Allereerst; Fieke & Francien, sorry voor het jatten van jullie Marathon Madness term, maar op dit moment kan ik mijn status niet beter beschrijven. Marathon gekte, ik ben er door bevangen. Nog veel sterker dan vorig jaar.
Allereerst; Fieke & Francien, sorry voor het jatten van jullie Marathon Madness term, maar op dit moment kan ik mijn status niet beter beschrijven. Marathon gekte, ik ben er door bevangen. Nog veel sterker dan vorig jaar.
SORRY, sorry! Mijn blog verandert de laatste tijd een klein beetje in een hardloop-blog, maar waar het hart van vol is… loopt de mond (in dit geval mijn vingers) van over. Met nog vijf weken tot de New York Marathon te gaan denk ik eigenlijk nog maar aan weinig anders dan hardlopen/de marathon. Als ik door mijn enkels zwik (wat dagelijks wel een keer gebeurt want ik ben heel erg onhandig en heb zwakke enkels) denk ik “Ohhh nee, als het dit keer maar niet serieus is” (normaal voel ik er na enkele seconden al niets meer van). Als ik iets eet waar ik buikpijn van krijg denk ik “Ooooh dit gaan we dus is New York NIET eten”. Als ik een schrale plek voel in mijn keel denk ik “IK MAG NIET ZIEK WORDEN; MARATHON!” en als iemand vraagt om af te spreken en ik dreig niet voor 0.00u thuis te zijn, denk ik “Oma. Heeft. Een. Goede. Nachtrust. Nodig.”
Afgelopen zaterdag liep ik de 10K Vredesloop in Den Haag. Ik kijk al maanden uit naar deze wedstrijd, omdat het een eenmalig evenement is in ‘mijn’ stad. Dit jaar bestaat het Vredespaleis precies 100 jaar en daarom was het afgelopen zaterdag, op 21 september – de dag van de vrede – groot feest. Maar goed, mijn voorbereiding was niet ideaal, mijn zusje haakte op het aller laatste moment af (ze heeft de afgelopen maanden nauwelijks hardgelopen) en ik had dus ook geen excuus om wat langzamer te lopen samen met haar. Mijn hoofd zat vol met snot, ik was bloedchagrijnig en had er eigenlijk helemaal geen zin in. Maar goed, ik heb het gehaald in een netto tijd van 48:00, geen PR, maar wel netjes onder de 50 minuten en beter dan ik van te voren – met deze omstandigheden – verwacht had. Er zijn een aantal dingen die ik van afgelopen zaterdag geleerd heb..
– Nike LunarGlide
Mijn favoriete schoen voor lange afstanden! Ze geven heel veel stevigheid, maar zijn helemaal niet zwaar waardoor ik het gevoel heb dat ik vlieg. De correctie aan de binnenzijde is perfect voor mijn doorgezakte platvoeten!
– Lululemon Run Crop Tight
Er is maar één broek waarin ik wedstrijden loop en dat is mijn Lululemon Run Crop Tight. Hij was rete duur, maar is zijn geld tot nu toe heel erg waard. Mijn benen lijken er slanker in (looks DO matter) en hij zit heel fijn hoog, waardoor hij echt goed aansluit. In de band zit op mijn rug een zakje, waar precies mijn iPhone inpast. Tijdens trainingen heb ik mijn iPhone in mijn hand, maar tijdens wedstrijden stop ik hem in het zakje in mijn broek en je voelt hem NIET zitten.
Afgelopen donderdag stond er niet één, maar stonden er twee evenementen van TomTom op het programma en dat allemaal ter introductie van het nieuwe sporthorloge van TomTom. ’s Middags hardlopen met meervoudig marathonwinnaar Lornah Kiplagat en wielrennen met oud-schaatster Annemarie Thomas tijdens de perspresentatie en ’s avonds alweer rennen met Lornah, dit keer met Run2Day.