“Voor welke marathon ben jij stiekem aan het trainen?” “Verveelde je je ofzo?” “Waarom loop je 36 kilometer?”. Een aantal vragen die ik afgelopen zondag kreeg nadat ik 36 kilometer had hardgelopen. Ik begrijp het aan de ene kant wel… Maar nee, ik heb nog geen nieuwe marathon op het oog en ik had genoeg op mijn to-do-list staan om me niet te hoeven vervelen. Maar ik vind het lopen van een lange afstand gewoon heel. erg. fijn.
Het eerste dat ik op 2 november na het lopen van de marathon in New York op mijn hotelkamer deed, was op mijn MacBook openen en op zoek gaan naar de eerst volgende marathon in Nederland. Ik wilde revanche nemen op New York. De enige marathon die in Nederland in 2014 nog gehouden zou worden, was de Marathon van Spijkenisse op 14 december. Ik vond zes weken wachten eigenlijk wat lang, maar het moest maar…
Ik weet niet hoe het precies komt, maar waar veel mensen totaal de mist in gaan in december, loop ik in december juist vaak de meeste kilometers. Of nou ja, twee maanden voor een marathon loop ik normaliter de meeste kilometers, maar in december heb ik vaak ook weer de smaak te pakken. Doordat ik het (nog) drukker heb dan normaal word ik ineens een stuk productiever en daardoor blijft er ineens tijd over om hard te lopen. Kun jij wel wat inspiratie gebruiken om in december ook een lekker aantal kilometers te maken?! Ik heb de excuses die je kunt hebben om niet te rennen op een rijtje gezet en heb een mooi weerwoord voor je.
Toen ik over de finish kwam tijdens de New York Marathon een maand geleden zei ik tegen mezelf… Ok, dit was drie keer niets, maar ik kan het wel en ik ga iedereen (en vooral mezelf) een poepje laten ruiken en ik ben HEEL snel drie keer zo goed terug. Maar toen ging ik na een weekje rust voor het eerst weer hardlopen en stond ik na vier kilometer al te hijgen als een paard en kostte het me alle mogelijke moeite om twaalf kilometer te lopen. Alsof het nog niet erg genoeg was, kwamen er daarna een aantal runs waarbij ik vier tot vijf keer moest pauzeren tijdens een 6K. Die zes kilometer had ik begin vorige week eindelijk onder controle, maar het was nog wel zo zwaar dat uitbouwen naar tien kilometer voor mij een meer-weken-plan was.
Als je goed kijkt, zie je dat de foto’s hierboven bijna identiek zijn aan de foto’s die ik vorige week plaatste. En dat is een zéér goed teken. De foto’s maakte ik vorige week maandag tijdens een rondje van 6K door het Westbroekpark. Hetzelfde rondje rende ik afgelopen week nog drie keer. Ik had geen enkele keer tijd om een foto te maken, want ik kon alle drie de keren die zes kilometer rennen zonder te stoppen. Practice makes perfect, perseverence is key en never quit.