Na twaalf uur reizen en vrijwel geen slaap in het vliegtuig ben ik thuis, terug in Nederland, klaar om tegen de jetlag te vechten. Het ideale moment dus om verder te gaan waar ik gebleven was.. DE START VAN DE NEW YORK MARATHON!
Na twaalf uur reizen en vrijwel geen slaap in het vliegtuig ben ik thuis, terug in Nederland, klaar om tegen de jetlag te vechten. Het ideale moment dus om verder te gaan waar ik gebleven was.. DE START VAN DE NEW YORK MARATHON!
Ik ga jullie alvast waarschuwen, deze blog eindigt met een cliffhanger, ik vind het altijd zo irritant als andere mensen dit doen, maar ik heb zo veel te vertellen en zo weinig tijd en ik ben zooooooo moe.. Ik ga Marathon Dag de aandacht geven die het verdient en ehhhhh… that’ll take some time ;-).
Oh my God, Oh my God, Oh my GODDDDD!!!! It’s D-DAY! Ik dacht dat deze dag nooit zou komen… Ik besef eigenlijk NU pas wat ik straks moet gaan doen. Ik weet het, ik weet het… ik ben hier al een aantal maanden van op de hoogte, maar it just hit me, it hit me HARD. Ik ga straks 42,2 kilometer lopen en ook al heb ik dat vorig jaar ook al een keer gedaan, de New York City marathon is andere koek.
There we go… over vijftig minuten ga ik – als alles volgens plan gaat – de lucht in. Hier heb ik 20 weken naartoe geleefd, nu moet het gaan gebeuren. Zondag start ik om 10.05u (plaatselijke tijd) aan mijn marathonavontuur. Of beter gezegd, dan gaat het laatste hoofdstuk van mijn marathonavontuur in. Het trainen en mijn acties voor Dance4Life waren hoofdstukken op zichzelf. Men zegt wel dat het leukste van marathonlopen, het trainen voor de marathon is en ik moet toegeven dat ik ervan genoten heb. Maar ik heb zo’n vermoeden dat zondag nog veel specialer gaat worden.
Nog elf dagen! Nog elf dagen! Iedereen om me heen wordt gek van me; want ik heb het nergens anders meer over. Sorry mensen, ik zou willen zeggen, over elf dagen is het allemaal verleden tijd, maar ik heb zo’n vermoeden dat ik de weken erna alleen maar kan praten over hoe het geweest is. Waar het hart vol van is…