Het is vandaag precies tien dagen geleden dat ik voor het laatst heb hardgelopen. Nadat ik vorige week zondag min laatste vijf kilometer liep wist ik dat ik rust moest houden, maar in mijn hoofd had ik nog wel dat ik de donderdag voordat we op wintersport gingen nog een rondje ging lopen. Maar helaas, m’n lies, heup, scheen, knie (en wat niet in mij onderlichaam) deden nog steeds pijn. Geen slappe smoes, maar helaas de enige echte waarheid. Bekijk bericht
Vanaf nu zal ik niet meer zeuren, vanaf nu zal ik niet meer klagen, vanaf nu ‘moet’ ik niet meer, vanaf nu ‘mag’ ik alleen nog maar. Hardlopen is iets waar ik van geniet en niet iets waar ik tegenop zie.
Vorige week vertelde ik jullie over mijn super ambitieuze trainingsschema voor de komende twee maanden, deze week moet ik bekennen dat het misschien toch net iets teveel van het goede was. Vrijdag was ik van plan om 35 kilometer te lopen, maar werd ik geteisterd door darmklachten. Uiteindelijk perste ik er met moeite 22 kilometer uit. Zaterdag liep ik een snelle vijf kilometer, doordat ik door iemand op sleeptouw werd genomen. Zondag wilde ik een intervaltraining doen, daar schijn je namelijk SUPER snel van te worden. Nou, dat geldt dus niet voor mij want ik zit sinds zondag dus met een icepack op m’n lies.
Voor het kopen van hardloopkleding vind ik altijd een excuus. Zo heb ik dus echt nieuwe schoenen nodig voor de marathon van Parijs (Nike Flyknits worden het!), maar ik heb ook een nieuwe legging nodig. Tijdens een marathon heb je namelijk een speciale legging nodig.
