Nee, nee.. Ik twijfel niet aan mijn deelname aan de marathon in Parijs, absoluut niet. Het gaat zwaar worden, maar het gaat lukken. Dat weet ik. Maar het gaat goed komen, ook dat weet ik. Dit gaat over heel iets anders, een onderzoek gedaan door Britse wetenschappers. Zij ontdekte dat ieder gezondheidsvoordeel dat hardlopen heeft wegvalt nadat je meer dan 20 mijl (32 kilometer) per week loopt en zodra je langer dan een uur achter elkaar loopt.
Met nog slechts 13 weken tot de marathon van Parijs, kan ik eigenlijk niet meer onder de lange duurlopen uit. En als mijn weerapplicatie dan 11 graden aangeeft en de lucht buiten strak blauw is, dan heb ik helemaal geen excuses meer. En dus moest ik afgelopen zondag van mezelf 30 kilometer lopen.
2012 was een mooi hardloopjaar. Het was het eerste jaar waarin ik iedere maand hardliep, en hoe! Ik liep in totaal ruim 1400 kilometer. Ik liep voor de tweede keer een halve marathon (en dit keer ruim onder de twee uur) en in oktober liep ik mijn aller eerste hele marathon in Amsterdam, onder de vier uur! Als je mij twee jaar geleden, net na het lopen van mijn eerste halve marathon, zou hebben verteld dat ik een marathon onder de vier uur zou lopen, dat ik überhaupt ooit een marathon zou lopen, dan had ik je keihard uitgelachen. Na mijn eerste halve marathon had ik het gevoel dat ik geen stap meer kon verzetten en een week later voelde ik me nog steeds een vaatdoek. Nu loop ik geregeld op zondagochtend voor mijn plezier een halve marathon en ben ik de rest van de dag nog bij de levenden. Hoe dingen kunnen veranderen…
Ik houd dingen graag spannend. Als ik het had gewild, dan had ik op dit moment al lang die 150 kilometer gelopen. Maar omdat ik dingen graag spannend houd, heb ik afgelopen week een pauze van zo’n acht dagen genomen. Gewoon, omdat dat kon en omdat het regende enzo, en ik had het een soort van druk, en het waaide en ik had buikpijn enzo en nou ja ik had eigenlijk gewoon helemaal geen zin om hard te lopen. Dat heb je wel eens, althans, ik wel.
