Beeld: Joyce Bongers
Ik ben de tel een beetje kwijt geraakt, maar ik zit weer eens in de lappenmand. Het is een lang verhaal, dat steeds langer wordt en met de dag verandert, dus ik wil er eigenlijk niet te veel over kwijt (aangezien de kans groot is dat de informatie over twaalf uur alweer verouderd is). Maar feit is: echt lekker lopen doe ik op het moment niet. Na een week totale rust heb ik gisteren weer geprobeerd te trainen. Het voelde 100x beter dan een week eerder – toen ik na een supertraining door mijn voet zwikte en de 24 uur daarna zelfs in rust ontzettend veel pijn had – maar nu had ik na de training (vooral ’s nachts) weer last van een mega stijve iliotibiale band (zijkant been). Dat er iets niet helemaal goed zit, moge duidelijk zijn. Maar wat het is en hoe ik dit a.s.a.p. oplos? Ik heb het antwoord helaas nog niet. Omdat ik een beetje in mineur raak van al dat gezemel over blessureleed, ga ik proberen mezelf op te vrolijken door middel van het schrijven van deze blog. There we go..
Bekijk bericht