Mijn hardloop ‘carrière’ ging vanaf februari een beetje down hill. De afgelopen twee maanden heb ik niet alleen minder kilometers gelopen dan dat ik normaal in twee weken loop, met iedere run was eigenlijk wel iets mis. Het begon met opgeven toen ik 35 kilometer probeerde te lopen (na 22 kilometer moest ik noodgedwongen gaan wandelen omdat ik last had van mijn darmen), vervolgens kreeg ik te maken met een blessure in mijn bovenbeen/lies en toen kwam na de halve marathon de griep die ik nog steeds niet 100% heb weten te verslaan. Hierdoor miste ik afgelopen zaterdag een halve marathon en zal ik over anderhalve week ook de marathon in Parijs moeten missen.

Bekijk bericht

Toen de halve marathon in Den Haag 1,5 week geleden niet zo lekker ging leek de marathon van Parijs verder weg dan ooit, maar ik zat fout, op dit moment is de marathon van Parijs verder weg dan ooit. Ik ga hem namelijk niet lopen. Althans, niet in 2013.

Na m’n dipje van vorige week volgde al snel een nieuw plan. Ik zou afgelopen vrijdag gewoon de 35 kilometer lopen die op het programma stond. Op een rustig tempo en met een emergencynummer bij de hand. Mocht het me toch echt niet lukken, dan kon ik altijd ergens onderweg worden opgehaald. De week erna (aanstaande zaterdag) wilde ik de halve marathon lopen in het Westland en dan zou ik twee weken later de marathon in Parijs lopen.

Bekijk bericht

Dus, gisterochtend 7.00u, m’n wekker gaat. Het laatste waar ik zin in heb is hardlopen. Na een lange dag in Parijs en een niet al te fabuleus bed in ons appartement ben ik gebroken. Maar ik heb al zestien dagen niet gelopen en de marathon van Parijs is over 32 dagen, tijd om Parijs nog eens hardlopend te bekijken. Daarnaast is de halve marathon aanstaande zondag al, misschien toch wel eens handig hoe ik er voor sta, blessure-wise en conditie-wise.

Bekijk bericht