RUN BABY RUN: Too soon, too fast & Crew Love (35/150)

 photo Desktop131-1.jpg

Vorige week schreef ?ik dat ik zeker tot het einde van het jaar geen langere afstanden? dan tien kilometer wilde lopen en dat ik absoluut niet op tempo ?wilde lopen. Ik zou het rustig aan doen. Tien kilometers tussen de ?55 minuten en het uur. Ik begrijp dat dat niet voor iedereen?’ rustig’ is, maar dat is mijn tempo wanneer ik rustig loop, dat is ?voor mij een tempo waarop ik makkelijk kan blijven praten en?waarbij ik niet het gevoel heb dat ik een heftige inspanning aan ?het doen ben. Mijn marathontempo dus.

Bekijk bericht

RUN BABY RUN: Baby steps (28/150)

 photo Desktop114.jpg

‘Terug’ ben ik nog niet, maar rennen doe ik wel weer en met meer plezier dan in maanden. Soms moet je gewoon even met de neus op de feit gewezen worden, dan moet je gewoon even op de bank zitten, om te beseffen wat een voorrecht het is om hard te lopen. Om hard te kunnen lopen. De laatste weken voor de marathon was lopen soms een ‘moetje’, in de lange afstanden had ik meestal wel zin, maar de stukjes van 10 kilometer, die sloeg ik liever over. Nu geniet ik van iedere meter.

Bekijk bericht

RUN BABY RUN: 21/150 – Always look on the bright side of life

 photo alwayslook.jpg

De eerste drie weken van mijn marathontraining had ik van te voren iets anders voorgesteld. Het weekend na de marathon zat ik op zaterdagavond op de bank en deelde ik mijn trainingen in. Op mijn lijstje stond voor afgelopen weekend 20 kilometer en voor aankomend weekend de 15 kilometer van de Bruggenloop. Die 20 kilometer liep ik afgelopen weekend niet en die Bruggenloop laat ik zondag ook maar even schieten. Is er ook nog iets positiefs te melden? Ja, mijn zielepietengedrag van vorige week heeft plaatsgemaakt voor een gevoel van “won’t stop, can’t stop, I’ll be back, bigger, better, faster”.

Bekijk bericht

RUN BABY RUN: 14/150 It’s Bad

Vorige week schreef ik al over mijn nieuwste blessure, een lopersknie. Je vraagt je misschien af waarom ik het mezelf allemaal aan doe. Eerst jarenlang lopen met shin splints, vervolgens de marathon in Parijs af moeten zeggen wegens een liesblessure en vervolgens geteisterd worden door een lopersknie. Waarom wil ik, ondanks deze ’tegenslagen’, toch door blijven rennen. Het is niet alsof mijn leven ervan afhangt, het is niet dat ik moet hardlopen om mijn brood te verdienen. Er is niemand die mij vertelt dat ik moet hardlopen, de enige die dat doet dat ben ik zelf.

Bekijk bericht

#THROWBACKTHURSDAY: Finish!

 photo newyorkfinish.jpg
Je dacht misschien dat je klaar was met het lezen van blogs over de marathon, maar ik had je ook al voorspeld dat het nog lang niet zover is…

Bekijk bericht