopen vaak het laatste waar je zin in hebt, althans, dat is bij mij het geval. Maar is het nu echt onverstandig om hard te lopen bij een verkoudheid? Aangezien ik niet de enige ben die op dit moment loop te snotteren.