Een paar weken geleden vroeg iemand – mijn fysio – aan me “wat nou als jij nou helemaal geen zin meer hebt om hard te lopen, hoe ga je dan je boek verkopen.. je bent nu eigenlijk verplicht om te blijven lopen..”. Daar had hij een punt. Wat zou mijn boek waard zijn als ik dankzij een motivatieprobleem zou stoppen met hardlopen.
Ook deze week begon ik hardlopend, op maandagochtend. Een paar keer schoot het woord ‘blessed’ door me heen. Normaliter lach ik altijd om mensen die dat woord serieus gebruiken (ik hoop nu niet dat ik mensen tegen het zere been schop trouwens) (ik weet ook niet echt waarom ik dat doe, wat is er eigenlijk mis mee?), maar ik begreep het maandagochtend ineens. Ik voelde me een zeer gelukkig en bevoorrecht mens dat ik hard mocht lopen. En wel hierom…
Als je Stans van der Poel en Koen de Jong (en hun vele volgelingen moet geloven), kun je een marathon lopen met als langste duurloop 14 kilometer. Je moet dan wel heel zorgvuldig altijd op hartslag lopen en bepaalde tempo’s aanhouden. Ik vertrouw Stans, want Stans heeft bij mij een conditietest afgenomen waar uit bleek dat ik een marathon in 3.28 zou kunnen lopen. Uiteindelijk liep ik een paar weken later de Marathon van Berlijn in 3.26, ze zat er niet ver naast dus. Maar of ik ook haar schema’s aan wil houden.. nee. De belangrijkste reden hiervoor is dat ik lange duurlopen het allerleukste van marathontraining vind. Waarom zou ik ze dan skippen?
Sponsored – Ik begrijp het. Ik begrijp het helemaal. De dagen worden korter, de temperaturen dalen, het is nat, je hebt het druk, je bent moe en je hebt gewoon he-le-maal geen zin om je hardloopschoenen aan te trekken om naar buiten te gaan. Zoals ik al zei, ik begrijp je… maar weet je zeker dat je daar gelukkig van wordt? Een half jaar niet hardlopen? Ik heb tien redenen voor je om je hardloopschoenen niet uit het oog te verliezen deze herfst en winter.
Afgelopen weekend liep ik twee keer negen kilometer hard, samen met een aantal van jullie. En daar ben ik diegene ontzettend dankbaar voor, want ik overdrijf niet als ik zeg dat ik anders het hele weekend mijn hardloopschoenen niet had aangetrokken. Ik was niet in beste conditie, mijn kaak was flink ontstoken en daar ga je je nu niet bepaald beter van voelen. Zaterdagochtend ging het nog wel een beetje OK, maar zondag had ik inmiddels ook een beetje koorts en voelde ik me niet echt OK. Stiekem baalde ik een klein beetje dat ik de deur uit moest, maar ja… iedereen had er zin in en sommigen waren al onderweg. Ik kon moeilijk afzeggen. Dus hup, niet zeuren, ibuprofen en GAAN!